Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #157

35 μην σου έρθουν στη μνήμη ιστορίες και αφηγήσεις των παππούδων μας, οι οποίοι σε τρισχειρότερες συνθήκες μπόρεσαν να επιβιώσουν και σιγά-σιγά να οργανώσουν τη ζωή τους. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι όπως οι Σύριοι έλαχε να φιλοξενήσουν και εν πολλοίς να ενσωματώσουν τους 17.000 περίπου των Ελλήνων του Πόντου κατά την διάρκεια των διωγμών πριν το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έτσι έλαχε και σε εμάς να ανταποκριθούμε σή- μερα στο αίτημα των καιρών. Να σηκώσουμε το βάρος όχι μόνο της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της φιλοξενίας των Σύριων αλλά και παράλληλα το τεράστιο βάρος της υπεράσπισης πανανθρώπινων αξιών, τις οποίες οι περισσότεροι λαοί της υποτιθέμενης «πολιτισμένης» Ευρώπης ξέχασαν εν μια νυκτί, όταν το πρόβλημα που δημιούργησαν με τις ιμπεριαλιστικές τους επεμβάσεις στις χώρες της Μεσοποταμίας ήρθε στην πόρτα τους. Η Μεγάλη Φυγή των Μεταναστών στη Γευγελή (φωτό Αλέξανδρος Αβραμίδης)  Η Ειδομένη, για όποιον τη βίωσε, ήταν ένα μεγάλο σχολείο. Με σφιγμένη καρδιά είδαμε τις πρώτες παράνομες ροές των προσφύγων να ακολουθούν τις γραμμές του τρένου, συναισθανθήκαμε το φόβο των ανθρώπων στα δύσβατα μονοπάτια που ακολούθησαν για να περάσουν τα σύνορα, αντικρίσαμε τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους στις όχθες του Αξιού. Κι έπειτα ζήσαμε τις πρώτες αλληλέγγυες δράσεις των κατοίκων της περιοχής, την ανθρώπινη συμπεριφορά των σωμάτων ασφαλείας της χώρας μας, αναθαρρήσαμε βλέποντας το χαμόγελο και την ελπίδα στα πρόσωπα των προσφύγων όταν οι ροές τους περνούσαν τα σύνορα ομαλά και οργανωμένα, μοιραστήκαμε την αγωνία τους όταν οι ξενοφοβικές συμπεριφορές των βόρειων γειτόνων ανοιγόκλειναν τα σύνορα και η βάναυση συμπερι- φορά τους προκαλούσε ασφυξία στα νοσοκομεία του Νομού, από τους συχνούς τραυματισμούς όσων συλλάμβαναν και επαναπροωθούσαν. Γευτήκαμε τη ζεστασιά της ψυχής τους, δακρύσαμε κι εμείς με το κλάμα τους, ένδειξη ευγνω- μοσύνης στη συμπαράστασή μας. Αντιμετωπίσαμε μαζί τους την αγριότητα των καιρικών συνθηκών, προσπαθώντας να τους προστατέψουμε με μια κουβέρτα, ένα αντίσκηνο, ένα υπνόσακο, ένα αδιάβροχο. Υποδεχτήκαμε την έλευση του ΟΗΕ και των ΜΚΟ, περάσαμε μαζί τους καλές και κακές στιγμές, στιγμές υπεράσπισης των δικαιωμάτων του ανθρώπου αλλά και τις –λίγες– στιγμές που το χρήμα καθόριζε συμπεριφορές και λειτουργίες. Νοιώσαμε περη- φάνια και θαυμασμό για την οργανωμένη δουλειά των εθελοντών του νομού μας, για τις εκατοντάδες οικογέ- νειες που μαγείρευαν και τροφοδοτούσαν τους παράνομους καταυλισμούς για να μην τους λείψει ούτε ένα κουπάκι φαγητό. Σταθήκαμε δίπλα στις γέννες μέσα στη λασπουριά της Ειδομένης.