Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #164

56 Ο Ανδρέας Βίτσος είναι φαρμακοποιός ΜΔΕ «Βιομηχανική Φαρμακευτική», υποψήφιος διδάκτωρ Φαρμακευτικής ΕΚΠΑ, πρόεδρος Δ.Σ. του Φ.Σ. Ζακύνθου, avitsos@yahoo.gr Βιβλιογραφία: 1/ Νόμος 1316/1983 (ΦΕΚ 3/Α/1983). 2/ Νόμος 5607-1932 (ΦΕΚ 300/Α/1932). 3/ Προεδρικό Διάταγμα 312/1992 (ΦΕΚ 157/Α/1992). 4/ Νόμος 1963/1991 (ΦΕΚ 138/Α/1991). 5/ Committee of Ministers' Resolution CM/ResAP(2011)1 on quality and safety assurance requirements for medicinal products prepared in pharmacies for the special needs of patient (Adopted by the Committee of Ministers on 19 January 2011 at the 1103rd meeting of the Ministers' Deputies). 6/ Resolution CM/Res(2016)1 on quality and safety assurance requirements for medicinal products prepared in pharmacies for the special needs of patients. (Adopted by the Committee of Ministers on 1 June 2016 at the 1258th meeting of the Ministers’ Deputies). 7/ Pharmaceutical preparations in European Pharmacopoeia (Ph. Eur.) 8th Edition 4/2013:2619 p.756 – 758 Στα προαναφερθέντα κείμενα τονίζεται, τέλος, η αξία της γαληνικής πρακτικής στην Ευρώπη, καθώς καλύ- πτει πολλά σημαντικά κενά της φαρμακοθεραπείας, τα οποία δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από τη μαζική παραγωγή. Με αυτή τη δήλωση αποδεικνύεται η σημασία της γαληνικής πρακτικής αλλά και ο ρόλος του φαρμακοποιού στην κάλυψη των εξειδικευμένων αναγκών του πληθυσμού, ενώ επίσης τονίζεται η προ- στιθέμενη αξία που προκύπτει για τα εθνικά συστήματα υγείας. Συμπερασματικά, τα φαρμακοτεχνικά ή γαληνικά σκευά- σματα αποτελούν –σύμφωνα με την ισχύουσα φαρμα- κοποιία– σημαντικά θεραπευτικά εργαλεία για την εξα- τομικευμένη θεραπεία των ασθενών. Καθώς η παρασκευή τους εξ ορισμού αποκλίνει από τη βιομηχανική μαζική παραγωγή φαρμάκων, υπάρχει η ανάγκη υιοθέτησης πανευρωπαϊκών κανόνων «καλής γα- ληνικής πρακτικής». Σε αυτήν την κατεύθυνση υπάρχει ένας ανοικτός διάλογος τα τελευταία χρόνια, ο οποίος ήδη έχει θέσει κάποιους βασικούς κανόνες. Η γαληνική πρακτική είναι ένα από τα πεδία όπου η «πα- ραδοσιακή» πρακτική συναντά την εξέλιξη της επιστήμης. Ο καθορισμός του πλαισίου και σε αυτόν τον τομέα μπορεί να ωφελήσει σημαντικά τόσο τους φαρμακοποιούς όσο και τα υγειονομικά συστήματα. Όπως όλα δείχνουν, η ιατρική πρακτική κατευθύνεται –μετά την ανάπτυξη των μοριακών μεθόδων– προς την εξατομίκευση και έτσι η προσφορά των φαρμακοποιών επανέρχεται στο προσκήνιο. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΑΡΜΑΚΟΥ / ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ % % 9 ± 4 #