Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #162

20 ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ & ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ / ΙΑΤΡΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ € Γιατί δεν βάλαμε όρους; Γιατί να μην ξεκινήσουμε, όταν όλα ή σχεδόν όλα θα ήταν σε πλήρη λειτουργία; Εάν δεν υπήρχαν άλλοι διέξοδοι, γιατί δεν λειτούργησε το νέο σύστημα πρώτα πιλοτικά; Και είναι άγνωστο το αν θα έχουμε και επιπλέον προβλήματα, π.χ. με τα υπόλοιπα ιατροτεχνολογικά ή με τις πληρωμές μας… Η βιασύνη, με την οποία υπέγραψε ο Π.Φ.Σ. και με παρόντα τον ομολογουμένως δυσεύρετο υπουργό Υγείας, εξηγείται προφανέστατα από το ότι στην Κυβέρνηση ήθελαν να αποφύγουν με κάθε θυσία το πολιτικό κόστος που θα είχε η μη κάλυψη των ασφαλισμένων, κυρίως για τα αναλώσιμα σακχαρώδη διαβήτη (ΣΔ). Έτσι, με μια σχεδόν ανύπαρκτη διαπραγμάτευση από πλευράς του Π.Φ.Σ., επέβαλαν τους δικούς τους όρους. Στη συνέχεια γίναμε θεατές μιας προσπάθειας εμφάνισης της σύμβασης ως «νικητήριας» κατάκτησης από τη μεριά του Π.Φ.Σ. και γι’ αυτό επιστρατεύτηκαν παντός είδους επιχειρήματα: ● Μια δήθεν νέα ύλη εκατοντάδων εκατομμυρίων, ενώ η αλήθεια είναι ότι όποιος ήθελε μπορούσε από πάντα να χορηγεί τέτοια προϊόντα και με το νόμο (ΠΔ 312/92) και με εγκυκλίους του ίδιου του ΕΟΠΥΥ (20966/30.4.12). ● Μας γλύτωσαν δήθεν από το ΙSO και τα 15.000 ευρώ, ενώ στην πραγματικότητα εκείνα που μας γλύτωσαν ήταν το πτυχίο της Φαρμακευτικής, η άδεια άσκησης επαγγέλμα- τος (που μας νομιμοποιεί για τη χορήγηση των φαρμάκων, δηλ. σκευασμάτων με υψηλότερα standards από εκείνα των ιατροτεχνολογικών προϊόντων), η άδεια λειτουργίας που λάβαμε από τις Διευθύνσεις Υγείας για τα φαρμακεία μας βάσει της αυστηρής φαρμακευτικής νομοθεσίας. Τέλος μας γλύτωσε η ίδια η νομοθεσία, όπως το αρ. 1 του Π.Δ. 312/ 92 (ΦΕΚ 157) περί συγκρότησης και οργάνωσης των φαρμακείων, όπου εκεί αναφέρονται όλα αυτά τα προϊόντα, αλλά και η 20966/30. 4. 2012 εγκύκλιος του ίδιου του ΕΟΠΥΥ (ΑΔΑ: Β464ΟΞ7Μ-ΒΓ0), σύμφωνα με την οποία: «η άδεια λειτουργίας μας τους επαρκεί και δεν απαιτείται κάποια άλλη βεβαίωση ή πιστοποίηση», όπως πολύ σωστά απαιτείται για τους υπόλοιπους παρόχους. Άρα η μη απαίτηση του ISO ήταν υποχρέωση του ΕΟΠΥΥ και της Πολιτείας και όχι παραχώρηση ή χάρη. ● Όπως γράφτηκε, «πετύχαμε να συνεχίζουμε να δίνουμε τα αναλώσιμα σακχάρου», ενώ η αλήθεια είναι ότι στο ΦΕΚ Β 2198/2009 (ΔΥ8δ/ΓΠ οικ. 130648) στο αρ. 25, παρ. 2 αναφέρεται ρητά ότι τα in vitro αυ- τοδιαγνωστικά ιατροτεχνολογικά προϊόντα (που είναι και οι ταινίες σακχάρου κλπ.) διατίθενται αποκλειστικά από τα φαρμακεία. Είναι επίσης αλήθεια ότι και rebate θα μας επιβληθεί (να ένας σημαντικός λόγος για χωριστή σύμβαση για τα αναλώσιμα ΣΔ) και οι λιανικές τιμές θα κατρακυλήσουν. Δεν είναι απίθανο μάλιστα να δούμε σύντομα σοβαρές αυξήσεις και των χονδρικών τιμών, για τη μείωση ή την ισοφάριση της επιβάρυνσης των εταιρειών με το claw- back. Οπότε, λόγω του μικρού περιθωρίου μεταξύ λιανικής και χονδρικής τιμής, υπάρχει κίνδυνος να βρεθούμε χωρίς οικονομικό ενδιαφέρον και τα προϊόντα να μεταπηδούν σε θυγατρικές ή συνεργαζόμενες με τις εταιρείες επιχειρήσεις. Είναι επίσης αλήθεια ότι θα έχουμε και περικοπές και πρόστιμα, αλλά δεν προνοήσαμε να διεκδικήσουμε –τουλάχιστον για τις τυπικές παραλείψεις– τη δυνατότητα επανυποβολής των συνταγών που θα απορρίπτονται. Πάνω μας φορτώθηκε και η δαπάνη μεταφοράς των συνταγών των αναλωσίμων και ήδη αποδεχθήκαμε και το αντίστοιχο κόστος για όλες τις συνταγές των φαρμάκων από 1/7. Δεν εξασφαλίσαμε τουλάχιστον να έχει ο ΕΟΠΥΥ την ευθύνη για την ασφάλεια της μεταφοράς των συνταγών, οπότε μένουμε με το μόνιμο άγχος της απώλειας κάποιου φακέλου ή δέματος ή επιλέγουμε να πληρώσουμε υπέρογκα ασφάλιστρα για την ασφαλή μεταφορά τους. Ούτε διεκδικήσαμε να αποζη- μιωνόμαστε σε περιπτώσεις απώλειας από δημόσιο μέσο μεταφοράς, αφού όλα είναι ηλεκτρονικά και τα barcode είναι ακυρωμένα. Ο Π.Φ.Σ., για άλλη μια φορά, ό,τι έκανε στο θέμα της σύμβασης το έκανε χωρίς εμάς! Τέλος, είναι αλήθεια ότι καλό θα είναι αυτά τα προϊόντα να τα διακινούμε όλα μέσα από τα φαρμακεία μας και να τα κερδίσουμε από τους ανταγωνιστές ιδιώτες, όπως θα έπρεπε να έχουμε κάνει από καιρό, ειδικά προς όφελος του μικρομεσαίου φαρμακείου. Αυτό όμως δεν γίνεται απλώς με την υπογραφή μιας σύμβασης (την οποία υπογράφουν απαράλλακτη οι ιδιώτες πάροχοι) ούτε με επικοινωνιακές κορώνες. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με επιχειρηματικές υποδομές, με εκπαίδευση, εξειδίκευση και συνεργασίες. Σε αυτά ο Π.Φ.Σ. πότε θα κάνει κάτι για εμάς; Η βιασύνη, με την οποία υπέγραψε ο Π.Φ.Σ. εξηγείται προφανέστατα από το ότι στην Κυβέρνηση ήθελαν να αποφύγουν με κάθε θυσία το πολιτικό κόστος που θα είχε η μη κάλυψη των ασφαλισμένων, κυρίως για τα αναλώσιμα σακχαρώδη διαβήτη (ΣΔ). Ο Αλέξανδρος Τσαπέκος είναι πρόεδρος του Φ.Σ. Ροδόπης και αντιπρόσωπος στον Π.Φ.Σ., AlexTsapekos@hotmail.com