Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #135

θετικό ιστορικό, θα πρέπει ο αλλεργιολόγος να εκ- παιδεύσει τον πάσχοντα στην αναγνώριση της νέας αναφυλαξίας και να χορηγήσει συγκεκριμένο πλάνο με τα βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν. Επίσης, ενημέρωση και εκπαίδευση πρέπει να έχουν και οι άμεσοι συγγενείς του ασθενούς, είτε πρόκειται για παιδί είτε όχι. Θα πρέπει λοιπόν πάντα μαζί με τον ασθενή να υπάρχουν τα ακόλουθα φάρμακα: αυ- τοενιέμενη αδρεναλίνη (Anapen junior 150mg για παιδιά, Anapen 300mg για ενήλικες), η οποία χορη- γείται άμεσα, στον τόπο της αντίδρασης, μόλις αυτή αναγνωριστεί ως αναφυλακτική. Υπενθυμίζεται ότι αναφυλακτική είναι η αντίδραση στην οποία συμμε- τέχουν 2 ή περισσότερα συστήματα · επομένως, μια κνίδωση, όσο γενικευμένη κι αν είναι, αν δεν έχει συνοδά συμπτώματα (από το αναπνευστικό ή το γαστρεντερικό, για παράδειγμα) δεν είναι αναφυ- λαξία. Αφού γίνει στον ασθενή η αδρεναλίνη, τότε αυτός κατευθύνεται στο πλησιέστερο κέντρο υγείας ή νοσοκομείο. Στο δρόμο για αυτό, χορηγείται δόση αντιισταμινικού (π.χ. χάπι ή σιρόπι δεσλοραταδίνης ή λεβοσετιριζίνης), κορτιζόνη από το στόμα (δόση μεθυλπρεδνιζολόνης ή πρεδνιζόνης ανάλογη με το σωματικό βάρος) και, αν συνυπάρχει συμπτωματο- λογία από το αναπνευστικό, όπως βήχας ή συριγμός, χορηγούνται δύο εισπνοές σαλβουταμόλης μέσω ει- δικής συσκευής. Ποιος ο ρόλος του φαρμακοποιού όταν αντιμετωπί- ζει έναν ασθενή που παρουσιάζει παρόμοιες αλλερ- γικές αντιδράσεις; Ο ρόλος του φαρμακοποιού είναι θεμελιώδης, καθώς πάρα πολλές φορές (αν όχι όλες) αυτός έρχεται σε πρώτη επαφή με ασθενή ο οποίος εμφανίζει αλλεργι- κές αντιδράσεις. Το βασικό, σύμφωνα με τα παραπάνω, που πρέπει να γίνει είναι να αναγνωρισθεί αν η αντίδραση είναι αμι- γώς δερματική ή αναφυλακτική. Στην πρώτη περίπτω- ση καθησυχάζει τον ασθενή και την οικογένειά του, μπορεί να χορηγήσει αντιισταμινική αγωγή (κρέμα ή από του στόματος) και αποφεύγει την άσκοπη χορή- γηση κορτιζόνης. Αν, αντίθετα, αναγνωρίσει αναφυλαξία και δεν υπάρχει ιατρική βοήθεια, θα πρέπει να χορηγήσει αδρεναλίνη ενδομυϊκά 0,01ml/kg βάρους σώματος (από το διάλυμα της αμπούλας που έχει συγκέντρωση 1mg/ml) με όριο τα 0,3ml για παιδιά και 0,5ml για ενήλικες. Πιο απλά, με σύριγγα ινσουλίνης χορηγεί τόσες «γραμμές» όσα είναι τα κιλά του ασθενή (maximum 30kg για παιδιά, 50kg για ενήλικες). Στη συνέχεια, ακολουθεί το πλάνο που περιγράφηκε. Με τον τρόπο αυτό θα έχει αποτρέψει μια δυνητικά επικίνδυνη για τη ζωή του ασθενούς εξέλιξη. Μετά από αυτά, θα πρέπει να παραπέμψει τον ασθε- νή σε αλλεργιολόγο. Εκείνος θα επιβεβαιώσει την αλλεργική φύση της αντίδρασης, θα τον ενημερώ- σει για τους κινδύνους που διατρέχει σε ενδεχόμε- νη επανέκθεσή του, θα αποτρέψει άστοχες παρεμ- βάσεις, θα του χορηγήσει φαρμακευτικό πλάνο και θα καταστρώσει, αν είναι εφικτό, σχέδιο σταδιακής απευαισθητοποίησης.  Αφού γίνει στον ασθενή η αδρεναλίνη , τότε αυτός κατευθύνεται στο πλησιέστερο κέντρο υγείας ή νοσοκομείο. Στο δρόμο για αυτό, χορηγείται δόση αντιισταμινικού , κορτιζόνη από το στόμα και, αν συνυπάρχει συμπτωματολογία από το αναπνευστικό, όπως βήχας ή συριγμός, χορηγούνται δύο εισπνοές σαλβουταμόλης μέσω ειδικής συσκευής. ï ãéáôñüò... âïçèüò 46