Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #157

34 του Δημήτρη Αγαθόπουλου Ξεκινώντας μια πρωτοβουλία του Φαρμα- κευτικού Συλλόγου Κιλκίς το 2009, μαζί με τον Ιατρικό Σύλλογο και την τότε Δημοτική αρχή του Κιλκίς, για τη δημιουργία Κοινωνικού Ιατρείου Φαρμακείου (ΚΙΦ), δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι οι πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων θα δικαίωναν σε τέτοιο μεγάλο βαθμό το εγχείρημα, συμβάλλοντας στην εξυπηρέτηση πολλαπλών καταστάσεων που είχαν να κάνουν με την υγεία των συμπολιτών μας και τελευταία με τους προσφυγικούς πληθυσμούς που κατά χιλιάδες συσσωρεύτηκαν στον νομό Κιλκίς. Στους αρχικούς σχεδιασμούς λειτουργίας του ΚΙΦ είχαμε βάλει δύο στόχους: ο πρώτος να εξυπηρετήσουμε τις ανάγκες των ανασφάλιστων, οι οποίοι με την εξέλιξη που είχε η οικονομική κρίση στη χώρα θα αυξάνονταν, όπως και έγινε, και ο δεύτερος στόχος ήταν να δοθεί η ευκαιρία στο κάθε νοικοκυριό να προσφέρει τα αδιάθετα περισσεύματα των οικιακών φαρμάκων, συμβάλλοντας στην εξυπηρέτηση του πρώτου στόχου και προστατεύοντας το περιβάλλον. Η εντυπωσιακή ανταπόκριση του κόσμου και η σωστή οργάνωση μάς έδειξε και άλλους δρόμους που έπρεπε να ακολουθήσουμε. Η δραστική υποχρηματοδότηση του Νοσοκομείου Κιλκίς, με τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθη- καν στις δημόσιες μονάδες υγείας, οδήγησε σε αδυναμία αγοράς φαρμάκων και αναλώσιμου υγειονομικού υλικού, το οποίο κληθήκαμε να αναπληρώσουμε εμείς με πολύ μεγάλη επιτυχία. Η συνεχώς αυξανόμενη οικονομική ανέχεια του κόσμου, ο οποίος αδυνατούσε να πληρώσει ακόμα και τη συμμετοχή των φαρμάκων του, όταν ψηφίστηκε ο νόμος που επέβαλε χρηματική συμμετοχή και στα φαρμακεία των νοσοκομείων, μας οδήγησε στην απόφαση να εξυπηρετούμε και τους προνοιακούς ασθενείς. Για τον ίδιο λόγο ανταποκριθήκαμε και στο αίτημα απομακρυσμένων περιοχών, οργανώνοντας κινητή ιατρική ομάδα που προσέφερε υγειονομικές υπη- ρεσίες σε πληθυσμούς δύσκολα μετακινούμενους ακόμη και για τις στοιχειώδεις ανάγκες τους. Ώσπου από τις αρχές του 2015 άρχισαν τα καραβάνια των προσφύγων να πληθαίνουν με ότι αυτό συνεπάγεται, για εκείνη την εποχή, όσον αφορά τις συνθήκες διαβίωσής τους μέσα σε δασώδεις περιοχές, στις παρυφές του Αξιού ποταμού και τις απάνθρωπες συμπεριφορές των Σωμάτων Ασφαλείας της Γείτονος χώρας. Εκεί καταλάβαμε ότι είχαμε και άλλους ρόλους να παίξουμε. Γράφοντας αυτό το κείμενο δεν σας κρύβω ότι το κάνω με έντονη συγκινησιακή φόρτιση, διότι και εγώ όπως πολλοί άλλοι είμαι απόγονος τρίτης γενιάς προσφύγων από τον Πόντο και την ανατολική Θράκη και δεν είναι δυνατόν να ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΑΡΜΑΚΟΥ / Ο ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟσ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ ΚΡΙΣΗ % % 9 ± 4 #