Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #154

E D I T O R I A L 6 Η τυπική πλέον (γιατί η ουσιαστική έχει ήδη επέλθει) είσοδος ιδιωτών στην ιδιοκτησία του φαρμακείου αλλά και η πρόθεση για κατακρήμνιση των τιμών στα προσιτά φάρμακα (off patent και κυρίως ελληνικά γενόσημα), και τα δύο κατ’ απαίτηση των διεθνών δανειστών, δημιουργούν συνθήκες δουλείας για το φαρμακοποιό και κινδύνους βιωσιμότητας για το ανεξάρτητο ελληνικό φαρμακείο. Σε αυτό το τεύχος του περιοδικού μας καταπιανόμαστε αναλυτικά και με τα δύο αυτά κρίσιμα ζητήματα. Όσον αφορά το ιδιοκτησιακό, οι ποικίλες απόψεις που δημοσιεύουμε οδηγούν σε ένα συνθετικό συμπέρασμα: η αντίσταση του κλάδου σε αλυσίδες φαρμακείων ιδιοκτησίας εγχώριων ή/και πολυεθνικών εταιρειών είναι δυνατή, μόνον εφόσον ακολουθηθεί ένας συνδυασμός αμυντικών και επιθετικών τακτικών και στρατηγικών. Αμυντική τακτική αποτελεί η συνδικαλιστική πρακτική για την ακύρωση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ), η οποία καλώς ακολουθείται. Επιθετική τακτική και στρατηγική συνιστά η δημιουργία δικτύου ανεξάρτητων φαρμακείων αλλά και η ενίσχυση και εξέλιξη των ήδη υπαρχουσών μορφών συνένωσης φαρμακείων (συνεταιρισμοί, εταιρείες διαχείρισης φαρμακείων κ.ά.). Σε κάθε περίπτωση –κατά την άποψή μας– το διεκδικητικό πλαίσιο για το ιδιοκτησιακό θα πρέπει να εστιάζει στη απαίτηση από την Πολιτεία φορολογικών και τραπεζικών παροχών και διευκολύνσεων και τη διοχέτευση κοινοτικών κονδυλίων για τα δίκτυα ανεξάρτητων φαρμακείων σε ισότιμη ή/και πλεονεκτική σχέση με άλλου είδους μορφώματα της λιανικής διανομής του φαρμάκου. Μια τέτοια τουλάχιστον ισότιμη (οικονομική, επιχειρηματική) μεταχείριση από τη μεριά της Πολιτείας θα διατηρούσε αλώβητα τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα απέναντι στον ανταγωνισμό: το ήδη υπάρχον πελατολόγιο και την επιστημονική μας τεχνογνωσία. Επιθετική στρατηγική συνιστά, επίσης, η επιλογή ενός προτύπου φαρμακείου όπου η υπεραξία θα προκύπτει από τον φαρμακοποιό, από τη γνώση, τις ικανότητες και τις δεξιότητες του και από το πώς αυτές τις μετασχηματίζει σε «προϊόν» προς κάλυψη αναγκών του ασθενή (κατά την τεκμηριωμένη θέση αρχών του εξαίρετου συναδέλφου Βασίλη Μπιρλιράκη, την οποία ενστερνιζόμαστε απολύτως). Η μετατροπή του φαρμακείου των προϊόντων (…των διαδοχικών μειώσεων τιμών) σε φαρμακείο των υπηρεσιών θα αποτελέσει ένα ακόμα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού των φαρμακείων των ιδιωτών. Αυτές οι υπηρεσίες πρέπει να αναπτυχθούν μέσω της συστηματικής και πολυμορφικής επιμόρφωσης του κλάδου (το περιοδικό μας και σε αυτό το τεύχος συμβάλλει με το αφιέρωμα «Αυτοάνοσα νοσήματα και νέοι») και να διεκδικηθούν από την Πολιτεία η αναγνώριση, η αμοιβή και η επέκτασή τους (π.χ. στο επίπεδο των διαγνωστικών εξετάσεων). Όσον αφορά την τυφλή μείωση της φαρμακευτικής περίθαλψης, που επιχειρείται από τους διεθνείς δανειστές, ο κλάδος οφείλει και να σταθεί αντίθετος σε μέτρα που μεθοδεύουν τον αφανισμό της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας και να λάβει τα απαραίτητα κίνητρα, ώστε να χορηγεί τα αξιόπιστα ελληνικά φάρμακα, προς όφελος και της κοινωνικής ασφάλισης. Κι έτσι, έχοντας πάντα κατά νου τη θέση του Σ. Φρόυντ: «Δύο είναι θεμέλιοι λίθοι της ευτυχίας: η αγάπη και η δουλειά», αυτή η ανάλυση των κρίσιμων θεμάτων, οι θέσεις και οι απόψεις που εκτίθενται για να φωτίσει ο επαγγελματικός μας ορίζοντας είναι τα δώρα του περιοδικού μας για τις γιορτινές μέρες που έρχονται και συνοδεύουν τις ευχές μας για την ευτυχία σας. Χρόνια Πολλά! Οι πολύφωτες και πολύχρωμες διακοσμήσεις στους δρόμους για τα Χριστούγεννα και τον ερχομό του νέου χρόνου μόλις και αγγίζουν ανεπαίσθητα την ελάχιστη εορταστική μας διάθεση, την ώρα που ο επαγγελματικός μας ορίζοντας σκοτεινιάζει όλο και περισσότερο... Εύχονται τη δουλεία , ευχόμαστε τη δουλειά ...