Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #146

72 ΥΓΙΩΣ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ / O ΓΙΑΤΡΟΣ... ΒΟΗΘΟΣ του Κωνσταντίνου Ν. Φουντουλάκη Στη διάρκεια των τελευταίων 10 ετών τέθηκε σε αμφισβή- τηση η αποτελεσματικότητα των αντικαταθλιπτικών φαρμά- κων και κυρίως το κατά πόσο πρέπει αυτά να χορηγούνται σε ασθενείς που πάσχουν από ήπια κατάθλιψη. Η αμφισβήτηση Πιο συγκεκριμένα, μια σειρά μετα-αναλύσεων αμφι- σβήτησε την κλινική χρησιμότητα αυτών των φαρμάκων, αποκαλύπτοντας μια σημαντική προκατάληψη (bias) στη βιβλιογραφία και χαμηλό μέγεθος επίδρασης (ef- fect size) σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο. Κάποιοι συγγραφείς κατέληξαν δε στο συμπέρασμα ότι τα αντικαταθλιπτικά δεν έχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα σε ασθενείς με ήπια κατάθλιψη. Ως αντιπρόταση, πολλοί επιστήμονες αλλά και επιστημονικές εταιρείες, όπως το Εθνικό Ινστιτούτο για την Υγεία και την Κλινική Πρακτική (National Institute for Health and Clini- cal Excellence, NICE), σύστησαν τη χρήση «εναλλακτικών» θεραπευτικών επιλογών (όπως είναι η σωματική άσκηση και η ψυχοθεραπεία) σε ήπια καταθλιπτικούς ασθενείς και τη χορήγηση φαρμακοθεραπείας μόνο για τις πλέον σοβαρές καταστάσεις. Ωστόσο μια άμεση επίπτωση αυτής της πρότασης ήταν η πιθανότητα να στερηθούν οι ήπια κατα- θλιπτικοί ασθενείς τη δυνατότητα να λάβουν αντι- καταθλιπτική αγωγή, που είναι και η μόνη θερα- πευτική μέθοδος με ισχυρή επιστημονική βάση. Η υπόθεση που προτάθηκε σχετικά με τη θεραπεία της κατάθλιψης υποστήριζε ότι υπάρχει μία απάντηση στην καταθλιπτική συμπτωματολογία με τη μορφή ενός συνεχούς: Ξεκινώντας από το άκρο της μηδενικής παρέμβασης (π.χ. λίστα αναμονής) και στη συνέχεια του ουδέτερου εικονικού φαρμάκου, το επόμενο σημείο αφορά στο ενεργό εικονικό φάρμακο συνεπικουρούμενο από ψυχοθεραπεία, μέχρι ΗΠΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ: Είναι τα αντικαταθλιπτικά αποτελεσματικά στη θεραπεία της; Συμπεράσματα από μια δεκαετή αντιπαράθεση