Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #144

26 Ο λόγος που προβλέφθηκαν νομοθετικά οι παραπάνω αρχές είναι ότι παρόλο που τα φάρμακα κατασκευάζονται κατά κανόνα εκτός φαρμακείων, η φύση τους ως υλικά δεν μπορεί να τα καταστήσει χρηστικά από τους πολίτες απλά και μόνο με την αγορά τους. Χρειάζεται αναγκαστικά να είναι δίπλα στο χρήστη κάποιος γνώστης, ώστε να ληφθούν με αποτελεσματικό και ασφαλή τρόπο, σε αντίθεση π.χ. με τα τρόφιμα ή τα ποτά. Δεν γίνεται αλλιώς και αυτό δεν αλλάζει. Αυτή η ιδιαιτερότητα όμως γεννάει παράπλευρες συνέπειες. Πρώτον φορτώνει ευθύνες στο φαρμακοποιό. Εξ' ου και τα φαρμακεία είναι επιχειρήσεις «απεριόριστης ευθύνης», όπως λέγεται, δηλαδή ο φαρμακοποιός έχει απέναντι στο νόμο ευθύνες που θα αναζητηθούν, αν δεν κάνει σωστά τη δουλειά του, κάτι που δεν ισχύει π.χ. για εκείνον που διαθέτει κινητά τηλέφωνα ή ρούχα ή είδη διακόσμησης. Γι’ αυτό ένας ανεξάρτητος φαρμακοποιός δεν είναι το ίδιο με ένα φαρμακοποιό που εργάζεται με σχέση εξαρτημένης εργασίας σε κάποιον τρίτο. Δεύτερον προσφέρει στο φαρμακοποιό δύναμη και κύρος. Γεννάει προνόμια ως αντανάκλαση των αυξημένων ευθυνών. Και αυτό με τη σειρά του φέρνει ρυθμίσεις στη λειτουργία των φαρμακείων, τη μετατρέπει δηλαδή εκ της φύσης του αντικειμένου σε «προστατευμένη και κλειστή δραστηριότητα». Μετά από περίπου δύο δεκαετίες που θεσπίστηκαν οι παραπάνω αξίες, παρόλο που τίποτα δεν έχει αλλάξει στους λόγους που οδήγησαν στη θέσπισή τους, σήμερα εν πολλοίς αμφισβητούνται. Η αμφισβήτηση όμως αυτή οδηγεί αναπόφευκτα στην αμφισβήτηση και των ευθυνών και των προνομίων που τα συνοδεύουν. Από εκεί ξεκινούν και εκεί καταλήγουν όλα. Μια τέτοια θεώρηση ούτε σωστή είναι ούτε χρήσιμη. Ούτε για τους φαρμακοποιούς ούτε για τους πολίτες. Ο Γιάννης Δαγρές είναι φαρμακοποιός, αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Φ.Σ. Αττικής, dagrespharm@yahoo.gr Σύμφωνα με τη Φαρμακευτική Δεοντο- λογία (άρθρο 14, Π.Δ. 340/02-09-1993): «0 φαρμακοποιός οφείλει να ασκεί προσωπικώς τη φαρμακευτική και να παρασκευάζει και να παραδίδει αυτοπροσώπως τα φάρμακα στους αρρώστους ή στους οικείους τους. Πρέπει να επιβλέπει προσωπικώς κάθε φαρμακευτική εργασία που εκτελείται από το προσωπικό του φαρμακείου.». Επίσης, σύμφωνα με το Ν. 1963-1991 (άρθρο 4, παρ. 1): «Το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό και χορηγείται δια χειρός φαρμακοποιού.» του Γιάννη Δαγρέ Τ Α Φ Α Ρ Μ Α Κ Α ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟ ΑΧΡΗΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ & ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ / ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΘΕΜΑ €