Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #146

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ / ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 100 Ανδρέας Καλλιβωκάς Αικατερίνη Παπαγιαννοπούλου Κωνσταντίνος Πούλας «Καλλυντικά: Πρακτικός οδηγός για το φαρμακείο» Ο τσελεμεντές του καλλυντικού Δεν υπάρχει πιο αξιόπιστος χώρος από εκείνον του φαρμακείου και δεν υπάρχει πιο έμπιστος άνθρωπος από τον επιστήμονα φαρμακοποιό για να προωθηθούν αποδεδειγμένης ποιότητας, ασφάλειας και απο- τελεσματικότητας καλλυντικά προϊόντα εργαστηρίου. Υπό αυτό ακριβώς το πρίσμα δημιουργήθηκε το εγχειρίδιο «Καλλυντικά: Πρακτικός οδηγός για το φαρμακείο» (Εκδόσεις: «Το δόντι») των Ανδρέα Καλλιβωκά, φαρμακοποιού στην πόλη των Πατρών, Αικατερίνης Παπαγιανοπούλου, νέας αποφοίτου του Τμήματος Φαρμακευτικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών και Κωνσταντίνου Πούλα, επίκουρου καθηγητή Βιοχημείας. Συνδυάζοντας τη γνώση και την πείρα του επαγγελματία φαρμακοποιού με τη σπιρτάδα και το μεράκι του νέου επιστήμονα και με στόχο την ανάπτυξη του δυναμικού εργαστηρίου σε κάθε φαρμακείο, το εγχειρίδιο «Καλλυντικά: Πρακτικός οδηγός για το φαρμακείο» αποτελεί για κάθε φαρμακοποιό χρήσιμο βοήθημα στην καθημερινή άσκηση της επιστήμης του, καθώς παρουσιάζει τις μεθόδους παρασκευής ποιοτικών και ανταγωνιστικών καλλυντικών προϊόντων στο εργαστήριό του, ώστε να προσφέρει μια υψηλής ποιότητας αλλά και χαμηλού κόστους υπηρεσία στους πελάτες του. Το εγχειρίδιο εισάγει το φαρμακοποιό στην παθοφυσιολογία του δέρματος, του υπενθυμίζει τις βασικές έννοιες της κοσμητολογίας με αναφορά των διαθέσιμων πρώτων υλών, δίνει πληροφορίες για τις καλλυντικοτεχνικές μορφές και τα συστατικά των καλλυντικών προϊόντων και τέλος προσφέρει ένα σημαντικό αριθμό συνταγών με αναλυτικότατες οδηγίες για την παρασκευή τους. Πλέον ο φαρμακοποιός δεν ενημερώνεται για τα σκευάσματα που διαθέτει στο φαρμακείο του αλλά τα γνωρίζει ο ίδιος και έτσι έχει τη δυνατότητα να προτείνει το καταλληλότερο σκεύασμα για κάθε ανάγκη του καταναλωτή και να το διαθέσει σε τιμή ανταγωνιστική, με το κέρδος να μοιράζεται ανάμεσα στον ίδιο και τον πελάτη του. Για να μη θεωρείται πια ο φαρμακοποιός μόνο ιδιοκτήτης του σημείου διάθεσης, για να μπορεί να κριθεί από την ποιότητα του σκευάσματος του και από την αξιοπιστία του ως παρασκευαστής… Το ιδιοσκεύασμα, χαρα- κτηριστικό της τέχνης και του επαγγέλματος του φαρμακοποιού, έχει παραμεληθεί τις τελευταίες δεκαετίες υπέρ των έτοιμων σκευασμάτων και επώνυμων προϊόντων, τα οποία είναι οικεία στον καταναλωτή. Την εποχή όμως της οικονομικής δυσπραγίας της χώρας, το κοινό αποζητά την ποιότητα που απολαμβάνει από τα επώνυμα προϊόντα σε χαμηλότερο κόστος. της Αναστασίας Σαράφη