Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #147

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ & ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ / ΑΠΟΨΕΙΣ € 16 του Μανώλη Μιτάκη / Ο Μανώλης Μιτάκης είναι φαρμακοποιός, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εθνοφαρμακολογίας, emitak@otenet.gr LEGE ARTIS ME TO ΣΩΣΤΟ ΤΡΟΠΟ Στα 10 χρόνια που αρθρογραφώ στο Φαρμακευτικό Κόσμο έχω ουκ ολίγες φορές εντυπωσιαστεί από τον τρόπο που η Ιατρική οικειοποιείται σε επαγγελματικό επίπεδο τις ανακαλύψεις άλλων επιστημών, δημιουργώντας ουσιαστικά την «κλινική βιολογία». Οι γιατροί έχουν την οξυδέρκεια να μετρούν και να αποτιμούν. Χρησιμοποιούν τις κλινικές μελέτες (βλ. Μαθήματα Εφαρμοσμένης Στατιστικής) για να δίνουν απαντήσεις σε ερωτήματα που αρχίζουν από την επιδημιολογία της νόσου και φτάνουν μέχρι το σχεδιασμό συστημάτων υγείας. Γιατί ξέρουν ότι ο διάβολος κρύβεται στη (μετρήσιμη) λεπτομέρεια. Και μπορούν να αφοπλίσουν τους πάντες με τη χαρακτηριστική τους ερώτηση: Αναλαμβάνεις ευθύνη; Τότε έλα να το κάνεις. Έχε υπόψη σου (για το δικαστήριο) ότι η βιβλιογραφία λέει… Εμείς μόνο φωνάζουμε. Να πουλάνε τα περίπτερα και ασπιρίνες; Όχι! Έτσι προσβάλλουμε την υγεία του λαού. Κουραφέξαλα! Γιατί (στην Ελλάδα) ποτέ δεν το μετρήσαμε με μελέτη, όπως οι γιατροί. Οι ασθενείς που παίρνουν εισπνεόμενα βρογχοδιασταλτικά φάρμακα είναι εκπαιδευμένοι από τους γιατρούς των ταμείων; Πού να ξέρουμε; Ποιος το μέτρησε; Ποιος αποτίμησε το κόστος αυτής της μη εκπαιδεύσιμης αγωγής που οδηγεί σε σπατάλη πόρων; Αντίθετα, πολύ συχνά επιτρέπαμε σε κάποιους να μας συμπεριλαμβάνουν στις μελέτες τους, τα αποτελέσματα των οποίων μας κατέδειχναν συχνά ως μέρος του προβλήματος αντί για μέρος της λύσης. Και επειδή εγώ υπηρετώ μια επιστήμη που βασίζεται στη μέτρηση, ξέρω ότι η κοινωνία δικαιούται να γνωρίζει τα αποτελέσματα των μετρήσεων αυτών. Τι θα έκανα λοιπόν; Θα πήγαινα συλλογικά στους καθηγητές –ναι, θα το τολμούσα– για να παράγω αδιαμφισβήτητα στοιχεία. Θα τους ζητούσα να συνεργαστούν με τους συλλόγους για να πραγματοποιηθούν «κλινικές» μελέτες συμπε- ριφοράς ασθενών στα φαρμακεία έναντι άλλων τόπων πώλησης φαρμακευτικού–υγειονομικού υλικού και θα μετρούσα στοιχεία συμμόρφωσης στην αγωγή και φαρμακοεπαγρύπνησης. Είναι καλά τα στοιχεία για τους άλλους; Τότε θα επαναξιολογούσα τη συνολική στρατηγική του τρόπου διάθεσης των προϊόντων μου στους πελάτες των φαρμακείων μου, προκειμένου να συναγωνιστώ τους εμπόρους. Είναι άσχημα τα στοιχεία για τους εμπόρους; Μια μαζική βόλτα στους δημοσιογράφους υγείας, τα έγκυρα έντυπα, τα σοβαρά συνέδρια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα ήταν μια καλή αρχή για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Όπως το κάνουν οι γιατροί: Lege artis. Το βρίσκετε πολύ θεωρητικό; Προτιμώ να μετράω αυτά τα στοιχεία από το να μετράω πόσα φαρμακεία κλείνουν, επειδή ο απέναντι έμπορος συσκευάζει με την ανοχή (ή την άδεια πλέον) του κράτους υγειονομικό υλικό με χαρτί από αυτό που φτιάχνονται τα πτυχία μας.