Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #144

Χτες το βράδυ Χαρικλάκι / είχες πάλι τ’ οργανάκι / και γλεντούσες μ' ένα αλάνι / κάτω στο Πασαλιμάνι / Ζηλεύω και κλαίγω άντε Χαρικλάκι / πως με γέλασες άντε γεια σου μου την έσκασες της Μαρίας Λογιωτατίδου ανασφάλεια αυτής της δουλειάς, ούτε το ότι κάποια στιγμή πρέπει να παίζεις συνέχεια κομμάτια που γνωρίζει ο κόσμος και όχι αυτά που εσύ απαραίτητα θα ήθελες. Γίνεται μια κατάσταση σαν τζουκ-μποξ που σε εγκλωβίζει. Ήταν και αυτός ένας λόγος που αποχώρησα. Το είδος της μουσικής που ερμηνεύεις κινείται ανάμεσα στο λαϊκό και το έντεχνο. Γιατί σε αγγίζουν αυτοί οι ήχοι; Δεν ένιωσες ποτέ την ανάγκη να τραγουδήσεις Bob Dylan, για παράδειγμα; Πριν από 20 χρόνια περίπου, βρέθηκα στο Αλώνι, στη Σίφνο, εκεί όπου εμφανιζόταν τότε η Μελίνα Κανά και ο Σωκράτης Μάλαμας, στα πρώτα τους βήματα. Την πρώτη φορά που άκουσα το πρόγραμμα, έπαθα κάτι σαν πολιτισμικό σοκ, είπα «αυτό θέλω να κάνω». Τα επόμενα εννέα βράδια τα πέρασα καθισμένος στο ίδιο τραπέζι, να σημειώνω στίχους και να ακούω τις ερμηνείες. Έχω κάνει προσπάθειες κατά καιρούς να ακούσω ξένο ρεπερτόριο, αλλά δεν με αγγίζει. Δεν μου βγάζει τη συγκίνηση του λαϊκού τραγουδιού και του ανατολίτικου ήχου. Αυτή τη στιγμή πού τραγουδάς; Έχεις σταθερούς συνεργάτες; Στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού υπάρχουν 20-30 μουσικοί, με τους οποίους μπορείς να παίξεις ανά πάσα στιγμή. Ο ένας γνωρίζει τον τρόπο του αλλού. Έτσι γίνεται, γνωρίζω κόσμο, κάποιος με καλεί και παίζουμε. Φέτος τραγουδώ και παίζω κιθάρα κάθε Παρασκευή στο Αλώνι, στον Χολαργό. Ιδιοκτήτης είναι ο ίδιος άνθρωπος που είχε το Αλώνι στη Σίφνο. Αυτό που μου αρέσει να κάνω είναι να ακούω ένα τραγούδι πολλές φορές, να μαθαίνω στίχους και να αποτυπώνω μουσική. Το κάνω και στο φαρμακείο αυτό, και μετά, λόγω της εμπειρίας μου, μπορώ να το παίξω στο κοινό. 99 O Πάνος Ρεντίφης με τη Μαρία Λογιωτατίδου στο κτήμα του στην Κάντζα