Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #156

περιορισμό της υπερέντασης και της επίτασης των συμπτωμάτων. Επίσης καλό είναι να αποφεύγονται τα όσπρια, γιατί προκαλούν «φούσκωμα». Πρέπει να περιορίζονται ή να αποφεύγονται η λακτόζη, φρουκτόζη ή άλλοι σακχαρίτες σε ασθενείς με διαπιστωμένη ευαισθησία. Υπάρχουν σκευάσματα στα φαρμακεία που δεν είναι φάρμακα και βοηθούν. Σημαντική θέση κατέχουν τα σκευάσματα φυτικών ινών, τα οποία προτείνονται τόσο σε περιπτώσεις δυσκοιλιότητας, όσο και σε διάρροιας. Επίσης υπάρχουν σκευάσματα προβιοτικών και πρεβιο- τικών. Τα προβιοτικά είναι ζώντες μικροοργανισμοί παρόμοιοι με αυτούς του εντέρου και βοηθούν στην ισορροπία της εντερικής χλωρίδας. Τα πρεβιοτικά είναι ουσίες που βοηθούν την ανάπτυξη και διατήρηση της ήδη υπάρχουσας εντερικής χλωρίδας. Οι μελέτες που γίνονται για το ΣΕΕ αφορούν συνήθως τα προβιοτικά. Φαίνεται ότι τα προβιοτικά τροποποιούν την εντερική χλωρίδα και επηρεάζουν την αλληλεπίδραση αυτής με τα συστατικά των τροφών και το ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ βελτιώνουν τη γενικότερη συμπτωματο- λογία και ιδιαίτερα το μετεωρισμό. Με δεδομένα ότι οι πάσχοντες από ΣΕΕ είναι μια ομάδα με πληθώρα συνδυασμών συμπτωματολογίας και ότι η μικρο- βιακή χλωρίδα έχει εξαιρετική ποικιλότητα από άνθρωπο σε άνθρωπο, ο καθορισμός κριτηρίων για την επιλογή του κατάλληλου σκευάσματος προβιοτικών είναι δύσκολος. Εδώ έρχεται να διαδραματίσει σημαντικότατο ρόλο ο φαρμακοποιός, ο οποίος με τη στενή και συχνή σχέση με τον ασθενή μπορεί να βοηθήσει στον προσδιορισμό του πλέον αποτελεσματικού προβιοτικού. Ο φαρμακοποιός αποτελεί συνήθως και τον πρώτο δέκτη της ψυχολογικής διαταραχής του ασθενή και μπορεί να τον υποστηρίξει και να τον κατευθύνει σε συστηματικότερη αντιμετώπιση. Προτείνονται διάφορες ψυχολογικές μέθοδοι, υπνοθεραπεία, θεραπείες χαλάρωσης, ενώ είναι σημαντικό οι ψυχιατρικές νόσοι να αντιμετωπίζονται από εξειδικευ- μένους γιατρούς και ψυχολόγους. Υπάρχουν διάφορα φάρμακα που βοηθούν στην ανα- κούφιση των συμπτωμάτων του ΣΕΕ. Συχνότατα είναι τα σπασμολυτικά (π.χ. pinaverium/Dicetel), αλλά χρησι- μοποιούνται και άλλα, όπως αντιχολινεργικά (π.χ. hyos- cyamine/Buscopan), αντιδιαρροϊκά (π.χ. loperamide/ Imodium), τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά (π.χ. amitriptyline/ Saroten), αγχολυτικά (π.χ. diazepam/Valium), προκινητικά (π.χ. metoclopramide/Primperan), καθαρτικά αυξάνοντα τον όγκο των κοπράνων (π.χ. paraffin liquid/Nujol), ανταγωνιστές των υποδοχέων της σεροτονίνης (π.χ. par- oxetine/Seroxat), αγωνιστές υποδοχέων (π.χ. tegaserod/ Zelnorm), ριφαξιμίνη (π.χ. Lormyx). Συμπέρασμα Το ΣΕΕ είναι μια χρόνια υποτροπιάζουσα διαταραχή, που μπορεί να είναι εξαιρετικά δυσάρεστη. Όμως δεν είναι θανατηφόρα, δεν εξελίσσεται σε οργανική νόσο ή σε καρκίνο. Είναι σημαντική η στενή επικοινωνία μεταξύ ασθενή – γαστρεντερολόγου – φαρμακοποιού, ώστε να μετριάζεται η συμπτωματολογία και να βελτιώνεται η ποιότητα ζωής, εν αναμονή οριστικών θεραπειών. Οριστική θεραπεία δεν υπάρχει. Η νόσος είναι πολυπαραγοντική, δεν έχουν διευκρινιστεί ακόμα οι παθογενετικοί μηχανισμοί και ως εκ τούτου δεν είναι δυνατή η ανεύρεση θεραπείας ίασης. / Η Μαρία Σκλάβαινα είναι Γαστρεντερολόγος, doctorskla@gmail.com 75