Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #150

68 Μελετώντας το βελγικό μοντέλο εντοπίζω ότι η θεμέλια λίθος βρίσκεται στην έννοια της εδαφικής και πληθυσμιακής ενότητας, που αποτελεί μονάδα έναρξης των εταιρικών συστεγάσεων. Μεταφέροντας αυτό το στοιχείο στη σημερινή κατανομή με πληθυσμιακά και χωροταξικά κριτήρια, όπως ισχύουν σήμερα στην Ελλάδα, μπορεί η λύση να δοθεί σε επίπεδο πρώην κοινοτήτων, πρώην δήμων, σημερινών δημοτικών ενοτήτων και καλλικρατικών δήμων ή καλλικρατικών περιφερειών. Για να γίνει κατανοητό, αναφέρουμε ένα παράδειγμα, σε επίπεδο δημοτικών ενοτήτων. Έστω ότι ο πληθυσμός είναι 30.000 κάτοικοι και λειτουργούν 30 φαρμακεία. Εάν το 51% των φαρμακείων αποφασίσει να δημιουργήσει μια εταιρεία, τότε σε απόσταση δύο χιλιομέτρων περιμετρικά της έδρας των συστεγαζόμενων φαρμακείων και για είκοσι χρόνια δεν θα μπορεί να χορηγηθεί καμία νέα άδεια ίδρυσης φαρμακείου. Η καινοτομία αυτή, μαζί με την επιλογή της κατάλληλης εταιρικής μορφής, π.χ. ΣΥΝ.Π.Ε., μπορεί να δώσει άμεσα λύσεις για τη δραστική μείωση του αριθμού των 12.000 φαρμακείων της χώρας σε μια βιώσιμη μακροχρόνια προοπτική. Θέματα φορολόγησης, rebate ανά φαρμακοποιό, κόστους λειτουργίας ανά φαρμακοποιό και συντελεστή απόδοσης κερδών ανά φαρμακοποιό, αποτελούν αντικείμενο συγκεκριμένης μελέτης. Βάσει της έννοιας του πρωτοβάθμιου αυτού κυττάρου, μπορούμε, μέσω της συνεργασίας περισσότερων του ενός φαρμακείων, να δημιουργηθούν αλυσίδες σε επί- πεδο δήμου, νομού, περιφέρειας αλλά και πανελλήνιας εμβέλειας. Περισσότερα τεχνικά στοιχεία θα αναφέρουμε στο μέλλον. Η παροχή υπηρεσίας στη χορήγηση φαρμάκων κατά την πορεία του ασθενή και η παρακολούθηση της φαρμακευτικής αγωγής στην περιοδική εκτέλεση ιατρικών πράξεων, σε συνεργασία με τις υπηρεσίες του Εθνικού Συστήματος Υγείας και του Ε.Ο.Π.Υ.Υ., θα αποτελούν μέριμνα του φαρμακοποιού. Η εξυπηρέτηση απομακρυσμένων περιοχών και ασθενών που δεν έχουν τη δυνατότητα ίδιας προσέλευσης για παροχή υπηρεσίας, όπως και η οργάνωση τομέων διακίνησης φαρμακευτικών και παραφαρμακευτικών προϊόντων που δεν καλύπτουν οι φορείς κοινωνικής ασφάλισης μπορούν να δώσουν περαιτέρω δυνατότητες στην οικονομική βιωσιμότητα των εταιρειών. Κλείνοντας τις σκέψεις αυτές, πιστεύω ότι οι ιδιώτες φαρμακοποιοί, συνεταιρισμοί φαρμακοποιών, κρατικοί φορείς και φορείς κοινωνικής ασφάλισης μπορούν, μέσα από ένα τέτοιο λειτουργικό πλαίσιο, να δώσουν μια νέα διάσταση στο χώρο της πρωτοβάθμιας φροντίδας και φαρμακευτικής περίθαλψης. Έτσι θα λύσουμε προβλήματα όπως: ● οι ατέλειωτες ουρές στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. για τη συνταγογράφηση φαρμάκων ● οι επισκέψεις ασθενών με τις λίστες αναμονής για ιατρικές παροχές πρωτοβάθμιας φροντίδας, για τις οποίες δεν απαιτείται ούτε χρόνος ούτε εξειδικευμένες γνώσεις ● η περίθαλψη χρόνια πασχόντων που ζουν απομονωμένοι από το κοινωνικό περιβάλλον Ενώ παράλληλα θα επιτευχθούν: ● εξυπηρέτηση και χαμηλές τιμές προς όφελος των καταναλωτών ● προσφορά ειδικών γνώσεων για την καθοδήγηση των χρηστών των υπηρεσιών υγείας, με αποτέλεσμα την εξοι- κονόμηση χρόνου και χιλιάδων χαμένων εργατοωρών. Ευελπιστώ ότι αυτή τη φορά θα δώσουμε μια πειστική και τεκμηριωμένη απάντηση σε όλους αυτούς που ανησυχούν για το μέλλον μας. Μάρτιος / Απρίλιος 2012 #134 Ο Γιάννης Μακρυγιάννης είναι φαρμακοποιός, πρόεδρος του Φ.Σ. Λάρισας, γενικός γραμματέας Δ.Σ. του Π.Φ.Σ., imak6Ο@otenet.gr % % 9 ± 4 # ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΑΡΜΑΚΟΥ / ΑΡΘΡΟ Μελετώντας το βελγικό µοντέλο εντοπίζω ότι η θεµέλια λίθος βρίσκεται στην έννοια της εδαφικής και πληθυσµιακής ενότητας, που αποτελεί µονάδα έναρξης των εταιρικών συστεγάσεων. Στη βάση αυτού του μοντέλου να δηµιουργηθούν αλυσίδες σε επίπεδο δήµου, νοµού, περιφέρειας αλλά και πανελλήνιας εµβέλειας.