Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #161

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ / ΑΠΟΨΕΙΣ 96 πληγών και μικροτραυμάτων μέχρι την ψυχολογική στήριξη σε άτομα που δυσκολεύονται υπό τις σημερινές συνθήκες να επισκεφτούν γιατρό. Και θα ήταν παράλειψη η χορήγη- ση φαρμάκων με «πίστωση» όχι μόνον στους ασφαλισμέ- νους αλλά στην ίδια την πολιτεία. Η πολύμηνη καθυ- στέρηση εξόφλησης των οφειλών των Ταμείων προς τους φαρμακοποιούς αυτό δεν σημαίνει; Στο Πανεπιστήμιο διδαχτήκαμε πως για να μελετηθεί ένα φαινόμενο πρέπει να γνωρίζουμε τα «αμετάτρεπτα» που το χαρακτηρίζουν. Ας μου επιτραπεί να θεωρήσω, από τη σκοπιά της καταναλώτριας, διερμηνεύοντας ίσως και το κοινό αίσθημα, ως αμετάτρεπτα στο δίδυμο φαρμακείο- πελάτης την κερδοφορία του πρώτου και την εξυπηρέτηση του δεύτερου. Όταν το κέρδος, που – σύμφωνα με τη ρήση πρώην προέδρου του ΣΕΒ – είναι το αίμα της επιχείρησης, συρρικνώνεται ή εξαφανίζεται, ο δεσμός ρήγνυται με αμοιβαία βλάβη και στα δύο μέρη. Για την κερδοφορία των φαρμακείων λέγονται και γράφονται πολλά. Πολλές είναι οι προτάσεις και δεν είμαι αρμόδια για να κρίνω ή να προτείνω. Αλλά για την εξυπηρέτηση, αμετάτρεπτη θεωρώ χωρίς αμφισβήτηση την ύπαρξη του φαρμακοποιού στο φυσικό του χώρο, που είναι το φαρμακείο, με πλήρες το δικαίωμα της ιδιοκτησίας αλλά και το φαρμακοποιό πλήρη ευθυνών για ό,τι σχετίζεται με το φάρμακο. Τόσο απλά, τόσο αποτελεσματικά. Η προίκα που σώρευσε μελετώντας δύσκολα και δυσνόητα πανεπιστημιακά συγγράμματα, οι ατέλειωτες ώρες ορθο- στασίας στα εργαστήρια, οι ψυχοφθόρες εξετάσεις μπρο- στά σε απαιτητικούς καθηγητές, η επιτυχής περάτωση των φαρμακευτικών σπουδών τού δίνουν αδιαμφισβήτητα αυτό το δικαίωμα. Θα μπορούσε να αναφέρει κανείς πολλά θέματα τα οποία συνάδουν με το φάρμακο, αυτό το «προϊόν» με το αστραφτερό γνώρισμα, το σχετικό με την ίαση. Θα σταθώ μόνο στη «μετανάστευση» των Μ.Υ.ΣΥ.ΦΑ. από το ράφι του φαρμακείου στο ράφι ενός πολυκαταστήμα- τος. Παρακάμπτω την αφελή ερώτηση: γιατί να υπάρχουν Μ.Υ.ΣΥ.ΦΑ. και αναρωτιέμαι ποια η ωφέλεια; Βροχή οι απα- ντήσεις, υπέρ και κατά του εφαρμοστικού νόμου 4336/ 2015, σύμφωνα με τον οποίο επιτρέπεται η πώληση φαρμάκων και εκτός φαρμακείων. Ας υποθέσουμε τώρα πως κάποιος θέλει μαζί με τα τρόφιμα, τις σκόνες καθα- ρισμού, τα χαρτικά κ.ά. να αγοράσει και ένα φάρμακο (ακυρώνοντας την εσώκλειστη οδηγία ότι τα φάρμα- κα φυλάσσονται μακριά από τρόφιμα και παιδιά). Κατά πάσα πιθανότητα –αν όχι βεβαιότητα– θα δώσει προτεραιότητα στην αγορά του φαρμάκου και με τον ήδη σφιχτό προϋπολογισμό του στη χειμαζόμενη από τα μνημόνια χώρα και πολιορκημένη από τους δανειστές, θα περικόψει προγραμματισμένες αγορές. Αυτό συμβαίνει ούτως ή άλλως σήμερα, αρκεί να παρατηρήσετε ανθρώπους να αφαιρούν κάποια αγαθά από το καλάθι τους, επειδή την ώρα της πληρωμής διαπιστώνουν πως δεν τους φτάνουν τα χρήματα. Επανέρχομαι στην αρχική σκέψη. Η διαγραφή αγαθών από τη λίστα προκειμένου να αγοραστεί το φάρμακο ζημιώνει τόσο τον επιχειρηματία όσο και το φαρμακοποιό με αντίστοιχη, για διαφορετικές αιτίες, μείωση του τζίρου. Εάν το κέρδος από τη διπλή ζημία αφορά φάρμακο της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας χαλάλι, εάν όμως όχι; Υπάρχει ένα παιδικό τραγούδι που μιλά για ένα αταξίδευτο μικρό καράβι και για τον κλήρο που πέφτει στο γενναίο. Στην προκειμένη περίπτωση νομίζω πως ο κλήρος πέφτει στο/στη φαρμακοποιό με την υποχρέωση να διαφωτίσει τον κόσμο σχετικά με τις αλλαγές που έγιναν και με τις αλλαγές που δρομολογούνται σχετικά με το φάρμακο, όχι προς όφελός του πάντοτε. Στο Πανεπιστήμιο διδαχτήκαμε πως για να μελετηθεί ένα φαινόμενο πρέπει να γνωρίζουμε τα «αμετάτρεπτα» που το χαρακτηρίζουν. Ας μου επιτραπεί να θεωρήσω ως αμετάτρεπτα στο δίδυμο φαρμακείο-πελάτης την κερδοφορία του πρώτου και την εξυπηρέτηση του δεύτερου. / Η Χριστίνα Γ. Φλόκα είναι φαρμακοποιός, christinafloka@gmail.com