Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #158

80 Σήμερα το συγκρότημα αποτελείται από τους Μάριο Αθανασίου (κιθάρα, φωνή, πλήκτρα), Νίκο Καλαμπαλίκη (μπάσο, πλήκτρα), Άκη Σαγάνη (τύμπανα), Κέλλυ Φίλικα (προγραμματισμός, synths), Κατερίνα Βαρελά (λόγια) και εμένα στην τρομπέτα. Φ.Κ.: Είστε επαγγελματίες ή ερασιτέχνες; Ενδιαφέρε- στε για επαγγελματική καριέρα; Εσένα σε ενδιαφέρει αυτή η προοπτική; Δ.Σ.: Οι De Sade είναι εραστές της τέχνης, χωρίς όμως να αποκλείουν και την… πιθανότητα να την παντρευτούν! Εγώ παρόλο που συμμετείχα σε live με επαγγελματίες μουσικούς, ως ερασιτέχνης αλλά και ως χομπίστας μου- σικός φυσικά δεν αμείβομαι. Φ.Κ.: Πέρα από την ηχογράφηση δίσκων, κάνετε και δημόσιες εμφανίσεις; Δ.Σ.: Είμαστε σε στάδιο που ηχογραφούμε καινούργια κομ- μάτια. Ήδη ολοκληρώσαμε ένα νέο κομμάτι που έχει τίτλο «Broken room » και μιλάει για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Όμως, ακόμα δεν έχουμε αρκετό υλικό για live εμφανίσεις. Κάποια στιγμή ευελπιστούμε ότι και αυτές θα γίνουν. Φ.Κ.: Ποιο είδος μουσικής παίζουν οι De Sade Exupery; Ποιο είναι το κυρίαρχο στοιχείο στο ρεπερτόριο τους; Δ.Σ.: Οι De Sade Exupery δεν εκπροσωπούν κάποιο συγκεκριμένο είδος μουσικής. Πρόκειται για μια παρέα μου- σικών που «παντρεύουν» τα διαφορετικά τους ακούσματα στα κομμάτια τους. Θα έλεγα ότι είναι μια μουσικά «ευέλικτη» μπάντα και αυτό το μαρτυρά και ο τίτλος της που ουσιαστικά πρόκειται για λογοπαίγνιο. Ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ, από το όνομα του οποίου καθιερώθηκε ο όρος σαδομαζοχισμός, συνδέεται με τον Αντουάν Ντε Σαίντ Εξυπερύ (έγραψε μεταξύ άλλων το «Μικρό πρίγκιπα»), υπέρμαχο της αγάπης και της κοινωνικότητας. Δηλώνουμε με αυτό τον τρόπο πως η μουσική μας ισορροπεί και προχωρά πάνω σε μια λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ φωτός και σκοταδιού. Αναφορικά με την προσωπική διαδρομή και τον τόπο του Φ.Κ.: Ξεκίνησες να παίζεις τρομπέτα και ήσουν για 10 χρόνια μέλος της Φιλαρμονικής ορχήστρας του Δήμου Αγρινίου. Τι ρόλο πιστεύεις ότι παίζουν οι φιλαρμονικές στη μουσική ζωή των τόπων και στη μουσική γενικότερα; Δ.Σ.: Είναι σημαντικό να υπάρχουν φιλαρμονικές στις διάφορες πόλεις της χώρας, γιατί δίνεται στα παιδιά η δυνατότητα να ασχοληθούν με τη μουσική και το όργανο που τους αρέσει χωρίς κόστος, καθώς τα μουσικά όργανα παρέχονται από το δήμο και η εκμάθησή τους είναι δωρεάν. Η Φιλαρμονική του δήμου Αγρινίου κινείται σε αυτή την κατεύθυνση, δίνοντας σωστή μουσική παιδεία σε παιδιά από μικρή ηλικία. Φ.Κ.: Πώς δέχεται ο γενέθλιος τόπος σου, το Αγρίνιο, τις μουσικές και γενικότερα τις καλλιτεχνικές παραστάσεις; Υπάρχει ενδιαφέρον για την πολιτιστική ζωή και σε ποιο βαθμό; Δ.Σ.: Το Αγρίνιο είναι μια πόλη που συμμετέχει ενεργά στα πολιτιστικά δρώμενα. Η ύπαρξη και λειτουργία του μουσι- κού σχολείου από το 1997 παράλληλα με τη Φιλαρμονική του δήμου επιτελούν σπουδαίο έργο στην καλλιέργεια μιας μουσικής παιδείας στους κατοίκους της πόλης. Το Αγρίνιο διαθέτει επίσης αξιόλογο θεατρικό εργαστήρι (Μικρό θέα- τρο), καθώς και πνευματικό κέντρο που διατηρεί τμή- ματα ζωγραφικής, παραδοσιακών χορών, φωτογραφίας, θεάτρου, κουκλοθέατρου και χορωδίας. Πρόσφατα δη- μιουργήθηκε ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που πρωταρχικός του στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο ανοιχτό θέατρο 2.500 θέσεων! Οπότε μπορώ να πω ότι το ενδιαφέρον των συμπολιτών μου για την πολιτιστική ζωή είναι ζωηρό. Φ.Κ.: Εσένα ποιο είδος μουσικής σου αρέσει περισσότερο; Δ.Σ.: Όσον αφορά τις μουσικές μου προτιμήσεις προτιμώ τις μελωδίες που αγγίζουν την ψυχή μου και εκφράζουν τον συναισθηματικό μου κόσμο, χωρίς να βάζω ταμπέλες. Αναφορικά με το φαρμακείο και τη μουσική Φ.Κ.: Στη ζωή σου το φαρμακείο εκφράζει το βιο- πορισμό, το «πρέπει», και η μουσική την ψυχαγωγία, τη διασκέδαση, το «θέλω», ή υπάρχει κάποια άλλη, όχι τόσο ξεχωρισμένη, πιο σύνθετη σχέση; Δ.Σ.: Είναι αλήθεια ότι αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Η ενασχόλησή μου με την μουσική οφείλεται πρωταρχικά στην αγάπη που της έχω, γι’ αυτό εξάλλου και ξεκίνησα να ασχολούμαι μαζί της πριν να αρχίσω να εργάζομαι. Περνώντας τα χρόνια, συνειδητοποιώ ότι είναι και μια διέξοδος από την εργασιακή καθημερινότητα, που όλοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολη και ψυχοφθόρα είναι, ιδιαίτερα στον δικό μας τομέα που τα πράγματα συνεχώς χειροτερεύουν. Παρ’ όλα αυτά, το βιοποριστικό «πρέπει» της εργασίας, συχνά γίνεται και «θέλω» καθώς υπάρχει και η ικανοποίηση σε κάποιες περιπτώσεις, όταν πραγματικά βοηθάς τον συνάνθρωπό σου, που σε γεμίζουν χαρά και ευγνωμοσύνη. Εξάλλου, πάντοτε αυτές οι δύο έννοιες συχνά συγχέονταν μεταξύ τους μέσα μου. Για να κάνεις αυτό που θέλεις (στην περίπτωσή μου να παίζω τρομπέτα), πρέπει να μελετάς και να θυσιάζεις ένα μέρος του ελεύθερου χρόνου σου. Φ.Κ.: Έχεις άλλη ιδιαίτερη ενασχόληση ή χόμπι πέρα από το φαρμακείο και την τρομπέτα; Δ.Σ.: Μου αρέσει ο κινηματογράφος, τα ταξίδια και… τα γιουβαρλάκια! Φ.Κ.: Ποια είναι τα σχέδια και τα όνειρά σου που σχετίζονται με τη μουσική σου διαδρομή; Δ.Σ.: Το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι ευελπιστώ να μπορώ να ασχολούμαι με τη μουσική που τόσο αγαπώ… όσο βέβαια με αντέξει και αυτή! ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ / ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ