Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #146

76 Ιδιαίτερα δε όταν η νόσος εμφανίζεται στην παιδική ή στην εφηβική ηλικία, όταν δηλαδή το άτομο αισθάνεται υγιές, γεμάτο ενέργεια, δύναμη και ζωτικότητα, οι ασθενείς –συχνά και οι οικογένειές τους– τείνουν να αγνοούν τα συμπτώματα και να μην αποδέχονται τη σοβαρότητα της κατάστασης. Διακατέχονται από το φόβο μήπως στιγματιστούν, εν μέρει λόγω της φύσης της θεραπείας και των αλλαγών που επιφέρει στον τρόπο ζωής, ενώ άλλες ψυχολογικές αντιδράσεις μπορεί να αφορούν κατάθλιψη, απομόνωση και κοινωνική απόσυρση. Στην επικοινωνία με τους γονείς διαβητικών παιδιών, καλό είναι να θυμάστε: Η διάγνωση της νόσου σηματοδοτεί μια περίοδο αλλαγών στον τρόπο ζωής και στη ρουτίνα όλης της οικογένειας. Όσο σημαντική είναι η οργάνωση πρακτικών ζητημάτων (γεύματα, άσκηση, θεραπευτική αγωγή), άλλο τόσο σημαντική είναι η ενίσχυση της ελεύθερης έκφρασης σκέψεων και συναισθημάτων. Οι γονείς μπορούν να λειτουργήσουν ως πρότυπα για τα παιδιά τους, ξεκινώντας από τις καθημερινές επαφές τους. Ενθαρρύνετέ τους να μιλήσουν γι’ αυτό που τους συμβαίνει. Η κληρονομική προδιάθεση συχνά δημιουργεί ενοχές στους γονείς. Η επαφή με έναν επαγγελματία υγείας, και ιδίως τον οικείο φαρμακοποιό, πρέπει να ενισχύσει τη ρεαλιστική και αντικειμενική αντίληψη για τη νόσο, αλλά και το ρόλο των γονέων όσον αφορά την αποδοχή και το σχεδιασμό της ζωής του παιδιού, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη. Η ζωή με το διαβήτη απαιτεί πειθαρχία και οργάνωση, κάτι που στην παιδική και εφηβική ηλικία μπορεί να προκαλέσει συγκρούσεις και ανατροπές στην οικογένεια. Όσο δυσάρεστο και αγχογόνο και αν είναι αυτό, δεν παύει να είναι ένα απαραίτητο μεταβατικό στάδιο για την αποδοχή της νόσου και την ένταξή της στο σύστημα του ίδιου του ασθενούς και της οικογένειάς του. Εξηγήστε στους γονείς ότι ένα παιδί μπορεί να χρειάζεται περισσότερο χρόνο προσαρμογής και οφείλουν να του τον παραχωρήσουν. Βοηθήστε τους να καταλάβουν την ανάγκη των παιδιών τους να ελέγχουν τη ζωή τους και συχνά, ιδιαίτερα στην περίοδο της εφηβείας, να δοκιμάζουν τα όριά τους. Ο διαβήτης είναι μια νόσος που θα συντροφεύει το παιδί σε όλη τη ζωή του και η ενίσχυση της αίσθησης αυτο-αποτελεσματικότητας, η αντίληψη δηλαδή ότι μπορεί να διαχειριστεί με επιτυχία την υγεία και τον εαυτό του, είναι ο καλύτερος σύμμαχος. Οι ασθενείς –συχνά και οι οικογένειές τους– τείνουν να αγνοούν τα συμπτώματα και να μην αποδέχονται τη σοβαρότητα της κατάστασης. Διακατέχονται από το φόβο μήπως στιγματιστούν... ΥΓΙΩΣ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ / ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ Η Χριστίνα Κ. Σιδέρη είναι ΜSc Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, christina.sideri@googlemail.com