Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #147

Αν και το σύνολο των Ευρωπαίων εταίρων βλέπει την Ελλάδα «με μισό μάτι» για τα δεκάδες χρόνια «σπατάλης και άσωτου βίου», μερικούς μήνες αργότερα, και συγκεκριμένα το Δεκέμβριο του 2010, η ελληνική κρίση χρέους αποδείχθηκε υπόθεση ευρωπαϊκή, αφού αναγκάζει πλέον και την Ιρλανδία να καταφύγει στους διεθνείς οργανισμούς οικονομικής στήριξης. Η κρίση παίρνει ευρωπαϊκές διαστάσεις και το δρόμο για το μνημόνιο μετά την Ελλάδα και την Ιρλανδία ακολουθούν η Πορτογαλία το 2011 και η Ισπανία το 2012. Αυτό το καταστροφικό οικονομικό ντόμινο έχει βάλει σε σοβαρές σκέψεις το σύνολο των Ευρωπαίων πολιτών, οι οποίοι –αν και χαρακτήριζαν υποτιμητικά ως PIGS 1 τους κατοίκους των χωρών όπου εφαρμόστηκαν μνημόνια– τώρα βλέπουν το μονόδρομο που έχουν δημιουργήσει αυτού του τύπου οι πολιτικές. Μάλιστα, αρκετοί ευρωσκεπτικιστές, μετά την παταγώδη αποτυχία των πολιτικών δανει- σμού να βοηθήσουν την πραγματική οικονομία, μιλούν πλέον ανοικτά για τον τέλος της Ε.Ε. και την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου μοντέλου. Κοινός παρανομαστής σε όλες τις χώρες που προσέφυγαν στο δανεισμό είναι ότι αναγκάστηκαν να περικόψουν τις δαπάνες υγείας με αποτέλεσμα εκατομμύρια Ευρωπαίων να βρίσκονται χωρίς ασφάλιση και ουσιαστική υγειονομική κάλυψη. Όσον αφορά την τρέχουσα κοινωνική πραγματικότητα, είναι αποκαλυπτικά τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας για τις συνέπειες του μνημονίου και της οικονομικής κρίσης στη ζωή και στην υγεία των Ελλήνων. Μια μελέτη, με επικεφαλής το Δρ. Αλέξανδρο Κεντικελένη του King’s College του Λονδίνου και του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Cambridge, επισημαίνει ότι η δημόσια δαπάνη της Ελλάδας συνολικά για την υγεία έχει υποστεί τέτοιες μειώσεις που πλέον θεωρούνται οι λιγότερες ελάχιστες δαπάνες ανάμεσα στις χώρες της Ευρωζώνης. Τις απόψεις του φιλοξένησε το επιστημονικό περιοδικό The Lancet 2 και όπως αναφέρεται, είναι ενδεικτικό πως τα τελευταία 4 μνημονιακά χρόνια οι Έλληνες είδαν να μετακυλίεται ένα μεγάλο μέρος του κόστους της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στις τσέπες τους, με συνέπεια, σύμφωνα με τις στατιστικές της Ε.Ε., σχεδόν το 47% να αισθάνεται πως δεν λαμβάνει την αναγκαία περίθαλψη. Αξίζει να αναφερθεί πως στην Ελλάδα οι περιοριστικές πολιτικές στην υγεία είχαν ως αποτέλεσμα τα εξής: Στους χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών υπερδιπλα- σιάστηκαν τα κρούσματα του ιού του AIDS κατά την περίοδο 2009-2012 και τα περιστατικά φυματίωσης το 2013 σε σχέση με το 2012. Η κρατική χρηματοδότηση για την ψυχική υγεία μειώθηκε κατά 55%, μεταξύ 2011 και 2012, ενώ η κατάθλιψη αυξήθηκε περίπου 2,5 φορές μεταξύ 2008-2011. Οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν κατά 45% μεταξύ 2007-2011. Επανεμφανίστηκε η ελονοσία μετά από 40 χρόνια. Η βρεφική θνησιμότητα, που προηγουμένως εμφάνιζε πτωτική τάση, αυξήθηκε κατά 43% μεταξύ 2008-2010, ενώ κατά 19% αυξήθηκαν την ίδια περίοδο οι γεννήσεις παιδιών χαμηλού βάρους. Η φαρμακευτική αγορά λοιπόν στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, σαφώς επηρεασμένη από τα μέτρα των περικοπών στην υγεία αλλά και την προαναφερόμενη δεινή κοινωνική πραγματικότητα, οδηγήθηκε μοιραία σε απορρύθμιση. Ποιες είναι οι διαστάσεις αυτή της απορρύθμισης; Πώς αντιμετώπισαν οι μνημονιακές χώρες, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία, την οικονομική κρίση και τι μέτρα πήραν; Πώς διαχειρίστηκαν αυτές τις επιβαλλόμενες αλλαγές οι φαρμακευτικοί σύλλογοι αυτών των κρατών; Τι έμαθαν από την κρίση; Πώς προσπαθούν να ανατάξουν τις οικονομικές απώλειες και τι προτείνουν; Και το τελικό ερώτημαπουπαραμένει είναι: ταμνημόνια θα φύγουν, οι πολιτικές όμως θα παραμείνουν; Σκοπίμως, η περίπτωση της Κύπρου δεν αναφέρεται, καθώς στον ενάμιση χρόνο μνημονιακής πολιτικής, τώρα αρχίζει να σχεδιάζει τις επικείμενες περικοπές στο φάσμα της φαρμακευτικής περίθαλψης. 1 / Από τα αρχικά των χωρών Portugal, Ireland, Greece, Spain, που σχηματίζουν τη λέξη PIGS (= γουρούνια). 2 / The Lancet, Volume 383, Issue 9918, Pages 748 - 753, 22 February 2014, The Lancet, Volume 378, Issue 9801, Pages 1457 - 1458, 22 October 2011 53 Η δημόσια δαπάνη της Ελλάδας, συνο- λικά για την υγεία, έχει υποστεί τέτοιες μειώσεις που πλέον θεωρούνται οι λιγότερες ελάχιστες δαπάνες ανάμεσα στις χώρες της Ευρωζώνης.