Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #142

Ψηφίσαμε αμήχανα. Αμφίβολα. Χωρίς πίστη, χωρίς καμιά βεβαιότητα. Όμως, αλήθεια, ποιος μπορεί να μας κατηγορήσει γι’ αυτήν τη συμπεριφορά; Τι είναι οι εκλογές τελικά; Δεν είναι πρώτα από όλα μια συλλογική διεργασία όπου αναλύονται τα κλαδικά προβλήματα, προτείνονται λύσεις, αναδείχνονται νέα ζητή- ματα και επαγγελματικές προτάσεις; Πραγματικά, όλα τα θέματα που απασχολούν το σημερινό επαγγελματικό γίγνε- σθαι «τέθηκαν επί τάπητος». Από τις πληρωμές της κοινωνικής ασφάλισης, ωρά- ριο, ΦΥΚ, ΜΥΣΥΦΑ, μέχρι ζητήματα φαρμακευτικής δαπάνης, τιμολογιακής πολι- τικής, ποσοστού κέρδους, συνταγογράφησης κ.ά. Ή μήπως δεν παρουσιάστηκαν καινοτόμες προτάσεις; Αρχή πιστοποίησης ηλεκτρονικής υπογραφής και ελέγχου κριτηρίων λειτουργίας ηλεκτρονικών φαρμακείων. Δημιουργία δικτύων συνεργα- ζόμενων ανεξάρτητων φαρμακείων για διαχείριση υπηρεσιών, επίτευξη υπεραξιών και διαχείρισης κόστους. Δίχτυ αλληλεγγύης, προστασίας οικονομικά αδύνατων φαρμακείων (π.χ. διατήρηση της ισχύος της άδειάς τους, χωρίς τη δυνατότητα με- ταβίβασης για κάποιο διάστημα αν κλείσουν για οικονομικούς λόγους). Κατάργηση εφημεριών των εγκύων φαρμακοποιών, διασφάλιση κοινωνικών επιδομάτων που να αντισταθμίζουν την απώλεια εισοδήματος… Όμως, καθεμία από αυτές τις προτάσεις όπως και καθένα από αυτά τα προβλήματα συνιστά και ένα συγκεκριμένο διεκδικητικό στόχο που σχετίζεται με δύο παράγοντες. Ο πρώτος είναι το εσωτερικό περιβάλλον. Η συνοχή του κλάδου. Όταν συνεχώς βα- θαίνουν τα χάσματα των φαρμακείων, «διευρυμένων» και μη, οικονομικά ισχυρών και ισχνών, ατομικής ιδιοκτησίας και αυτών που αποτελούν (αφανή μέχρι σήμερα) αλυσίδα, ποιος μπορεί να είναι βέβαιος για τη σταθερότητα ενός τέτοιου εσωτερι- κού περιβάλλοντος; Ο δεύτερος παράγοντας είναι το εξωτερικό περιβάλλον. Από ποιον θα διεκδικήσεις; «Η υγεία βρίσκεται στο στόχαστρο της Τρόικας για 4η συνεχή χρονιά… Η μείωση της κοινωνικής προσφοράς του κράτους προς τον ασφαλισμένο θα επηρεάσει άμεσα όλους μας… Η συνεχώς μειωμένη φαρμακευτική περίθαλψη θα στερήσει τη δυνα- τότητα περαιτέρω επιβίωσης πολλών επαγγελματιών της υγείας». Οι διαπιστώσεις αυτές είναι κοινές στο φαρμακευτικό συνδικαλισμό. Τις αλιεύσαμε —για το αντικει- μενικό του πράγματος— από τη διακήρυξη θέσεων μιας συνδικαλιστικής παράταξης, της οποίας ο πολιτικός φορέας συμπολιτεύεται στην εκτελεστική εξουσία. Έχουν βέβαια οι εκλογές και έναν άλλο, τον καθαυτό στόχο τους: να αναδείξουν τα άτομα που θα μας αντιπροσωπεύσουν στα συλλογικά όργανα. Πόσο αποτελεσματικά υπήρξαν μέχρι σήμερα αυτά τα άτομα, ώστε να προβάλλουν μια στοιχειώδη αντίσταση στη μνημονιακή λαίλαπα; Και ακόμα και τώρα, ποια είναι τα περιθώρια που έχουν για να φτιάξουν ακόμα και το πιο πρόχειρο ανάχωμα απέναντί της; Μήπως τα κριτήρια με βάση τα οποία τα επιλέγαμε μέχρι σήμερα αξιολογούνταν για μια άλλη εποχή, εκείνη του συνδικαλισμού των lobby, των κομματικά προσκείμε- νων, των υπουργικών γραφείων, μια εποχή που όμως έχει οριστικά παρέλθει υπό την αφόρητη πίεση των μνημονιακών υποχρεώσεων; Αλλά και σε νέους συναδέλφους, καταρτισμένους, με επιχειρηματική τεχνογνωσία στα κλαδικά θέματα, μέχρι ποιο ση- μείο θα τους επιτραπεί η λήψη αποφάσεων για το μέλλον του κλάδου; Συμπέρασμα; Ψηφίσαμε αμήχανα. Αμφίβολα. Χωρίς πίστη, χωρίς καμιά βεβαιότητα. Γιατί κατά βάθος όλοι γνωρίζουμε ότι η λύση στα επαγγελματικά μας προβλήματα έχει σήμερα ξεφύγει πια από το στενό συνδικαλιστικό της πλαίσιο. Αυτή η λύση δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική και ενταγμένη σε ένα γενικότερο σχέδιο πολιτικής υγείας και φαρμάκου. Εξάλλου, πολιτική λύση είναι αυτή που η εφαρμογή της ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη. Υπάρχουν και άλλες που σχεδιάζονται και άλλες που είναι έτοιμες και υπόσχονται. Κάποιοι φαίνεται να πιστεύουν στην πρώτη. Άλλοι στη δεύτερη ή την τρίτη. Πι- στεύουν πραγματικά; Έτσι κι αλλιώς, όπως εξελίσσονται σήμερα τα επαγγελματικά μας πράγματα, έχω την ακράδαντη πεποίθηση πως και οι μεν και οι δε για καιρό ακόμα θα περνάνε τις νύχτες τους πίνοντας και χορεύοντας με την Αμφιβολία… Ελπίζοντας πως το επόμενο διάστημα, μετά την κρίσιμη εκείνη νύχτα που κάποτε θα ’ρθει, δεν θα ψάχνουν να κρύψουν το πτώμα στο ντουλάπι! Τάκης Χονδρογιάννης φαρμακοποιός - εκδότης Τι ακριβώς είπαμε ότι ψηφίζουμε; Και ήρθε η ώρα που εκλέχτηκαν οι διοική- σεις των τοπικών φαρ- μακευτικών συλλόγων και οι αντιπρόσωποί τους στον Π.Φ.Σ. Δρομολογήθηκε ήδη η διαδικασία για την εκλογήτου δευτερο- βάθμιου συνδικαλιστι- κού μας οργάνου. Ας μου επιτραπεί λοιπόν μια εκτίμηση για τοπώς ψηφίσαμε σε αυτές τις εκλογές. «Κοιμήθηκα με την Πίστη και βρήκα ένα πτώμα στην αγκαλιά μου όταν ξύπνησα. Ήπια και χόρεψα όλη τη νύχτα με την Αμφιβολία, και την βρήκα παρθένα το πρωί». Aleister Crowley editorial 6