Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #157

98 να ισορροπήσεις, αλλάζει τον τρόπο που σκέφτεσαι και τις ισορροπίες σου. Έχεις σκεφθεί αλήθεια πόσο δίνει αξία στον άνθρωπο και αξία στη ζωή η φράση που άκουσα για πρώτη φορά στην Ιταλία: το «come natura crea», δηλαδή «όπως η φύση δημιουργεί»; Το μανιάτικο τοπίο, από την πρώτη μας επαφή, αναδεικνύει το χαρακτήρα του. Ο τόπος είναι αγνός, δεν υπάρχουν εντατικές καλλιέργειες με ραντίσματα, οι ελίτσες μεγαλώνουν μόνες τους, χωρίς πότισμα ούτε λίπασμα –τίποτα. Η χλωρίδα είναι πλούσια σε αρωματικά φυτά και βότανα. Οι πλαγιές των βουνών γεμάτες θυμάρι, θρούμπι, φασκόμηλο, πολλά βρώσιμα χόρτα, σταμναγκάθι, πράσα, ραδίκια… Τα μαζεύεις γνωρίζοντας ότι η γη δεν έχει επηρεαστεί από τίποτε, είναι εντελώς παρθένα. Και η πανίδα είναι εξίσου πλούσια, τέτοια που μόνο σε μέρη πολύ εύφορα μπορείς να συναντήσεις: τσακάλια, αλεπούδες, αγριογούρουνα, σκαντζόχοιροι, ασβοί, κουνάβια, φίδια, με πολλά από τα οποία συναπαντιέσαι στους νυχτερινούς σου περίπατους. Αυτή η χλωρίδα και η πανίδα αγκαλιάζουν τα Άλικα των 100 μόνιμων κατοίκων, ένα από τα μεγαλύτερα και αρχαιότερα χωριά της μέσα Μάνης. Η ιστορία τους ξεκινάει από την ξακουστή Καινήπολη της ρωμαϊκής περιόδου που καταστράφηκε αργότερα από σεισμό και συνεχίζεται με τον πρώτο οικισμό στην πλαγιά του μικρού βουνού «Καφτηριά». Το χωριό αλλάζει χρόνους και αφέντες, Βυζαντινούς, Φράγκους, Ενετούς, Τούρκους και δοκιμάζεται μέσα από καταστροφές, εμπρησμούς και λεηλασίες των κουρσάρων. Από το τέλος του 17ου αιώνα οριστικοποιείται η τωρινή του θέση στους νότιους πρόποδες του βουνού, γύρω από μια εκκλησιά χτισμένη σ’ ένα παλιό λατομείο, τη σημερινή κεντρική εκκλησία των Αλίκων, τη Γέννηση της Θεοτόκου. «Ένας από τους λόγους που έρχεται ο τουρίστας στη Μάνη», μας λέει ο Γιώργος Περιμένης, «είναι ακριβώς η ιστορικότητά της, μια ιστορικότητα που αναδύεται στο αντίκρισμα των ερειπωμένων οικισμών και των ιστορικών μνημείων. Έρχεται να θαυμάσει τις οχυρές κατοικίες με τη μεγαλιθική βάση, τους παραδοσιακούς πύργους, τις πεζούλες, τους βυζαντινούς ναούς, όπως εδώ στα Άλικα, την τρίκλιτη Βασιλική του Αγίου Ανδρέα, του 6ου αι. που την έφεραν στο φως οι ανασκαφές το 1958». «Αλλά δεν είναι και ο μόνος λόγος», του λέω. «Έχω έρθει κι άλλες φορές στο παρελθόν εδώ και γνωρίζω ότι έχει κανείς τόσα πράγματα να κάνει. Νομίζω πώς η ωραιότερη εποχή της Μάνης είναι η άνοιξη και η αιχμή της τουριστικής κίνησης παρατηρείται το φθινόπωρο». «Καθόλου δεν θα διαφωνήσω», μου απαντά χαμογελώντας, «όμως η Μάνη, χάρη στο ήπιο κλίμα της, είναι ένα προορι- σμός για όλο το χρόνο. Το καλοκαίρι, ειδικά η περιοχή αυτή της Μάνης, η μέσα Μάνη, έχει παραλίες προσβάσιμες με βοτσαλάκι και με πολύ ψιλή άμμο, στο Μαρμάρι, στους Κάπους, στον Αλμυρό. Υπάρχει πολύ ψάρι για όσους ενδιαφέρονται για το ψάρεμα, οι θάλασσες δεν πάσχουν, όπως άλλες, από υπεραλιεία. Κι ακόμα, όποιος θέλει να ασχοληθεί με άλλα σπορ, υπάρχουν μονοπάτια σηματοδοτημένα που μπορείς να τα περπατήσεις κι απότομα βράχια που μπορείς να αναρριχηθείς. Όσο για αυτούς που ενδιαφέρονται για τη νυχτερινή διασκέδαση, υπάρχει 22 χιλιόμετρα από εδώ η κοσμοπολίτισσα Αρεόπολη για κάθε είδους και γούστου ψυχαγωγία.» «Είμαι βέβαιος πως το ξενοδοχείο σου μπορεί να αποτελέσει το καλύτερο ορμητήριο για όλες αυτές τις δραστηριότητες», παρατηρώ. «Και η εγκατάσταση που έχεις φτιάξει, τους δίνει τη βάση και τη στήριξη για μια μοναδική βιωματική εμπειρία, την ευκαιρία να γνωρίσουν σε βάθος και από κάθε άποψη αυτόν τον ωραίο τόπο.» «Όμως λίγο πριν σε χαιρετήσω επιστρέφοντας στο “κλεινόν άστυ”, περιμένω να ακούσω την προσφορά σου για τους φαρμακοποιούς και αναγνώστες του “Φαρμακευτικού Κόσμου”, αν θελήσουν να επισκεφθούν το ίδιο το ξενοδοχείο του συναδέλφου τους Γιώργου Περιμένη… και όχι μόνο την ιστοσελίδα του, www.alikaresort.gr .» «Αν σου πω ότι δεν την περίμενα την ερώτηση», μου λέει με πλατύ χαμόγελο, «θα σε γελούσα. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οι φαρμακοποιοί μας δημιουργούν πάντα ένα… παράξενο αλλά –έτσι κι αλλιώς– ευχάριστο συναίσθημα να τους δούμε σαν πελάτες.» Και συμπληρώνει: «τους προτείνω, λοιπόν, πέρα από μια οικονομική έκπτωση που νομίζω είναι κι αυτό ένα κίνητρο, όχι το σημαντικότερο, να βρεθούν σε ένα περιβάλλον οικείο και πραγματικά συναδελφικό που μπορεί να εκφρασθεί με διαφόρους τρόπους. Από το παράθυρο του πύργου του ξενοδοχείου, η θέα του παλαιότερου, ερειπωμένου οικισμού των Αλίκων. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ / ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ…