Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #143

104 «Θα αφήσω τα παπούτσια μου εδώ... Κάποιος με μικρότερα πόδια θα τα βρει και θα γίνει ευτυχισμένος» Samuel Beckett, «Περιμένοντας τον Γκοντό» της Σοφίας Τζιτζίκου Αυτή η φράση ήρθε αυτόματα στο νου μου την πρώτη φορά που συνάντησα τον κύριο Β. 1 Ένα παγωμένο απόγευμα, όπου ο υδράργυρος πάσχιζε να «ξεκολλήσει» από το μηδέν, στο Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο της Αθήνας 2 , άνθρωποι με «ραγισμένες» ζωές γύρευαν τη στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη... Δωρεάν, φυσικά. Ο κύριος Β., απροσδιορίστου ηλικίας (όπως οι περισσότεροι «άστεγοι») ξεχώριζε αμέσως για δύο κυρίως πράγματα: τη φυσική ευγένεια και αξιοπρέπεια που απέπνεε η μορφή του και τα πάνινα, διάτρητα παπούτσια του που προφανώς μάταια προσπαθούσαν να κρατήσουν ζεστά τα πόδια του. Τακτικός επισκέπτης του Κοινωνικού Ιατρείου, πέρα από την ιατρική βοήθεια και τα φάρμακα, αποζητούσε τη θαλπωρή του χώρου και της ανθρώπινης επικοινωνίας. Ο γιατρός που τον παρακολουθούσε, μου εξήγησε πως πρόκειται για άτομο εξαιρετικής ευφυΐας με σπουδαία σταδιοδρομία αστροφυσικού στον Καναδά! Μια πορεία ζωής, που αλλού οδηγούσε και κάποια στιγμή «μπλόκαρε»... Έτσι, εύκολα, μια ανατροπή μπορεί να μπλοκάρει τη ζωή μας... το μυαλό μας... Και αναπάντεχα, από την ασφάλεια των μέχρι πρότινος επιλογών μας, να βρεθούμε αντιμέτωποι με το πιο εφιαλτικό και επώδυνο αδιέξοδο... Σε μια κοινωνία απρόσωπη και κυρίως σε μια πολιτεία αδυσώπητη, επιβεβαιώνοντας κάθε στιγμή ότι «τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο»! Ο κύριος Β. είναι ένας από τους 25.000 άστεγους συμπολίτες μας 3 . Τους συναντάμε τα βράδια, όταν τα φώτα «σβήνουν», να κουλουριάζονται στις κόχες των πεζοδρομίων και στις στοές, στερημένοι από την προσμονή της αυριανής ημέρας. Πολλές φορές γίνονται βορά στους κινδύνους της νύχτας και το επόμενο ξημέρωμα παύει να τους αφορά... Αδιάψευστοι μάρτυρες της αγριότητας του «πολιτισμένου» κόσμου που, παρά την αποτυχία του, εξακολουθεί να αναζητά άλλοθι σε διασκέψεις για τη «Φτώχεια και τον Κοινωνικό Αποκλεισμό», όπως αυτή που πρόσφατα διοργάνωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες (26-27/11/2013). Στόχος η εξάλειψη της φτώχειας στη Ευρωπαϊκή Ένωση έως το 2020! (Σήμερα, περισσότεροι από 120 εκατομμύρια κάτοικοι της Ευρώπης αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο του κοινωνικού αποκλεισμού, ζώντας σε συνθήκες φτώχειας). Λέει κάποια στιγμή ο ήρωας του Beckett, Εστραγκόν στο φίλο του: «Πάντα κάτι βρίσκουμε για να νιώθουμε πως υπάρχουμε…». Πάντα μπορούμε να βρούμε κάτι για να νιώσουμε πως η ύπαρξή μας έχει αξία για τον άνθρωπο πλάι μας. Πάντα μπορούμε να βρούμε κάτι για να ξυπνήσουμε τον άνθρωπο μέσα μας. «Ένα ζευγάρι παπούτσια», δηλαδή η αλληλεγγύη μας στον πιο αδύναμο, μπορεί να μην κάνουν ευτυχισμένο αυτόν που θα τα φορέσει, όμως είναι βέβαιο πως θα τον κάνουν να νιώσει λιγότερο μόνος... Όπως και εμείς μαζί του, σ’ αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς… 1/ Ο κύριος Β. είναι υπαρκτό πρόσωπο. Τον ευχαριστώ, γιατί με την παρουσία του γλυκαίνει τις ψυχές μας. 2/ Το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης της Αθήνας λει- τουργεί με εθελοντές γιατρούς και φαρμακοποιούς, στην Πλατεία Κάνιγγος, από το Φεβρουάριο του 2013, προσφέροντας δωρεάν ιατρική, οδοντιατρική, ψυχολογική και φαρμακευτική βοήθεια σε περίπου 3000 ανασφάλιστους, φτωχούς, άστεγους συμπολίτες μας. 3 / Για πρώτη φορά, πρόσφατα, η Ελληνική Πολιτεία αναγνώρισε και θεσμοθέτησε τους άστεγους ως «υπαρκτή» και εξαιρετικά «ευάλωτη ομάδα» της ελληνικής κοινωνίας! Η Σοφία Τζιτζίκου είναι φαρμακοποιός, αντιπρόεδρος της ελληνικής επιτροπής Unicef ΚΟΙΝΩΝΙ ΚΗ ΖΩΗ & ΠΟΛΙ Τ Ι ΣΜΟΣ