Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #147

Η διάγνωση, η οποία συνήθως έρχεται μετά από μια μεγάλη σειρά εξετάσεων, σηματοδοτεί μια περίοδο διαπραγμάτευσης, καθώς το άτομο καλείται να εκπληρώσει 3 ανάγκες: Να κατανοήσει τη νόσο. Να την αποδεχθεί και να την εντάξει στο Εγώ του, δημιουργώντας προσωπικές μοναδικές νοητικές αναπα- ραστάσεις σχετικά με τη νόσο. Να προσαρμόσει τον τρόπο της ζωής του, ώστε να επιτύχει την καλύτερη δυνατή ποιότητα ζωής. Ο ρόλος του φαρμακοποιού, λόγω της επαγγελματικής του πείρας και της συχνής επαφής του με τον ασθενή, είναι ιδιαίτερα σημαντικός, όχι μόνο στα αρχικά στάδια, όταν ενδεχομένως χρειαστεί να ενημερώσει και να κατευθύνει τον ασθενή, αλλά και αργότερα, όταν εκείνος προσπαθεί να αποδεχτεί τη νέα κατάσταση. Στην επικοινωνία σας με τον ασθενή που πάσχει από αυτοάνοσο νόσημα, πολύ βοηθητικά σημεία είναι τα ακόλουθα: Βοηθήστε τους να αναγνωρίσουν ορισμένα συμπτώματα που επιμένουν και να αναζητήσουν την κατάλληλη ιατρική ειδικότητα. Η έγκαιρη διάγνωση είναι πολύ σημαντική και σε πολλές περιπτώσεις το άτομο έχει χάσει πολύτιμο χρόνο μέχρι να λάβει τη σωστή αγωγή και θεραπεία. Ανταποκριθείτε στην ανάγκη τους για έγκυρη ενημέρωση. Τα άτομα αυτά θεωρούν ότι έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής, όταν λαμβάνουν αξιόπιστη πληροφόρηση και συμμετέχουν ενεργά στις αποφάσεις σχετικά με τη θεραπεία τους. Ενισχύστε την προσπάθειά τους να εντάξουν τη νέα πραγματικότητα στην καθημερινότητά τους και να προσαρμόσουν τη ζωή τους στα νέα δεδομένα. Τα αυτοάνοσα νοσήματα δεν είναι ιάσιμα ∙ αυτό σημαίνει ότι στόχος είναι ο ασθενής να μάθει να ζει με τη νόσο. Όταν το άτομο μπορεί να εμπλέκεται σε δραστηριότητες σημαντι- κές για το ίδιο, απολαμβάνει καλύτερη ποιότητα ζωής. Απενοχοποιήστε τους. Το γεγονός ότι ενυπάρχει μια ψυχοσωματική αιτιοπαθογένεια δεν σημαίνει ότι το άτομο προκάλεσε τη νόσο ή ότι ευθύνεται αποκλειστικά για ό,τι του συμβαίνει. Πολλά πράγματα εξακολουθούν να είναι πέρα από τον έλεγχό μας και αυτό είναι χρήσιμο να το θυμίζετε συχνά στους ασθενείς σας. Ο ρόλος του φαρμακοποιού, λόγω της επαγγελματικής του πείρας και της συχνής επαφής του με τον ασθενή, είναι ιδιαίτερα σημαντικός σε όλα τα στάδια της νόσου. / Η Χριστίνα Κ. Σιδέρη είναι ΜSc Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, christina.sideri@googlemail.com