Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #142

γιώργος κουτέπας áðüøåéò 16 Ελληνική παραγωγική φαρμακοβιομηχανία: η ρεαλιστική ελπίδα επιβίωσης Από το 2010, στο πλαίσιο του μνημονίου, το φάρμακο αποτέλεσε ίσως τον τομέα που οι κυβερ- νήσεις της τριετίας σημείωσαν τη μεγαλύτερη επιτυχία. Ενώ σε άλλους δείκτες οι στόχοι ανα- θεωρούνταν λόγω αστοχιών, η φαρμακευτική δαπάνη μειώθηκε πάνω από 50% επί της δαπά- νης του 2009. Για το 2014 ο προϋπολογισμός θα αποτελεί σχεδόν το 1/3 της δαπάνης του 2010 και για κάθε πολίτη θα αντιστοιχούν λίγο περισσότερα από 200€ το χρόνο για τα φάρμακά του. Ο Γιώργος Κουτέπας είναι φαρμακοποιός, πτυχιούχος Επιχειρησιακής Έρευνας & Μάρκετινγκ ΑΣΟΕΕ, αντιπρόσωπος του Φ.Σ. Αττικής, στον Π.Φ.Σ., koutepasg@yahoo.gr Το κατά κεφαλήν αυτό ποσό προ- φανώς δεν συνιστά απλά περικο- πή σπατάλης σε σχέση με τότε. Προφανώς σημαίνει πως υπάρχει στρατηγικός περιορισμός της χρη- σιμότητας και αποτελεσματικότη- τας που μπορεί να παρέχει το κρά- τος στους πολίτες. Αυτόματα προκύπτει το ερώτημα της μέγιστης απόδοσης των πόρων που διατίθενται πια για το φάρμα- κο. Μία από τις κυριότερες παρεμ- βάσεις ήταν η μείωση των τιμών των φαρμάκων και ο στόχος για διείσδυση των γενοσήμων. Το ζή- τημα που προκύπτει λοιπόν είναι πως η τιμολόγηση των γενοσή- μων με μηχανισμούς «δυναμικής τιμολόγησης» (διαρκής ανταγωνι- σμός για την επιλογή φθηνότερου σκευάσματος) οδηγεί την αγορά σε επίπεδα που η εθνική φαρμακοβιομηχανία δεν μπορεί να ακολουθή- σει. Όσο οι τιμές πέφτουν, τα επίπεδα κόστους παραγωγής που μπορούν να καλυφθούν με αυτές τις τιμές μπορούν να επιτευχθούν μόνο σε χώρες ελάχιστου κόστους παραγωγής. Και μοιραία προκύπτει το ερώτημα: Αυτή τη φαρμακευτική περίθαλψη θα επιλέξει η ελληνική πολιτεία για τους πολίτες της;  Μια πολιτική με σκευάσματα χαμηλού κόστους, που θα παράγονται σε χώ- ρες χαμηλού κόστους, για την εισαγωγή των οποίων θα ξοδεύεται εθνικός πλούτος και με κατάληξη σε πρώτη φάση την αποβιομηχάνιση της Ελλά- δας σε φαρμακευτική βιομηχανία και σε δεύτερη τον κατακλυσμό της αγο- ράς με σκευάσματα ίσως χαμηλής ποιότητας, ενώ θα απαιτούνται τιτάνιες προσπάθειες από τον ΕΟΦ για τον έλεγχό τους;  Μια αγορά που το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της Ελλάδας σε επιστημο- νικό δυναμικό και αξιοπιστία παραγωγής θα έχει απεμποληθεί στο όνομα του όποιου φθηνού προϊόντος;  Μια αγορά που η ανάπτυξη θα είναι μια επίκληση στα λόγια και η ύφεση ένα αποτέλεσμα στην πράξη; Η ελληνική παραγωγική βιομηχανία έχει δώσει εξετάσεις στις πιο δύσκο- λες αγορές πανευρωπαϊκά και έχει πετύχει. Σε χώρες, όπως η Σουηδία και η Γερμανία με αυστηρότατους κανόνες ποιότητας, τα ελληνικά γενόσημα κατέχουν σημαντικά μερίδια. Η απάντηση λοιπόν στο πρόβλημα του περιορισμού της φαρμακευτικής δαπάνης αλλά με ταυτόχρονη διασφάλιση της ποιότητας είναι προφανής: ελληνικό γενόσημο! Για κάθε ευρώ που επενδύεται στην Ελλάδα (μέσω π.χ. παραγωγής φαρμά- κων) πολλαπλάσια ευρώ αποδίδονται στο εθνικό εισόδημα. Για κάθε ευρώ που φεύγει από την Ελλάδα (π.χ. μέσω εισαγωγής «φθηνών» φαρμάκων από το εξωτερικό) πολλαπλάσια ευρώ αφαιρούνται από το εθνικό εισόδημα. Αν σε αυτά προσθέσουμε το κόστος που μπορεί να προκύψει στα αποτελέ- σματα υγείας λόγω φαρμάκων χαμηλής ποιότητας και τον κίνδυνο για την υγεία των πολιτών, καταλαβαίνουμε μια μεγάλη αλήθεια: «There is a high cost of low price». Ο στόχος λοιπόν μιας φαρμακευτικής δαπάνης σε εφι- κτά για τη δοκιμαζόμενη οικονομία επίπεδα, χωρίς παράλληλη μείωση της αποτελεσματικότητάς της για τους πολίτες, περνάει μέσα από την ελληνι- κή παραγωγική φαρμακοβιομηχανία. Όλοι οι άλλοι δρόμοι είναι επικίνδυνοι πειραματισμοί. Και δεν περισσεύουν δαπάνες για τέτοιους! 