Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #151

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ & ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ / ΑΠΟΨΕΙΣ 16 του Μανώλη Μιτάκη Έχω αρχίσει να βαριέμαι να ακούω στα συνέδρια των φαρ- μακοποιών την αστήρικτη υπερτό- νιση του συμβουλευτικού ρόλου του φαρμακοποιού, κι ας είμαι από τους πρώ- τους που συμφωνούν και αρθρογραφούν πάνω από δέκα χρόνια για το θέμα αυτό. Ο λόγος είναι ότι ο ρόλος αυτός στην Ελλάδα στήνεται από την αρχή λάθος, με κίνδυνο να μη γίνει ποτέ πράξη. Ο συμβουλευτικός ρόλος του φαρμακοποιού, αντί να ενισχύεται, έχει αρχίσει να χάνεται. Και τούτο διότι δεν πάτησε καλά ούτε επάνω στη φαρμακευτική φροντίδα, ούτε στην αυτοθεραπεία. Χάθηκε ανάμεσα στους ατελείωτους κωδικούς και τη συναλλακτική επικοινωνία. Και αυτός ο χαμός εξακολουθεί να «διδάσκεται» στα συνέδρια. Αυτοί που μιλούν για επικοινωνία, δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν το προϊόν. Κι αυτοί που μιλούν για τα προϊόντα, δεν γνωρίζουν πώς να στήσουν την υπηρεσία στοφαρμακείο. Αυτό το τελευταίο, το αφήνουν στον επαγγελματισμό (βλέπε λεβεντιά, φιλότιμο του φαρμακοποιού), κάτι που είναι δύσκολο να κατανοήσει ο φαρμακοποιός σήμερα, γιατί η εκπαίδευση που του παρέχεται στα συνέδρια τον κάνει ιδιοκτήτη δύο διαφορετικών μαγαζιών: Στο πρώτο μαγαζί μπαίνεις μέσα και το εμπόρευμα είναι κρυμμένο σε συρτάρια. Δεν το βλέπει ο πελάτης. Για να ανοίξει το συρτάρι, πρέπει ο πελάτης να κρατάει ένα χαρτί που περιέχει το σύνθημα διάνοιξης (τη συνταγή). Ο φαρμακοποιός βγάζει το προϊόν έξω (το προϊόν συνήθως λέγεται φάρμακο) και στην ακάλυπτή του επιφάνεια μπορεί να σημειώσει με ευλάβεια δοσολογία και λήψη προ ή μετά φαγητού. Ο πελάτης, μόλις πληρώσει, θα πιάσει στα χέρια του για πρώτη φορά το μυστηριώδες αντικείμενο της ίασής του. Ο φαρμακοποιός μπορεί και να πει 2 σταράτες κουβέντες με πολύ προσοχή, γιατί ό,τι πει θα τσεκαριστεί από το θεράποντα γιατρό. Στο δεύτερο μαγαζί, ο πελάτης μπαίνει μέσα και νομίζει –κοιτάζοντας τις συσκευασίες– ότι κάποιο παραδείσιο πουλί θα πεταχτεί από στιγμή σε στιγμή από τα ράφια με τόση φύση –και άρα φαινόμενη ασφάλεια– που εμπεριέχουν. Τα λουλουδάκια τού είναι γνωστά από τη διαφήμιση, οπότε χαίρεται που βλέπει στο χώρο του φαρμακείου τόσες πολλές οικείες συσκευασίες, από τις οποίες κάποια έχει ήδη σημαδέψει την καρδιά του με τα φτερά του διαφημιστικού έρωτα. Εκεί λοιπόν, πάνω στη φάση που έχει «ερωτευτεί», σκάει μύτη ο «εκπαιδευμένος» φαρμακοποιός-σύμβουλος και μπροστά σε χιλιάδες πανέμορφους διαφημιζόμενους κωδικούς αναφωνεί με θετικό λόγο στον πελάτη: Να σας πω ποιο από αυτά τα διαφημιζόμενα που βλέπετε θα σας συστήσω! Είδατε πουθενά σχεδιασμένη υπηρεσία και ρόλο σε αυτά τα δύο μαγαζιά; Γιατί ενίσχυση του ρόλου του φαρμα- κοποιού σημαίνει κατ’ αρχήν ότι ο πελάτης είτε προμη- θευτεί συνταγογραφούμενο είτε μη συνταγογραφούμενο θα πρέπει να έχει την αίσθηση ότι μπαίνει σε ένα μαγαζί. Οι σχεδιαζόμενες υπηρεσίες που προσφέρει ο φαρμακοποιός και το «πλήρωμά του» αυτόν το στόχο έχουν και αυτόν τον στόχο θα πρέπει να υπηρετεί η επικοινωνιακή του πολιτική. Εάν ο φαρμακοποιός αντιληφθεί την αλλαγή του ρόλου του μόνο ως μηχανισμό επιβίωσης, υπάρχει ο κίνδυνος η μεταστροφή να γίνει τόσο άσχημα που να μοιάζει με μετάλλαξη και όχι με μετασχηματισμό του επαγγέλματος. Είναι ακριβώς αυτή η μετάλλαξη που κυριαρχεί στα συνέδριά μας. Αυτή που κάνει τον καθένα να πιστεύει ότι μπορεί να «διδάσκει» συμβουλευτικό εμπόριο στους φαρμακοποιούς και ταυτόχρονα να διδάσκει συμβουλευτική φαρμακευτική στους εμπόρους. / Ο Μανώλης Μιτάκης είναι φαρμακοποιός, emitak@otenet.gr € 1 ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ 2 MAΓΑΖΙΑ νοικοκυρεμένα; ΣΕ