Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #137

γιώργος κουτέπας Ο Γιώργος Κουτέπας είναι φαρμακοποιός, πτυχιούχος Επιχειρησιακής Έρευνας & Μάρκετινγκ ΑΣΟΕΕ, αντιπρόσωπος του Φ.Σ. Αττικής στον Π.Φ.Σ., koutepasg@yahoo.gr áðüøåéò 22 Το 1983 προβλήθηκε μια ταινία που αναφερόταν στα γεγονότα που προηγήθηκαν, εξελίχθηκαν και ακολούθησαν έναν υποτιθέμενο ολοκληρωτικό πυρηνικό πόλεμο μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ. Ο τίτλος της ήταν «The Day After» (Η επόμενη μέρα). Η ταινία αποτύπω- σε με σκληρό ρεαλισμό τα αποτε- λέσματα ενός πυρηνικού πολέμου και προκάλεσε ένα ισχυρό σοκ στην αμερικάνικη κοινωνία, που αντιλήφθηκε με τρόμο πως αυτό που γνώρισαν ως τρόπο ζωής μπο- ρούσε μέσα σε λίγες ώρες να μετα- τραπεί σε ένα ανελέητο αγώνα για επιβίωση. Μέσα στις πολλές δυσάρεστες σκη- νές της ταινίας υπάρχει μια σχετικά πιο απλή, που όμως κατορθώνει και μένει στον θεατή. Σε ένα σπίτι, μια νοικοκυρά, αδιαφορώντας για την πραγματικότητα που εκτυλίσσεται γύρω της, ασχολείται με τις καθη- μερινές δουλειές του σπιτιού και τη ρουτίνα στην οποία είναι συνηθισμένη. Μια τηλεόραση μέσα στο σπί- τι μεταδίδει τις ειδήσεις που οδηγούν λεπτό με το λεπτό στην κλιμάκωση της κρίσης και στην πορεία της ανθρωπότητας σε ένα εφιαλτικό μέλλον. Η νοικοκυρά επιλέγει να αδιαφορήσει θεωρώντας πως είναι μια ακόμα ανατα- ραχή που σύντομα θα ξεπεραστεί, επιτρέποντάς της να επιστρέψει σε αυτά που γνώριζε. Ως εδώ, ακόμα και αυτή η αντιμετώπιση θα μπορούσε να θεωρηθεί λογι- κή. Η συνέχεια όμως τη διαψεύδει, καθώς ο πόλεμος ξεσπάει. Η εικόνα με- ταφέρεται στα σιλό της εκτόξευσης των πυραύλων και στις σειρήνες του συναγερμού που ηχούν. Στην επόμενη σκηνή, ο σύζυγός της την καλεί να εγκαταλείψει τις δουλειές του σπιτιού και να βιαστεί να πάνε στο καταφύγιο που έχουν στο υπόγειο. Έκπληκτος τη βλέπει να αρνείται και να συνεχίζει να στρώνει τα κρεβάτια σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Στην προσπάθειά του να την πάρει μαζί του στο καταφύγιο, συναντά σφοδρή αντίδραση, η γυναίκα τον απωθεί και συνεχίζει πεισματικά να ασχολείται με τα κρεβάτια. Όταν απελπισμένος την παίρνει με το ζόρι προς το καταφύγιο εκείνη αφή- νει ένα ουρλιαχτό απόγνωσης το οποίο καταλήγει σε ένα θρήνο ο οποίος συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια της σκηνής. Για εκείνη, το στρώσιμο των κρεβατιών ήταν σε ψυχολογικό επίπεδο η σύνδεση της με το περιβάλλον και την πραγματικότητα που γνώριζε και στην οποία ήταν συνηθισμένη. Το να τα εγκαταλείψει ισοδυναμούσε με το να παραδεχτεί ότι ο κόσμος γύρω της γκρεμιζόταν και πως τίποτα πια δεν θα ήταν το ίδιο. Μια τέτοια στιγμή αντιμετωπίζει δυστυχώς τόσο η χώρα γενικά όσο και ο κλάδος ειδικότερα. Τη στιγμή που διαβάζονται αυτές οι γραμμές, στην κα- λύτερη περίπτωση θα συμβαίνει μια σχετικά ομαλή μετάβαση σε ένα περι- βάλλον με μεγάλη λιτότητα, ύφεση και ανεργία. Εξίσου όμως αυξάνονται και οι πιθανότητες για βίαιες ανακατατάξεις στην αγορά, που θα οδηγήσουν στο κλείσιμο ακόμη και το ένα τέταρτο των φαρμακείων όπως τα γνωρίζου- με σήμερα. Οι προβλέψεις του Μνημονίου 3 δεν αφήνουν πολλά περιθώ- ρια αισιοδοξίας και, κυρίως, δεν αφήνουν περιθώρια να αρνούμαστε την πραγματικότητα και να συνεχίζουμε να «στρώνουμε τα κρεβάτια» στην όποια καθημερινότητά μας. Η επόμενη μέρα είναι πια προ των πυλών. Απαιτεί, σε πρώτη φάση, την μετάβασή μας σε «καταφύγια» από σπατάλες, έκθεση σε κινδύνους και επιχειρηματικές συνταγές της εποχής της διόγκω- σης. Και, σε δεύτερη φάση, την οργάνωσή μας για τη δημιουργία ενός πε- ριβάλλοντος όχι κανιβαλισμού, αθέμιτου ανταγωνισμού και επιβίωσης του ισχυρότερου αλλά συνεργασιών, αλληλοϋποστήριξης και κοινής στάσης απέναντι σε όλα όσα μας απειλούν. Οτιδήποτε και εάν συμβεί, θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας αν το αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί.  Προς την «Επόμενη Μέρα» Στο περασμένο τεύχος γράφαμε ότι η επικαιρότητά μας μοιάζει κολλημένη σε ένα φαύλο κύκλο που θυμίζει την ταινία « Η μέρα της μαρμότας » που ο πρωταγωνιστής ξυπνούσε κάθε πρωί για να ανακαλύψει πως ζει ξανά και ξανά την ίδια ημέρα. Όμως ο κινηματογρα- φικός παραλληλισμός της πραγματικότητας στην οποία ζούμε αποτυπώνεται ακριβέστερα με μια πολύ πιο δυσάρεστη μεταφορά…