Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #151

υγείας κατά τον Π.Ο.Υ.: «Υγεία είναι η ψυχοσωματική ισορροπία ενός ατόμου ενταγμένου απόλυτα στο κοινωνικό σύνολο». Συμφωνώ με αυτόν τον ορισμό, ότι δηλαδή η υγεία αποτελεί ένα τρίπτυχο σωματικό-ψυχικό/πνευματικό-κοινωνικό, ένα τρίπτυχο αλληλοσυμπληρούμενο που υποχρεωτικά πρέπει να βρίσκεται σε ισορροπία. Δεν γίνεται να νοήσεις έναν άνθρωπο υγιή, όταν δεν είναι σωματικά, ψυχικά/πνευματικά και κοινωνικά ισορροπημένος. Επομένως, η θεματολογία του «Ράδιο-Υγεία» σχετίζεται με ό,τι αφορά το ζήτημα της υγείας, έτσι όπως πολύπλευρα ορίζεται. Θα ζητούσα μια επιπλέον ανάλυση… Εκείνο που πρέπει να καταλάβεις είναι ότι το «Ράδιο-Υγεία» ουσιαστικά στήνεται σε δύο πυλώνες, δύο ζώνες. Ο ένας λέγεται «σωματική υγεία» (που σχετίζεται με την καλύτερη φυσική κατάσταση), ο άλλος λέγεται «ψυχική υγεία» (που σχετίζεται με τον πολιτισμό). Το ζητούμενο είναι αυτοί οι δύο πυλώνες να διασταυρώνονται και να συναντώνται στον κόμβο του κοινωνικού προβληματισμού και της ισορροπίας. Σε τι διαφέρει το ραδιόφωνό σου από άλλα ραδιόφωνα; Από τη μια μεριά είναι ότι συγκεντρώνει όλα αυτά μαζί και από την άλλη μεριά είναι η οπτική γωνία που βλέπουμε τα κοινωνικά θέματα. Το σκεπτικό μας είναι ότι εμείς έχουμε την ευθύνη, εμείς δημιουργούμε τα προβλήματα, εμείς ανα- ζητούμε τις λύσεις. Ποιοί είναι οι στόχοι και οι φιλοδοξίες σου από αυτή τη νέα σου προσπάθεια; Φιλοδοξώ να υπάρχει μια παρέα φίλων, με την οποία να περνάμε καλά και η οποία θα εκπέμπει στο ίδιο μήκος κύματος με εμένα και με το βασικό μου όνειρο, τη βασική μου ιδέα, και ο σταθμός απλά να επιβιώνει. Αν έρθουν επιπλέον χρήματα, έχω σκεφτεί ο σταθμός να μπορεί να κάνει ένα rebate, κατά το «φαρμακευτικό λεγόμενο», έτσι ώστε να διοργανώνει παραστάσεις, να κάνει συναυλίες για όσους ακούν το σταθμό, για όλα του τα μέλη, να επανεπενδύει το μεγαλύτερο μέρος του κέρδους σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τον πολιτισμό. Με ποια κριτήρια επιλέγεις τους συνεργάτες σου; Το βασικό κριτήριο είναι να συμφωνήσουμε ότι το ραδιό- φωνο είναι αυτό που δίνει τη δυνατότητα σε κάποιον να σκεφτεί και να κρίνει αυτά που συμβαίνουν γύρω του. Σε κανέναν, πιστεύω, δεν χρειάζεται να αναλύεις και να υποδεικνύεις συνεχώς πώς εσύ θέλεις τον κόσμο. Θα ήθελα συνεπώς όσοι μετέχουν σε αυτόν το σταθμό να αναδεικνύουν κοινωνικά θέματα, να προβάλλουν τις πιθανές λύσεις που έχουν δοθεί και να τις αφήνουν στην κρίση του κοινού αν ήταν καλές ή κακές. Δεν με ενδιαφέρει δηλαδή να αποφασίζεις για τον άλλο, με ενδιαφέρει να σκέφτεσαι με τέτοιο τρόπο ώστε ο άλλος να αποφασίζει. του Τάκη Χονδρογιάννη 107