Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #158

10 E D I T O R I A L -Γιατί καλοκαιράκι ελληνικό έχουμε και πώς να το αγνοήσεις, μου έλεγαν φίλοι και συνάδελφοι. Θάλασσες κι ακρογιαλιές, βουνά κι εξοχές, ξέδομα, ανάσες από τον καθη- μερινό βιοπορισμό... -Κι ας είναι όλο και λιγότεροι κάθε χρόνο αυτοί που είναι σε θέση να διαφύγουν, να αλλάξουν παραστάσεις, για λίγο να ξεχαστούν, μουρμούρισα. -Δεν έχεις δίκιο, αντέτειναν. Σχεδόν όλοι θα ξεκλέ- ψουν λίγες μέρες για να ξεκουραστούν και εφέτος… - «Κι αυτούς που μένουν κι αυτούς που φεύγουν, οι μοίρες μ’ απονιά πάντα τους δέρνουν», έλεγαν οι στίχοι του Αλέκου Καγιάντα, στο γνωστό παλιό τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα που έλεγε ο Γιάννης Πουλόπουλος… (και που εγώ έκανα το λάθος να ξανατραγουδήσω). -Έχεις μια τάση να δραματοποιείς τα πράγματα, μου καταλόγισαν. Γιατί είναι «μοίρα» μας αυτά που μας συμβαίνουν, αφού στην πραγματι- κότητα μας τα έχουν επιβάλλει; -Είναι τόσα που μας έχουν συμβεί από τότε που ξεκίνησε η σταδιακή απορρύθμιση της αγοράς του φαρμάκου, τους απαντώ, που μοιάζουν να έχουν πάρει τη μορφή νομοτέλειας. Σκεφτείτε: κλειστοί προϋπολογισμοί με συνεχείς μειώσεις των τιμών των φαρμάκων, με συνεχή αύξηση και μεταφορά φαρμάκων στις αρνητικές λίστες, rebate, μειώσεις του περιθωρίου κέρδους μας, διείσδυση των ιδιωτικών κεφαλαίων στο χώρο μας και άγριος ανταγωνισμός. Πού οδηγούν «μοιραία» όλα αυτά; -Και λοιπόν, δεν μπορούμε να σταθούμε απέναντι; Αρκεί μόνο κάθε ένα από αυτά να το μελετάμε, να το αναλύουμε, και να το αντιμετωπίζουμε, εξουδετερώνοντας ή παρακάμπτοντάς το. Αφήνοντας, βέβαια, πίσω τις παλιές, ξεπερασμένες πρακτικές. Να, πάρε παράδειγμα τα ΓΕΔΙΦΑ, επιμένουν. Η αντίδρασή μας δεν μπορεί να εστιαστεί σε μια μονόδρομη συνδικαλιστική απάντηση, που τις περισσότερες φορές καταλήγει ψίθυρος σε –έτσι κι αλλιώς– «μη ευήκοα ώτα». Η αντίδρασή μας οφείλει να είναι πολυεπίπεδη: ● Ατομικά αλλά και συνολικά στο επίπεδο των συνεταιρισμών, των συλλόγων, των κάθε λογής συσπειρώσεων. ● Στο επιχειρηματικό επίπεδο αλλά και σε αυτό των οικονομικών της υγείας. Χαρτιά και μεγάλα λόγια στο νέο οικονομικό περιβάλλον δε μετράνε πλέον. Χρειάζονται τεκμηριωμένες μελέτες, συγκεκριμένα και ποσοτικοποιημένα στοιχεία, στοχευμένες δράσεις, που θα πείθουν κάνοντας χρήση του αποτελέσματος κι όχι της πρόθεσης. ● Στο επιστημονικό επίπεδο, το συμβουλευτικό του ασθενή, αυτό της συνεχιζόμενης και πιστοποιημένης εκπαίδευσης, προφορικής-γραπτής-ηλεκτρονικής, δηλαδή σε εκείνο το πεδίο που σχετίζεται με την ασφάλεια της δημόσιας υγείας. ● Στο επίπεδο του συγχρονισμού του βηματισμού μας με τους άλλους Ευρωπαίους, για κοινές δράσεις υπεράσπισης του επαγγέλματός μας. Πείστηκα, είναι η αλήθεια, από τα επιχειρήματα των συναδέλφων, από τη νέα «ρεαλπολιτίκ» τους, που βασίζει τη δράση μας όχι σε ιδεολογικά αξιώματα και πρακτικές των προηγούμενων εποχών, αλλά στις αντικειμενικές συνθήκες της τρέχουσας πραγματικότητας. Την πίστεψα μάλιστα τόσο, που προσπάθησα να την κάνω πράξη. Αυτό με οδήγησε μέσα στο κατακαλόκαιρο στο θριαμβικό σάλπισμα του εξωφύλλου. Ελπίζω να με δικαιολογήσετε! Στο εξώφυλλο του περιοδικού μας, ο σαλπιγκτής δίνει το σύνθημα για την αντεπίθεση του κλάδου ενάντια στα Γενικής Διάθεσης Φάρμακα (ΓΕΔΙΦΑ), που σύμφωνα με την Υπουργική Απόφαση της 18ης του Ιούλη θα πωλούνται -εκτός από τα φαρμακεία- και από τα supermarkets και τα παντοπωλεία. Κι όμως, επιθετικός και ανεξήγητα θριαμβικός για την εποχή, ίσως φανεί σε κάποιους ο τίτλος του κεντρικού μας θέματος. Θα σας εξηγήσω, λοιπόν, την ιστορία του από την αρχή. Τάκης Χονδρογιάννης