Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #137

áðüøåéò 26 ΟΜανώλης Μιτάκης είναι φαρμακοποιός, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εθνοφαρμακολογίας, emitak@otenet.gr Σαν παλιό σινεμά... Πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα, φώτα σκηνής, πάμε: Μπαίνει μέσα ο ασθενής. Έχει πάρει μικρή άδεια από τη δουλειά του. Κατευθύνεται σε ένα από τα ράφια του φαρμακείου. Κοιτάει κάποια προϊόντα σαν να ψάχνει για κάτι. Και ξαφνικά έρχεται ο φαρμακοποιός. Ρωτά τον ασθενή τι θέλει. Τον ακούει. Του δίνει μια συμβουλή. Ο ασθενής πείθεται. Παίρνει το προϊόν στα χέρια του. Κατευθύνεται προς τον πάγκο κοι- τάζοντας το προϊόν που κρατάει. Ξανακοιτά για τελευταία φορά το φαρμακοποιό τη στιγμή που εκεί- νος πληκτρολογεί στη θορυβώδη ταμειακή μηχανή του. Παραλαμβά- νει το προϊόν. Χαμογελάει. Φεύγει. Έρχεται ο επόμενος. Το παραπάνω σκηνικό αποτελεί μια συνηθισμένη ημέρα ενός φαρ- μακείο της δεκαετίας του ‘90. Τι θα λέγατε να ξαναπαίξουμε αυτό το έργο σε φαρμακείο του σωτήρι- ου έτους 2012; Πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα, φώτα σκηνής, πάμε: Μπαίνει μέσα ο πελάτης. Δεν ξέρει αν είναι ασθενής ή υγιής. Δεν έχει τον τρόπο, το χρόνο και το χρήμα να το μάθει: προχθές απέλυσαν τη σύζυγό του. Και για λόγους αξιοπρέπειας δεν θέλει να το μοιραστεί. Δεν γουστάρει ελεημοσύνες. Κατευθύνεται σε ένα από τα ράφια του φαρμακεί- ου. Κοιτάει κάποια προϊόντα σαν να ψάχνει για κάτι. Και ξαφνικά έρχεται ο βοηθός του φαρμακο- ποιού με ειδίκευση στην πώληση καλλυντικών. Ρωτά τον ασθενή τι θέλει. Κάνει πως τον ακούει θέτο- ντας του ερωτήσεις που του μάθανε σε σεμινάριο πωλήσεων. Ο πελά- της δεν απαντάει στην ηλίθια ερώτηση του βοηθού. Πες - πες, κάνει ότι πείθεται. Και τότε ο υπάλληλος παίρνει το προϊόν στα χέρια με στόχο να πληκτρολογήσει τον κωδικό του στον ήσυχο ηλεκτρονικό υπολογιστή που χρησιμοποιείται για την εκτύπωση συνταγών. Ο πελάτης κοιτά για πρώτη φορά το φαρμακοποιό που περιμένει μπροστά στον υπολογιστή: — «Πήρα το καλύτερο;», του λέει με ανήσυχη ματιά. — «Μα φυσικά!», του απαντάει, έχοντας πάρει στάση πιανίστα μπροστά στο πληκτρολόγιο του κομπιούτερ. — «Ε, τότε να το κρατήσετε για εσάς!», του λέει ο ασθενής και τον αφήνει εμβρόντητο και φεύγει. Πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα, κόψιμο σκηνής. Στο σωτήριο έτος 2012 οι ασθενείς δεν είναι πια de facto πελάτες. Δεν έχουν λεφτά. Και δεν θέλουν να ξεφτιλίζονται με αυτή την «ταπεινή» λε- πτομέρεια μπροστά στην ουρά. Το θυμάστε το τραγούδι του Μάνου Χα- τζιδάκι «Σαν παλιό σινεμά»; Ο ασθενής σάς κρύβει την αλήθεια. Και δεν ακούει τις σαχλαμάρες που γράφονται στα κακομεταφρασμένα έντυπα πολλών εταιρειών που παπαγαλίζονται από βαριεστημένους «εκπαιδευ- μένους» φαρμακο-καλλυντικο-τσοκαρο-πωλητές, ανεκπαίδευτους στον ανθρώπινο πόνο. Να πώς κατά τη γνώμη μου πρέπει να το αντιμετωπί- σετε εάν θέλετε να είστε επαγγελματίας φαρμακοποιός ή επαγγελματίας φαρμακοϋπάλληλος: Πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα, φώτα σκηνής, πάμε πάλι: Αγαπητέ μου ασθενή. Στοπ. Δεν θέλω να σε κάνω πελάτη για να τα οικο- νομήσω στην υγειά του κορόιδου. Στοπ. Θέλω να είσαι καλά. Στοπ. Σου συ- στήνω το προϊόν αυτό. Στοπ. Το επέλεξα ανάμεσα σε ετούτο, εκείνο και το άλλο, γιατί κατά την επιστημονική μου γνώμη αυτό είναι το κατάλληλο για εσένα. Στοπ. Εάν δεν πάρεις αυτό και προτιμήσεις ετούτο εκείνο ή το άλλο φθηνότερο, θα καθυστερήσεις να δεις αποτέλεσμα, άρα θα πληρώσεις πε- ρισσότερα. Στοπ. Με εκείνο θα δεις αποτέλεσμα αλλά θα χρειαστείς κι ένα φάρμακο, γιατί κάνει αλλεργίες. Στοπ. Με το άλλο θα χρειαστεί να έρχεσαι συνέχεια σε μένα, κι έτσι εάν πάω διακοπές θα χάσεις τη σειρά σου. Όσο για την τιμή εκείνου που σου προτείνω, θα σου κάνω τη x προσφορά γιατί θέλω να πάρεις αυτό που είναι καλύτερο για την υγεία σου, για την τσέπη σου και για τη φήμη του δικού μου φαρμακείου και των ανθρώπων που εργάζονται μέσα σε αυτό – συμπεριλαμβανομένου και εμού προσωπικά. Χωρίς τεχνικές πωλήσεων. Με ειλικρινή εκτίμηση. Τελεία και παύλα. Καταλάβατε τώρα τι πρέπει να κάνετε στον «πελάτη»; Εάν όχι ακόμα, να πάτε πάλι σινεμά. Να ακούσετε μέσα από την ταινία τους στίχους του τρα- γουδιού του Μάνου Χατζιδάκι και να κάνετε αυτό που σας λέει: «Αφήστε από τα στήθη σας να βγουν, παραμύθια για εκείνους που αγαπάτε». Τους ασθενείς σας. Τους πελάτες σας…  μανώλης μιτάκης