Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #147

ΙΣΠΑΝΙΑ Ειδοποιός διαφορά η στάση της κυβερνώσας ελίτ % % 9 ± 4 # ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΑΡΜΑΚΟΥ / ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΘΕΜΑ 62 Πιθανά να αναρωτηθείτε γιατί προέκυψε αυτή η διαφορετική προσέγγιση. Οι λόγοι είναι πολλοί και ένας εξ αυτών είναι η διαφορετική λογική που διέπνεε, διαπνέει και μάλλον θα συνεχίζει να διαπνέει την κυβερνώσα ελίτ των δύο χωρών. Στη Ισπανία, η κυβερνώσα ελίτ (και αντίστοιχα η χώρα) έχει σε μεγάλο βαθμό παραγωγικό χαρακτήρα, που διαμορφώνει ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και δράσης, και δίνει αυτάρκεια που συνεπάγεται μια αυξημένη δύναμη αντίστασης στις εξωτερικές πιέσεις. Τα συμφέροντα της ισπανικής κυβερνώσας ελίτ είναι δεμένα με τον τόπο τους και με την ευημερία των υπόλοιπων κοινωνικών ομάδων (φυσικά υπάρχουν και αντιθέσεις όπως και επιμέρους αντικρουόμενα συμφέροντα, αλλά αυτό δεν αναιρεί τον προαναφερθέντα γενικό χαρακτήρα). Στην Ελλάδα αντίθετα, η κυβερνώσα ελίτ είχε και έχει μεταπρατικό χαρακτήρα. Δεν μπόρεσε ποτέ να αναπτύξει δικές τις παραγωγικές δομές και να αποκτήσει αυτάρκεια (ώστε να έχει τις προϋποθέσεις για να αρθρώσει ένα πραγματικό ΟΧΙ στα παράλογα που μας έχουν ζητηθεί έως σήμερα). Ως απλός μεσάζοντας ξένων προϊόντων και συμφερόντων, η δική της επιβίωση δεν εξαρτιόταν από την ευημερία του συνόλου της κοινωνίας αλλά από το βαθμό υλοποίησης έξωθεν εντολών. Γι’ αυτό και τη στιγμή της κρίσης δεν διάλεξε να συμπορευτεί με όλους εμάς μέσω ενός προγράμματος ανασυγκρότησης της χώρας, αλλά διάλεξε να μας θυσιάσει για να μπορέσει να επιβιώσει η ίδια, έστω και εάν αυτό την καθιστούσε πλήρως υποτελή στους «δανειστές». Φυσικά οι δύο αυτές εμφανώς διαφορετικές λογικές είχαν και διαφορετικό αντίκτυπο στο φαρμακευτικό τομέα των δύο χωρών. Στην Ισπανία τουπουργείοΥγείας και ταόργαναεκπροσώπησης των φαρμακοποιών συνεργάζονται από την αρχή της κρίσης και προσπαθούν από κοινού να μετασχηματίσουν το μοντέλο του φαρμακείου, ώστε να ανταποκρίνεται στις νέες κοινωνικές ανάγκες και ασφαλώς να είναι βιώσιμο. Κρίσιμο σημείο αποτέλεσε η άρνηση του υπουργείου Υγείας να υιοθετήσει τις ιδεοληψίες στελεχών του υπουργείου Οικονομικών που ζητούσαν την «απελευθέρωση» του ιδιοκτησιακού στο όνομα μιας δήθεν ελεύθερης αγοράς. Στην Ελλάδα τι είχαμε όλον αυτό τον και- ρό; Συνεχείς περικοπές της φαρμακευ- τικής δαπάνης που δεν συνοδεύτηκαν ωστόσο από μια λογική του να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή και βιώσιμη λύση αλλά από τη λογική «πολλοί είστε, εάν μείνετε οι μισοί δεν χάθηκε και ο κόσμος». Μην αναρωτηθείτε λοιπόν ποια θα είναι η απάντηση του υπουργού Υγείας μας, όταν πραγματικά τεθεί ζήτημα ιδιοκτησιακού στη χώρα μας. Την απάντηση τη γνωρίζετε από τώρα. Τόσο η χώρα μας όσο και η Ισπανία εντάχθηκαν στο μνημόνιο υπό την πίεση συγκεκριμένων συνθηκών. Η μεν όμως Ισπανία εντάχθηκε σε καθεστώς μνημονίου και εφάρμοσε μνημονιακές πολιτικές χωρίς να αλλοιώσει το βασικό τρόπο οργά- νωσης της οικονομίας και της κοινωνίας της. Ακολούθησε τις τυπικές υποχρεώσεις της, χωρίς να ενταχθεί οργανικά στη λογική του μνημονίου. Σε αντίθεση με τη χώρα μας που όχι μόνον εντάχθηκε οργανικά, αλλά το έκανε σε τέτοια ένταση που σάρωσε τον οικονομικό και κοινωνικό της ιστό. του Βασίλη Μπιρλιράκη Ο Βασίλης Μπιρλιράκης είναι φαρμακοποιός, MSc Φαρμακευτική Φροντίδα & Φαρμακοθεραπεία, ΜΒΑ Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις, μέλος του Φ.Σ. Μαγνησίας, vbirlirakis@yahoo.gr