Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #159

53 Στο ρευστό χώρο του ελληνικού φαρμακείου, όπως διαμορφώνεται υπό το πρίσμα της πολύπλευρης κρίσης που διέρχεται η χώρα μας, πολλοί παράγοντες ανατρέπουν τα έως τώρα δεδομένα και επηρεάζουν τη λειτουργία του φαρμακείου. Είναι τέτοια η δυναμική της αλλαγής, που μπορούμε με ασφάλεια να αποφανθούμε ότι έχουμε περάσει σε μια νέα εποχή όπου το ελληνικό φαρμακείο καλείται να ξεχάσει και να απομακρυνθεί από παλιές συνήθειες, να βγει από τον εφησυχασμό μιας ασφαλούς και προδιαγεγραμμένης πορείας και να αναζητήσει νέα μέσα ανάπτυξής του. Σε αντίθετη περίπτωση, προβλέψιμοι ή και αστάθμητοι παράγοντες θα το οδηγήσουν σε μη αναστρέψιμη πορεία. «Ο φαρμακοποιός καλείται σήμερα να λειτουργήσει μέσα σε ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον, που διαμορφώνεται τόσο εντός όσο και εκτός του κλάδου», λέει η κα Χριστίνα Ιακωβίδου. « Δεν πρόκειται, βέβαια, για καινούργιο φαινόμενο. Ανέκαθεν στον χώρο μας υπήρχε ανταγωνισμός, όμως στη σημερινή κατάσταση το φαινόμενο αυτό εκδη- λώνεται περισσότερο έντονα. Εκτός από τον αναμενόμενο ανταγωνισμό μεταξύ των φυσικών φαρμακείων, όπου κυρίαρχο ρόλο έπαιζε και παίζει η προσωπικότητα του ιδιοκτήτη/φαρμακοποιού, ο ανταγωνισμός αυτός έχει πάρει πλέον τεράστιες διαστάσεις και επεκτείνεται στα άυλα και απρόσωπα "φαρμακεία" του διαδικτύου. Μπορεί αυτά να μην εμπορεύονται, προς το παρόν τουλάχιστον, φαρμακευτικά σκευάσματα, δεν παύουν όμως να φέρουν τον βαρυσήμαντο χαρακτηρισμό του "φαρμακείου". Ο πρώτος προβληματισμός που αναπτύσσεται εδώ δεν έχει να κάνει με την έδρα και με το (μη) κατάστημα, ούτε με τις νέες τεχνολογίες. Έχει να κάνει με τη ριζική αλλαγή της σχέσης του πελάτη/ασθενή με τον φαρμακοποιό του, και την εξάλειψη της μεταξύ τους σχέσης. Πιστεύω πως η φυσική παρουσία του φαρμακοποιού, ενός εξειδικευμένου επιστήμονα στον ευαίσθητο τομέα της υγείας, και το χτίσιμο μιας προσωπικής σχέσης με τον άνθρωπο που έρχεται να τον συμβουλευτεί και να ζητήσει τη βοήθειά του, δεν μπορεί να υποκατασταθεί από online συναλλαγές. Παράλληλα, ο πόλεμος των τιμών, φαινόμενο της εποχής έχει δύο σημαντικά αποτελέσματα: ● από εμπορικής πλευράς, κανείς δεν βγαίνει κερδισμένος. Τα φαρμακεία ανταγωνίζονται το ένα το άλλο, καταλήγοντας να λειτουργούν είτε οριακά είτε σε βάρος της ίδιας τους της ύπαρξης! Ο καταναλωτής εκπαιδεύεται και εθίζεται σε εξωπραγματικά χαμηλές τιμές, αδυνατώντας πλέον να διακρίνει το ποιοτικό από το τυχαίο ή και, ενδεχομένως, βλαβερό, προϊόν. ● Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι το φαρμακείο, με τον φαρμακοποιό πλέον σε δεύτερο ή και τρίτο ρόλο, "εκφυλίζεται" σε ένα απλό κατάστημα σαν όλα τα άλλα, με μηδενική αναγνωρισιμότητα. Παράλληλα, απεκδύεται τον επιστημονικό του ρόλο και γίνεται ένα ακόμα κατάστημα λιανικής. Κάπως έτσι μπήκαν στον χώρο μας και τα σούπερ μάρκετ. Η δυναμική που διαθέτουν τους επιτρέπει να επηρεάσουν την κοινή γνώμη, να διαμορφώσουν ένα νέο αφήγημα που υποστηρίζει ότι μπορούμε να παρακάμψουμε το φαρμακείο για χάρη της ταχύτητας, του κόστους, της ευκολίας, με κίνδυνο να οδηγηθεί ο καταναλωτής στην εσφαλμένη εντύπωση ότι ο φαρμακοποιός είναι εν πολλοίς περιττός, ίσως και παρωχημένος. Είναι σαφές ότι το πρόβλημα δεν είναι τα σούπερ μάρκετ, αλλά η αδυναμία του μεγαλύτερου ποσοστού των φαρμακοποιών να χτίσουν μια προσωπική σχέση με τον καταναλωτή που να υπερβαίνει το θέμα της τιμής και να καλύπτει τα πολύπλευρα θέματα –μικρά ή μεγάλα– που τον απασχολούν στον τομέα της υγείας. Αυτή η σχέση δεν υποκαθίσταται από κανένα μάρκετ. Ίσως το έχουμε ξεχάσει κι εμείς, και είναι ώρα να θυμηθούμε ότι το φαρμακείο μας δεν πουλάει φάρμακα ή παραφαρμακευτική ύλη. Είναι πρωτοβάθμιος σταθμός υγείας. Μπορεί το σούπερ μάρκετ να αποτελέσει τον πυλώνα στην πρωτοβάθμια πε- ρίθαλψη; Όχι. Μόνο το φαρμακείο μπορεί. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε λοιπόν: στην ανάπτυξη προσωπικών σχέσεων με τον καταναλωτή και στην ανάδειξη του φαρμακείου ως πρωτοβάθμιου κέντρου υγείας». 