Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #135

Φαρμακείο και ζωγραφική; Πώς έγινε αυτό το «πά- ντρεμα»; Συμπτωματικά θα έλεγα. Αφού τέλειωσα τη φαρμακευ- τική στην Πάτρα, άνοιξα το 2000 το φαρμακείο —για την ακρίβεια το αγόρασα. Ψάχνοντας να βρω κάτι δημι- ουργικό να γεμίζω τον ελεύθερο χρόνο μου, κάτι που θα με βοηθούσε να καλλιεργήσω κάποιες δεξιότητες και να ακονίσω και το μυαλό μου λίγο, άρχισα να κάνω κάποια σχεδιάκια, αρχικά με μολύβι, με μελάνι κλπ. Στην πορεία, γνώρισα ανθρώπους που είχαν κάποιες γνώσεις πάνω στο αντικείμενο. Μπήκα στον κόσμο αυτό και είδα τα χρώματα, τη μαγεία των υλικών. Έπια- σα, ένα κουτί παστέλ, ανακάλυψα το χρώμα, τις δυνα- τότητες που σου δίνει. Ασχολήθηκα όλο και περισσότε- ρο, πήρα βιβλία, συζήτησα με ανθρώπους που ήξεραν. Στην πορεία, γνώρισα μια ζωγράφο που δίδασκε και αποφάσισα να κάνω κάποια μαθήματα για να πατήσω σε πιο στέρεες βάσεις, οπότε σιγά σιγά το πράγμα πήρε το δρόμο του και σήμερα σπουδάζω πια στο δεύ- τερο έτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Το εργαστήριο του φαρμακείου του δεν μοιάζει με οποιοδήποτε άλλο. Πέρα από τον αναμενόμενο εξοπλισμό του εργαστηρίου, το χώρο συμπληρώνουν ζωγραφικοί πίνακες, σχέδια, υλικά ζωγραφικής, ακόμη και μια… αρχαία προτομή, από αυτές που οι σπουδαστές ζωγραφικής χρησιμοποιούν σαν μοντέλα για το ελεύθερο σχέδιο. Για το Στάθη Μαυρίδη η ζωγραφική αποτελεί μια σχετικά πρόσφατη ανακάλυ- ψη στη ζωή του, στην οποία όμως «βρήκε τον εαυτό του», με αποτέλεσμα σήμερα μεγάλο μέρος της καθημερι- νότητάς του να αφιερώνεται στις σπουδές του στην Ανω- τάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Ο ίδιος έχει μια ενδιαφέρου- σα προσέγγιση: « Έχουμε το σώμα και το πνεύμα μας. Για τη φυσική μου κατάσταση είχα ασχοληθεί παλιότερα με αγώνες αντοχής, ακόμη πιο παλιά με πολεμικές τέχνες, ως φοιτητής. Η ζωγραφική, από την άλλη μεριά, είναι αυτό που κάνω για να εξελίσσομαι πνευματικά». «Η σπουδή μου στη ζωγραφική είναι για μένα μια διαδικασία αυτογνωσίας» 99 óõíÝíôåõîç Στάθης Μαυρίδης Πώς πήρες αυτή την απόφαση; Εγώ αρχικά δεν ήξερα, ακόμη και στην ηλικία των 35 χρονών που ήμουν τότε —ίσως και λίγο πιο μεγά- λος— ότι μπορείς να σπουδάσεις ζωγραφική σε μια ανώτατη σχολή. Πήγα πρώτη φορά να δώσω εξετά- σεις, γιατί έδινε μια κοπέλα γνωστή μου. Μαγεύτηκα από το περιβάλλον και από το χώρο και αποφάσισα ότι αξίζει τον κόπο να περάσω εκεί και να συνεχίσω τις σπουδές πάνω στο αντικείμενο —έκανα δύο χρό- νια προετοιμασία για να περάσω. Παράλληλα βέβαια εργαζόμουν και τότε στο φαρμακείο μου. Δεν συναντάς δυσκολίες στο να τα συνδυάζεις; Η σχολή είναι πάρα πολύ κοντά στο φαρμακείο μου, ένα τέταρτο με τα πόδια, είμαι πολύ τυχερός σ’ αυτό. Αυτό μου επιτρέπει να φεύγω το μεσημέρι, να πηγαί- νω να δουλέψω και να γυρίσω το απόγευμα πάλι, όταν δουλεύουμε πρωί-απόγευμα, ή να κάθομαι μέχρι πιο αργά το βράδυ όταν είναι κλειστά τα φαρμακεία. Τώρα βέβαια έχω και την κόρη μου —είναι 16 μηνών τώρα— και δυσκολεύομαι λίγο στο ζήτημα του χρόνου. Βέβαια, έχω και στο φαρμακείο ένα χώρο όπου μπο- ρώ να δουλέψω. Είναι η αποθήκη ουσιαστικά, όπου έχω ένα καβαλέτο κι ένα τραπέζι και μπορώ να βρω κάποιες ώρες που το φαρμακείο είναι κλειστό και να δουλέψω κι εκεί. Και στο σπίτι έχω κάτι αντίστοιχο, ένα πολύ μικρό χώρο, που μπορώ έστω στοιχειωδώς να δουλέψω —αν και για κάποια πράγματα δεν χρει- άζεται και ιδιαίτερος χώρος, δηλαδή και το τραπέζι της κουζίνας είναι επαρκές για κάποια πράγματα, για να κάνεις ένα σχέδιο, ας πούμε. Τι σου αρέσει να ζωγραφίζεις; Στην αρχή με μάγευε πάρα πολύ το τοπίο, νόμιζα ότι η ζωγραφική είναι να ζωγραφίζεις τοπία, δεν ήξερα ότι υπάρχει και κάτι άλλο πέρα απ’ αυτό. Στην πορεία όμως, μέσα από τη σχολή, ανακάλυψα τον άνθρωπο, την ανθρώπινη φιγούρα και νομίζω ότι πια αυτό με ενδιαφέρει πιο πολύ, η απεικόνιση του ανθρώπου. Ούτε είχα μπει στη διαδικασία να ζωγραφίσω ελεύ- θερες συνθέσεις, αλλά ήταν κάτι που έκανα φέτος στα πλαίσια ενός πειραματισμού, προσπαθώντας να ανακαλύψω τι μου αρέσει, τι με ενδιαφέρει εμένα να κάνω. Ουσιαστικά, αυτός είναι ο κύριος λόγος ύπαρξης αυτής της σχολής. Να βρεις ακριβώς εσύ ποιος εί- σαι και τι ακριβώς θέλεις να κάνεις και παράλληλα βέβαια να εξασκήσεις και τη δεξιοτεχνία σου, αλλά αυτό είναι δευτερεύον, απ’ ό,τι υποστηρίζουν και οι άνθρωποι που είναι πιο έμπειροι. Είναι πολύ ωραίο αυτό, το να αλλάζεις, δηλαδή, να βρίσκεις κάτι που δεν είχες ανακαλύψει τόσο καιρό και να δεις ότι τε- λικά αυτό είναι κάτι που σε ενδιαφέρει και σε συ- γκινεί, ενώ δεν θα το φανταζόσουν πριν. Είναι μια διαδικασία ωρίμανσης, αυτογνωσίας. Έχεις προτίμηση για συγκεκριμένα υλικά που δου- λεύεις; Στο κομμάτι του σχεδίου τα δοκιμάζω όλα, κυρίως κάρβουνο, μολύβι, μελάνι ίσως λιγότερο. Το καθένα έχει τις δικές του δυνατότητες και τους δικούς του περιορισμούς και μπορείς να εκφραστείς διαφορετικά, ανάλογα με τη στιγμή, τον τόπο και το χρόνο που θα κάνεις κάποιο σχέδιο. Ένα σκίτσο σε μια καφετέρια θα το κάνεις αναγκαστικά με ένα μολυβάκι ή ένα πενάκι. Ένα σχέδιο στο εργαστήριο της σχολής μπορεί να το κάνεις πιο μεγάλο, να έχεις πιο πολύ χρόνο, μεγαλύτε- ρη ευχέρεια στην κίνησή σου και να χρησιμοποιήσεις άλλα υλικά, όπως είναι το κάρβουνο. Στη ζωγραφική νομίζω ότι έχω μία τάση προς την ακουαρέλα και προσπαθώ να μάθω και το λάδι σαν υλικό, γιατί είναι ένα πολύ δυναμικό υλικό που σου δί- νει πάρα πολλές δυνατότητες, αλλά θέλει και αυτό τη σπουδή του. Από εκεί και πέρα, έχω δει ότι και ξυλογραφία έχει ένα ενδιαφέρον. Δεν ξέρω με τι άλλο θα ασχοληθώ στο μέλλον. Στη σχολή υπάρχει η δυνατότητα να ασχολη- θείς με πάρα πολλά πράγματα που ξεφεύγουν από την παραδοσιακή ζωγραφική: βίντεο, πολυμέσα, φωτογρα- φία… Δεν το αποκλείω κάποια στιγμή να ασχοληθώ και μ’ αυτά, αν και η αγάπη μου είναι η ζωγραφική. Στην ίδια τη ζωγραφική, πώς εκφράζεσαι; Αρχίζω να ανακαλύπτω κι εγώ σιγά σιγά ότι κάποια πράγματα είναι μάλλον μέσα μας. Ο τρόπος που ζωγρα- φίζεις έχει να κάνει μάλλον με το ποιος είσαι. Νομίζω ότι εγώ είμαι κάπου ανάμεσα στον ιμπρεσιονισμό και óõíÝíôåõîç 98 Εσωτερικός χώρος. Σπουδή σε λάδι.