Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #155

67 ζητήσουμε συμβουλή αφού πρώτα έχουμε αποτύχει και με μια διάθεση πιο πολύ να «σώσουμε» έστω και καθυστερημένα την κατάσταση. Φυσικά κάτι τέτοιο είναι πρακτικά ανέφικτο στο 90% των περιπτώσεων, οπότε πλέον έχουμε να κάνουμε περισσότερο με μια άχαρη διαδικασία βιωματικής παιδείας παρά με μια ευχάριστη εκπαιδευτική εμπειρία, η οποία τελικά λειτουργεί και ανασταλτικά για τη συνεχή ενασχόληση με το εργαστήριο του φαρμα- κείου μας. Όταν έχουμε αμφιβολία για την ορθό- τητα της συνταγογράφησης ή οτιδήποτε άλλο σε σχέση με την συνταγή που μας έχουν εμπιστευτεί να παρασκευάσουμε, δεν διστάζουμε να επικοινωνήσουμε με το γιατρό που συνταγογράφησε και να είμαστε προετοιμασμένοι ακόμα και για μια δυσάρεστη επικοινωνία μαζί του, προκειμένου να είμαστε σίγουροι ότι έχουμε κατανοήσει σωστά οτι- δήποτε μας προβληματίζει. Όταν έχουμε την οποιαδήποτε αμφιβο- λία για την ποιότητα αυτού που έχουμε παρασκευάσει, δεν παραδίδουμε στον ασθενή το σκεύασμα και δεν κάνουμε αυθαίρετους συμβιβασμούς που υποβαθ- μίζουν το λειτούργημά μας και την πεμπτου- σία της εξατομικευμένης θεραπευτικής προ- σέγγισης, που μπορούμε να προσφέρουμε στους ασθενείς μέσα από την εργαστηριακή πρακτική. Συνδεόμαστε με την κοινότητα. Ζούμε στην εκπληκτική εποχή της άμεσης επικοι- νωνίας με ανθρώπους μακριά από εμάς που πιθανόν να μην γνωρίζουμε καν αλλά μας συνδέουν κοινά ενδιαφέροντα και κοινές αναζητήσεις. Παρακολουθούμε τα διάφορα φαρμακευτικά μπλόγκς και αναζητούμε πηγές, μαρτυρίες και γνώσεις που πιθανόν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα την ουσία και το βάθος της επιστήμης μας. 