Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #165

87 Αλλά αρκετά μιλήσαμε για τους άλλους. Ας μιλή- σουμε τώρα για σένα… Γεννήθηκα στη Λιβαδειά, σπούδασα από το 1977 Φαρμακευτική στην Ιταλία και από το 1984-85 «θήτευσα» και στο Οικονομικό της Νομικής. Ξεκίνησα με ένα μικρό φαρμακείο, πριν από 30 περίπου χρόνια, γνώρισα και παντρεύτηκα την Αγγελική, μετά προχωρήσαμε σε ένα πιο μεγάλο φαρμακείο και τώρα είμαστε εδώ, Μπουφίδου 4, στη Λιβαδειά. Έχουμε δύο γιους και οι δύο είναι φαρμακοποιοί. Πότε πρωτοασχολήθηκες με τη φωτογραφία; Πριν από 15 χρόνια, όταν με άλλους φίλους δημιουργήσαμε τη «Φωτογραφική Λέσχη Λιβαδειάς». Βγάζαμε κάποιες φωτογραφίες, αυτό που λέμε κλασικές, λίγο τουριστικές, λίγο «ψαγμένες», όχι κάτι το ιδιαίτερο. Όμως, όταν κάποια στιγμή είδα φωτογραφίες του Ριβέλλη, είπα «αυτό είναι που θέλω να κάνω εγώ» και τα πράγματα πήραν το δρόμο που σου διηγήθηκα. Είχες από μικρός αγαπήσει τη φωτογραφία; Από μικρό παιδάκι αγάπησα τον κινηματογράφο, τον οποίο και σήμερα λατρεύω. Τότε στη Λιβαδειά, δεκαετία του ’60, είχαμε τρεις κινηματογράφους, το «Κεντρικόν», την «Αρμονία» και το «Αλκαζάρ», και περίμενα τη Δευτέρα και την Τετάρτη, που άλλαζαν οι ταινίες, να δω ιταλικό νεορεαλισμό, γαλλικό κινηματογράφο, αμερικάνικο φιλμ νουάρ. Τότε, ίσως να μην καταλαβαίναμε πολλά πράγματα από τα φιλμς των Ντε Σίκα, Ροσελίνι Φελίνι, Παζολίνι, Μπέργκμαν, Τρυφώ, Κασσαβέτη, αλλά γνωρίζαμε πως αυτό που βλέπαμε ήταν κάτι διαφορετικό, η εικόνα ήταν πιο καθαρή, πιο αγνή και καλή. Πριν λοιπόν από την ακίνητη εικόνα της φωτογραφίας, αγάπησα με πάθος την κινούμενη εικόνα του σινεμά. Πότε πρωτοασχολήθηκες συστηματικά με τη φωτο- γραφία; Όταν πήγα στον «Φωτογραφικό Κύκλο», μπήκα στα βαθιά νερά της φωτογραφίας. Βλέπεις, το να τραβήξεις μια φωτογραφία είναι το πιο εύκολο πράγμα. Κάνεις ένα κλικ και αυτό είναι. Όταν όμως αυτό το κλικ θέλεις να γίνει δημιουργική φωτογραφία, εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Για μένα η δημιουργική φωτογραφία είναι η πιο δύσκολη όλων των τεχνών, γιατί πρέπει να δημιουργήσεις σε μια τέχνη, που σε σχέση με τις άλλες, αφενός έχει μια μικρή ιστορική ζωή 120 χρόνων και αφετέρου είναι φτωχή ως φόρμα. Έτσι, για να μπορέσει να σταθεί η φωτογραφία από μόνη της, θέλει να έχει μέσα της και τις άλλες τέχνες, τον κινηματογράφο, τη ζωγραφική, την ποίηση, τη μουσική. Και όταν θέλεις να κάνεις μια δημιουργική φωτογραφία, πρέπει να έχεις μέσα σου όλη αυτήν την παιδεία, αυτό το background. 