Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #148

Tα παραπάνω αξιώματα δεν αποτελούν «αντικείμενα διαπραγμάτευσης». Είναι αποφάσεις των ΟΗΕ, Π.Ο.Υ., Ε.Ε. που οφείλουν να υπαγορεύουν πολιτικές στο χώρο της περίθαλψης και της πρόνοιας και να δεσμεύουν τις χώρες που έχουν συνυπογράψει (όπως η Ελλάδα) στην τήρηση και εφαρμογή τους! Με το πρώτο μνημόνιο, το 2010, στο όνομα του «χρέους», ανάμεσα στις περικοπές και στις σαρωτικές/ εγκληματικές παρεμβάσεις, η νοσοκομειακή περίθαλψη και η φαρμακευτική κάλυψη των πολιτών ήταν οι πρώτες που δέχτηκαν καταστροφικές επιθέσεις. Νοσοκομεία έκλεισαν και όσα απέμειναν, υπολειτουργούν με μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό, σε τεχνική και φαρμακευτική υποδομή. Επιπλέον πρόκειται να κλείσουν δημόσιες ψυχιατρικές μονάδες, αφήνοντας στην κυριολεξία στο δρόμο περισσότερους από 4000 ψυχικά πάσχοντες... Το φάρμακο από κοινωνικό αγαθό έχει μεταβληθεί σε εμπόρευμα, και μάλιστα απρόσιτο σε εκείνους που το χρειάζονται. Περισσότεροι από 4 εκ. κάτοικοι της χώρας δεν καλύπτονται από κοινωνική ασφάλιση, λόγω παρατεταμένης ανεργίας ή αδυναμίας να πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές (1 στους 2 που υπάγονται στον ΟΑΕΕ δεν καλύπτονται πλέον). Το κράτος μετακυλύει το κόστος της φαρμακευτικής δαπάνης στους ίδιους τους ασφαλισμένους. Είναι πια συχνό το φαινόμενο ένας ασφαλισμένος να ζητά την ελάχιστη ποσότητα από αυτά που ορίζει ο γιατρός, ώστε να πληρώσει λιγότερο, λαμβάνοντας το 1/2 ή το 1/4 της ημερήσιας δόσης του φαρμάκου, διακινδυνεύοντας έτσι την υγεία του. Αν το τοπίο στην υγεία ήταν ζοφερό το 2010, σήμερα έχουμε μπει στην τροχιά μιας ελεύθερης πτώσης, χωρίς ορατό τέλος, με απόλυτα ορατά θύματα. Η υποβάθμιση των Συστημάτων Υγείας, η κατάργηση κοινωνικών κατακτήσεων στην πρόνοια και την περίθαλψη είναι πλέον πραγματικότητα για όλους τους Ευρωπαίους πολίτες. Οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας έρχονται αντιμέτωποι με μια ταχύτατη οπισθοδρόμηση σε ό,τι αφορά τα δικαιώματά τους αλλά και εκείνα των ασθενών. Μαζικές είναι οι απεργίες και οι διαδηλώσεις στην Ισπανία, στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Ιταλία για τη διεκδίκηση της ελεύθερης πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας και στην κοινωνική προστασία. Δεν είμαστε μόνοι στον αγώνα μας... Είναι όμως άραγε αρκετό απλά να το γνωρίζουμε, παραμένοντας θεατές των γεγονότων που εξελίσσονται στην Ευρώπη; ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ / ΑΠΟΨΕΙΣ 104 Από τη διαδήλωση των υγειονομικών που έγινε στις 23/09/2014 στη Γαλλία / Η Σοφία Τζιτζίκου είναι φαρμακοποιός, αντιπρόεδρος της ελληνικής επιτροπής Unicef, sofarmacist@hotmail.com τ ο δ ι κ α ι ω μ α ειναι ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ Αξίωμα 1ο: «Η υγεία είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, χρώματος, θρησκεύματος, ηλικίας, κοινω- νικής και οικονομικής κατάστασης». Η πολιτεία έχει χρέος να διασφαλίζει την απρόσκοπτη άσκηση αυτού του δικαιώματος, παρέχοντας σε όλους προσβάσιμες υπηρεσίες υγείας υψηλής ποιότητας. Αξίωμα 2ο: Το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό, όπως και η δυνατότητα των ανθρώπων να ακολουθούν τη θεραπευτική τους αγωγή απρόσκοπτα και να επωφελούνται από κάθε σύγχρονο επίτευγμα της επιστήμης, με στόχο τη βελτίωση της ζωής τους. της Σοφίας Τζιτζίκου