Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #154

84 ΥΓΙΩΣ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ / ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΟΙ ΜΥΘΟΙ Στην προσπάθεια να αποκρυπτογραφήσουμε τι συμβαίνει στην καθημερινότητά μας, αν έχουμε μερίδιο ευθύνης και αν οι χειρισμοί μας είναι σωστοί, πρέπει πρώτα να διαχωρίσουμε τις συνήθεις παρασκευές σε δύο βασικές κατηγορίες: τις παρασκευές εντός βιβλιογραφίας και αυτές που είναι αποτέλεσμα εμπειρικού αυτοσχεδιασμού. Σκόπιμα δεν χρησιμοποίησα τον όρο «εντός φαρμακοποιίας», γιατί στην παρούσα περίπτωση δεν μας απασχολεί αν ένα σκεύασμα ανήκει σε κάποιο τοπικό ή διεθνές συνταγολόγιο, αλλά το κατά πόσο είναι μελετημένο τόσο ως θεραπευτικό αποτέλεσμα όσο και από πλευράς φαρμακοτεχνικής σταθερότητας. Η βιβλιογραφία λοιπόν περιλαμβάνει φαρμακοποιίες, επιστημονικά περιοδικά, ανεξάρτητες συνεδριακές δημοσιεύσεις, και γενικά οποιοδήποτε επιστημονικό πόνημα με καταγεγραμμένα και τεκμηριωμένα στοιχεία ασφάλειας και αποτελεσματικότητας μιας γαληνικής παρασκευής. Το καθημερινό μας πρόβλημα βρίσκεται στις παρασκευές και στις συνταγές που δεν έχουν τέτοια τεκμηρίωση και που μερικές φορές η «γέννησή» τους Αν ρωτήσετε μια νοικοκυρά «τι είναι διάλυμα», θα σας απαντήσει περίπου, ανάλογα με το μορφωτικό της επίπεδο, ότι πρόκειται για ένα διαυγές «καθαρό» υγρό, στο οποίο το «υλικό» που έχουμε ρίξει μέσα δεν φαίνεται καθόλου. Ωστόσο στην καθημερινή μας εργαστηριακή πρακτική και ειδικότερα στην επικοινωνία μας με συνταγογράφους γιατρούς (δηλαδή με ανθρώπους που έχουν περάσει το καλύτερο μισό της ζωής τους πάνω από τα βιβλία) έχουμε μια χαρακτηριστική δυσκολία να τους πείσουμε ότι το υγρό μείγμα, στο όποιο καθιζάνει σχεδόν όλη η δραστική ουσία, δεν χαρακτηρίζεται ως διάλυμα. Οι αντιδράσεις που λαμβάνουμε σε μια τέτοια επικοινωνία ποικίλλουν ανάλογα με την κουλτούρα του γιατρού και το βαθμό εξειδίκευσής του στην επιστήμη και τέχνη των γαληνικών σκευασμάτων. του Ηλία Κατσόγιαννη solution; MF Τα μικρά & μεγάλα ερωτηματικά μιας φαρμακοτεχνικής παρασκευής