Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #136

81 óõíÝíôåõîç σμα των χρόνων και με τη δημιουργία της οικογένειας οι επισκέψεις στην Ιταλία δεν είναι πλέον τόσο συχνές, αλλά η επαφή με τους φίλους μου διατηρείται. Ακόμη και η ενασχόλησή μου με το διαδίκτυο έγινε από την ανάγκη να διατηρήσω επαφή με τους φίλους μου από το εξωτερικό. Κάποια στιγμή όμως το αξιοποίησες και για τη δη- μιουργία του blog σου… Το blog ξεκίνησε αυθόρμητα και χωρίς συγκεκριμένο σκοπό. Επικοινωνώντας μέσα από διάφορα forum μα- γειρικής και από γκρουπ μαγειρικής στο facebook, και πάντα στα ιταλικά, κάποια στιγμή μου ζητήθηκε να πα- ρουσιάσω κάποιες από τις δικές μου συνταγές. Αφού έγραψα κανα-δυο φορές, και έτυχα μάλιστα θερμής υποδοχής, σκέφτηκα ότι είναι καλύτερα να δημιουργή- σω έναν δικό μου «τοίχο» όπου θα αναρτώ τις συνταγές μου, από το να τις γράφω στους... «τοίχους» των άλλων. Οι αναρτήσεις του blog είναι γραμμένες στα ελληνικά και τα ιταλικά, και περιστασιακά στα αγγλικά. Μάλιστα ξεκίνησε με την αντίστροφη σειρά, δηλαδή βάζοντας τις αναρτήσεις πρώτα στα ιταλικά και μετά στα ελληνικά, αφού δημιουργήθηκε με αφορμή τις ανταλλαγές συντα- γών με τους Ιταλούς φίλους μου. Βλέποντας όμως ότι τελικά είχε μεγαλύτερη απήχηση στο ελληνικό κοινό, η σειρά αντιστράφηκε. Τι συνταγές ανεβάζεις; Οι συνταγές που αναρτώ στο blog προέρχονται κυρί- ως από την παραδοσιακή ελληνική και ιταλική κουζίνα, αλλά και από την τουρκική. Βέβαια, καθώς μου αρέσουν τηλεόραση, της όπερας του Μπιζέ, Κάρμεν, ανακαλύ- πτω ξαφνικά το μαγικό κόσμο του λυρικού τραγου- διού. Ανακαλύπτοντας σιγά-σιγά τη λυρική μουσική, μαγεύομαι από τις ιταλικές όπερες και κυρίως αυτές του Βέρντι. Κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι «πάρα πολύ ωραία τραγουδάνε, αλλά τι λένε;» και αποφάσισα να προσπαθήσω να μάθω ιταλικά για να έχω μια ιδέα για την υπόθεση του έργου, αλλά κυρίως για το πώς ακο- λουθούσε η μουσική το λιμπρέτο –ας μην ξεχνάμε ότι η μουσική σε μια όπερα παίζει συνοδευτικό και αφη- γηματικό ρόλο. Έτσι, προμηθεύτηκα μια απλή μέθοδο εκμάθησης της ιταλικής και, με το λεξικό ανά χείρας, ξεκίνησα να μαθαίνω τα ιταλικά. Τα ιταλικά ήταν η τρί- τη ξένη γλώσσα που επιχείρησα να μάθω, μετά τα γαλ- λικά —τα οποία τα ξεκίνησα από πολύ μικρή, αφού και η μητέρα μου ήταν καθηγήτρια γαλλικών— και τα αγγλικά —στα οποία είμαι επίσης αυτοδίδακτη. Με τα ιταλικά όμως η σχέση μου αποδείχτηκε καρμική και συνέχισα να εμπλουτίζω το λεξιλόγιό μου διαβά- ζοντας ό,τι ιταλικό έντυπο ή βιβλίο μπορούσα να βρω. Το αστείο ήταν ότι κάποιες φορές χρησιμοποιούσα τις αρχαΐζουσες εκφράσεις που είχα μάθει μέσα από τα λιμπρέτα από τις όπερες, καθώς πρόκειται για κείμε- να του 1800. Το περίεργο είναι ότι είχα αποκτήσει και σωστή προφορά, σε μια γλώσσα που δεν είχα ποτέ δι- δαχτεί, γιατί συνέχιζα να ακούω ακατάπαυστα ιταλική όπερα. Στο εντωμεταξύ απέκτησα φίλους στην Ιταλία, μέσω αλληλογραφίας, με τους οποίους αρχίσαμε να ανταλλάσσουμε επισκέψεις. Για αρκετά χρόνια ταξί- δευα πολύ συχνά στην Ιταλία και η επαφή μου με τη γλώσσα και την κουλτούρα ήταν συνεχής. Με το πέρα- ψωμάκια pucette μπακλαβάς κεκάκια με λικέρ καφέ τζιγεροσαρμάδες ρύζι venere με καραβίδες Μερικές από τις δημιουργίες της συναδέλφου mm_skg