Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #137

Γύρω μας μια κοινωνία βυθισμένη στην ανεργία και την ανέχεια. Μια κοινωνία που δοκι- μάζει κάθε μέρα τις αντοχές της στα φαρμακεία μας. Δίπλα μας η καταρρέουσα κοινωνική ασφάλιση, νοσοκομειακή, εξωνοσοκομειακή περίθαλψη. Πίσω μας η διασπασμένη αλυσίδα του φαρμάκου, η ελληνική παραγωγή και διανομή. Κι από την πρώτη στιγμή στην πρώτη γραμμή της υγειονομικής κρίσης, στη χειρότερη, ίσως, θέση εμείς. Απέναντί μας οι μνημονιακές νεοφιλελεύθερες πολιτικές και οι κυβερνώντες εκφρα- στές τους. Δρουν προς όφελος των αλυσίδων φαρμακείων, των φαρμακείων των σούπερ μάρκετ, των πολυεθνικών γενόσημων φαρμάκων, των πολυεθνικών διανομέων φαρμάκων. Απέναντί τους φαρμακοποιοί, γιατροί, προμηθευτές, ασθενείς πρέπει να αγκαλιαστού- με. Όχι για να παρηγορήσει ο ένας τον άλλο, όχι για να παρασύρει ο ένας τον άλλο στο Ζάλογγο της φτωχοποίησης, αλλά για να αντλήσουμε θάρρος και κουράγιο ο ένας από τους αγώνες του άλλου. Για να βάλουμε στην άκρη τον ατομικισμό, το συντεχνιακό συμφέρον, σφυρηλατώντας την αλληλεγγύη, τη συνεργασία και τη συλλογικότητά μας. Διυγεινομική και διαφαρμακευτική ενότητα και αλληλεγγύη με τη χειμαζόμενη κοινωνία είναι το περιεχόμενο αυτής της αγκαλιάς, με στόχο να μην καταρρεύσει ολοκληρωτικά η δημόσια υγεία, ο πρώτος στόχος της μνημονιακής λαίλαπας. Το πρώτο είναι αυτό. Το δεύτερο: Πρέπει να αγκαλιαστούμε και μεταξύ μας. Όχι για να θρηνήσουμε το τέλος του ατομικού φαρμακείου, αλλά για να αντισταθούμε σε μια τέτοια εξέλιξη —ακόμα και τώρα, με ότι όπλο μας έχει απομείνει— σε αγώνα ανένδοτο κι ανυπο- χώρητο «μέχρι τελικής πτώσεως». Κι αν δεν μπορέσουμε τελικά να αποφύγουμε αυτή την εξέλιξη, να σχεδιάσουμε την επόμενη μέρα. Τη θέση του ατομικού φαρμακείου πρέπει να πάρει το «ανεξάρτητο φαρμακείο». Εκείνο που θα απορροφήσει τους συναδέλφους που έχασαν το φαρμακείο τους. Εκείνο που θα διασώσει το επιστημονικό και κοινωνικό δυναμικό του κλάδου. Εκείνο που σε μια χώρα πτωχευμένη θα ανασυγκροτήσει στα νέα δεδομένα τη φαρμακευτική και πρωτοβάθμια περίθαλψη του πληθυσμού. Το «ανεξάρτητο φαρμακείο» μπορεί να είναι ένα νεοϊδρυόμενο φαρμακείο. Μπο- ρεί να είναι και το παλιό ατομικό φαρμακείο που άντεξε στην επίθεση του νε- οφιλελευθερισμού, αλλά δεν θα μπορεί να σταθεί αντιμέτωπο στον επιθετικό ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς των αλυσίδων φαρμακείων και των σούπερ μάρκετ-φαρμακείων. Είτε στη μια είτε στην άλλη περίπτωση, δεν μπορεί παρά να είναι ενωτικό, συνεταιρικό φαρμακείο. Είναι ανάγκη τώρα που παλεύουμε για σώσουμε ό,τι μπορεί να διασωθεί, παράλληλα και ταυτόχρονα να διερευνούμε, να ανιχνεύουμε, να αρχίζουμε το χτίσιμο της νέας επαγγελματικής μας στέγης. Το φύτρο του νέου υπάρχει ήδη στις ρίζες του παλιού. Το νέο για να αποκαλυφθεί πρέπει να ξεπεράσει δυσκολίες και εμπόδια που υπάρχουν ήδη και για το παλιό. Κι αυτά τα εμπόδια δεν είναι λίγα. Νομοθετικές δεσμεύσεις όπως η ιδιοκτη- σιακή μορφή και η μεταφορά φαρμακείου, φορολογικές επιβαρύνσεις όπως υπέρογκοι φόροι υπεραξίας στην πώληση ή μεταβίβαση φαρμακείων, αντικί- νητρα για τις συστεγάσεις, όπως το rebate, και άλλα πολλά. Αυτά τα εμπόδια δεν είναι τυχαία. Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που εποφθαλμιούν το χώρο μας αφενός επιχειρούν να εκκαθαρίσουν το έδαφος από τα περισσό- τερα από τα μισά ήδη λειτουργούντα φαρμακεία και αφετέρου να δημιουρ- γήσουν ανυπέρβλητα εμπόδια για την ίδρυση νέων ισχυρών ανταγωνιστικών σε αυτά μονάδων. Επομένως, ο αγώνας που τώρα δίνεται στο συνδικαλιστικό επίπεδο —με όλα τα λάθη, τις παλινωδίες, τον ασύμπτωτο χαρακτήρα του— πρέπει να συνδυάζει την αμυντική τακτική για την υπεράσπιση των κεκτημένων με επιθετική διεκδίκηση των όρων που θα επιτρέψουν τη δημιουργία και διαμόρφωση του επαγγελματικού μας μέλλοντος. Στους δύσκολους καιρούς έχουμε ανάγκη μια αγκαλιά. Στην προσωπική μας ζωή, κατά το Σουηδό ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή Γιαν Άστρεμ, «θα συμβάλλει ώστε να μειωθεί η αρτηριακή πίεση, να αυξηθεί η οξυτοκίνη και οι άλλες ορμό- νες ευεξίας και να μειωθεί αισθητά το στρες». Στην επαγγελματική μας ζωή, αν μεταφραστεί σε συμπαγή κι αδιάρρηκτη ενότητα κι αλλη- λεγγύη, θα μας φέρει πιο κοντά στην ψυχική ηρεμία και την ανακούφιση ότι εξασφαλίσαμε την επιβίωση κι ανακαλύψαμε την ατραπό προς μια αξιοπρεπή ζωή. Τάκης Χονδρογιάννης φαρμακοποιός - εκδότης H εποχή της αγκαλιάς Τη θέσητου ατομικού φαρμακείου πρέπει να πάρει το «ανεξάρτητο φαρμακείο». Εκείνο που θα απορροφήσει τους συναδέλφους που έχασαν το φαρμακείο τους. Εκείνο που θα διασώσει το επιστημονικό και κοινωνικό δυναμικό του κλάδου. editorial 6