Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #159

Αρκεί η σιωπή∙ τα μάτια μόνο να καίνε στη μυστική τους σύγκρουση με το βλέμμα μου.» (Τα μάτια μόνο) Τον έρωτα που είναι υπέρβαση: «Κατάματα τον έρωτα ατένισε κι ας ενεδρεύει ο θάνατος μες στο ηδύ μυστήριο» (Πέντε μικρά Γιαπωνεζάκια) Τον έρωτα, που σαν υπέρβαση, κάποτε κλείνει τον κύκλο του οριστικά κι αμετάκλητα: «…Φυλάξου από τον έρωτα, σαν φαρμακείο το πρωί τη φωτεινή επιγραφή θα σβήσει» (Πέντε μικρά Γιαπωνεζάκια) Ή μήπως πρέπει να επιλέξεις την ονειροπόληση, που μέσα της θα ζούνε για πάντα, όλα τα άλλα; Η συμπαντική γαλήνη, η ελευθερία, ο έρωτας; Όλα τα χαμένα στην πραγματική ζωή μπορούν να βγούν τώρα κερδισμένα στο όραμα και την παραίσθηση! «Μες στην ασθμαίνουσα κοινωνική ανάσα, μπορώ και ονειρεύομαι δίχως ν’ αποσταίνω. Οράματα και παραισθήσεις με γοητεύουν, όπως οι λιγομίλητοι άνθρωποι». (Παραισθήσεις) H Βέρα Βασιλείου-Πέτσα είναι φανερό ότι τελικά επιλέγει την ονειροπόληση. Είναι ο τρόπος της να δραπετεύσει από τον ασφυκτικό κλοιό μιας ανελέητα ωμής πραγματικότητας, για να συναντήσει όλα αυτά για τα οποία διψά η ψυχή της, όλα αυτά που αλλιώς θα είχαν οριστικά χαθεί. Κι είναι ακριβώς αυτή η ονειροπόληση το μέσα της σπίτι. Η πηγή της ποιητικής της έμπνευσης και μαζί το περιεχόμενό της. «Επενδύω πολλά στα οράματα και τις παραισθήσεις μου. Επενδύω την ευτυχία κι ας με κατασπαράζουν οι φόβοι και οι ανασφάλειες. Αρνούμαι την απόγνωση και μετατρέπω το φόβο σε βιασύνη να ζήσω. Γίνομαι ρυθμός, τάξη, μηχανισμός ονειροπόλησης στο μεγαλείο της ζωής, στην απεραντοσύνη της ύπαρξης, στην αυθαίρετη διάσταση του χρόνου. Αντλώ την ισορροπία μου από μικρές χαρές, όνειρα και μικρογεγονότα. Είναι φορές που καταργώ το χρόνο και ζω την ένταση της ηδονής, στην όποια επαφή τη δημιουργεί, οδηγούμενη από αισθησιακές παρορμήσεις. Τολμώ τα ωραία, τα μοναδικά, τα ριψοκίνδυνα. Για ένα πέταγμα, μιαν ανάταση» (Παραισθήσεις) Ένα πέταγμα, μια ανάταση... Αυτός δεν είναι τελικά –στην ουσία του– ο προορισμός της βραχείας ανθρώπινης ύπαρ- ξης; Κι έτσι, η συγγραφέας, στιχουργός και ποιήτρια Βέρα Βασιλείου-Πέτσα, η Βέρα μας, ζει όπως πολλοί από εμάς, μέσα στα αντιφατικά και εναλλασσόμενα συναισθήματα που δημιουργεί μια σκληρή, άνιση πραγματικότητα, βιώνει όπως πολλοί από εμάς την προσωπική της περιπέτεια μες στα ύψη και τα τάρταρα, τη βύθιση και την ανάταση. Όμως, ρεμβάζοντας κι ονειροπολώντας από το «βορεινό παράθυρό» της, χάρη στην οξυδερκή αλλά και ευαίσθητη ματιά της, κατορθώνει να μετατρέψει αυτήν την αμφιθυμία σε δημιουργία, λυρικό ποιητικό λόγο, και εν τέλει μέσα από τα ρομαντικά της ιδεογράμματα, σε πάλλουσα αισθαντική και αισθητική συγκίνηση. Η Βέρα Βασιλείου-Πέτσα ανάμεσα στους ερμηνευτές Παντελή Θαλασσινό και Πάνο Μπούσαλη, κατά την παρουσίαση της συλλογής τραγουδιών με στίχους της, «βορεινό παράθυρο». 103