Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #135

áðüøåéò 20 Ο Γιάννης Δαγρές είναι φαρμακοποιός, μέλος του Δ.Σ. του Φ.Σ. Αττικής dagrespharm@yahoo.gr Η χρηματορροή που στηρίζει την παροχή φαρμακοθεραπείας στην εποχή μας περιλαμβάνει όλους εκτός των γιατρών: ασφαλιστικά ταμεία, φαρμα- κοποιούς, αποθήκες, εταιρείες-τράπεζες. Πρώτος κρίκος και κύριος πληρωτής είναι τα ασφαλιστικά ταμεία. Από εκεί ξεκινούν όλα στο σκέλος των αποζημιώσεων για τα χρησιμοποιούμενα φάρ- μακα. Στην άλλη άκρη της αλυσίδας βρίσκονται οι πρωτογενείς προμηθευ- τές (εταιρείες) και οι τράπεζες, μαζί και αγκαλιά ο ένας με τον άλλο. Τους ενδιάμεσους κρίκους αποτελούν οι φαρμακαποθήκες και τα φαρμακεία. Η όλη αρχιτεκτονική μοιάζει σαν τρένο με βαγόνια. Για να κινηθεί ομαλά και να φτάσει στον προορισμό του (ομαλή πρόσβαση του ασθενή στο φάρ- μακο), πρέπει να πηγαίνουν όλα τα βαγόνια μαζί και με την ίδια ταχύτητα. Αν το πρώτο βαγόνι (ασφαλιστικά ταμεία) για κάποιο λόγο επιβραδύνει, π.χ. δεν πληρώνει πια τα φάρμακα των ασθενών στην ώρα του, αυτό αργά ή γρήγορα θα συμπαρασύρει στην επιβράδυνση όλο το τρένο. Αν η επιβράδυνση γίνει ομαλά, το τρένο θα συνεχίσει να κινείται, έστω και βραδύτερα, και θα υπάρχει περιθώριο να ξαναεπιταχύνει αργότερα. Αν όμως ένα ενδιάμεσο βαγόνι, π.χ. τα φαρμακεία, αγνοήσει την επι- βράδυνση του πρώτου βαγονιού και συνεχίζει να χορηγεί φάρμακα επί πιστώσει, θα πέσει στο μπροστινό βαγόνι και θα εκτροχιαστεί από τις ράγες της διαδρομής (πτωχεύσεις φαρμακείων), συμπαρασύροντας φυ- σικά όλο το τρένο. Αν επίσης το τελευταίο βαγόνι (εταιρείες-τράπεζες) αγνοήσει την επιβρά- δυνση του πρώτου (ασφαλιστικά ταμεία), δηλαδή διατηρήσει τις προηγού- μενες πιστώσεις ή, ακόμη χειρότερα, τις μειώσει, με τον ίδιο τρόπο με το προηγούμενο παράδειγμα θα πέσουν στο ενδιάμεσο (φαρμακεία) και θα το εκτροχιάσουν, συμπαρασύροντας τελικά όλο το τρένο. Η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του ενδιάμεσου βαγονιού (φαρμακείο) να συνεχίζει να κινείται σαν να μην άλλαξε τίποτα (συνέχιση επί πιστώσει χορήγησης φαρμάκων παρά την επιβράδυνση εξόφλησης των φαρμακείων από τα ασφαλιστικά ταμεία), οδηγεί τελικά στο να στερηθεί ο επιβάτης (ασθενής) το τρένο (τα φάρμακά του). Η άλλη αλλοπρόσαλλη συμπερι- φορά, αυτή του τελευταίου βαγονιού (εταιρείες-τράπεζες), οδηγεί τελικά στις ίδιες ολέθριες συνέπειες για τον επιβάτη (ασθενή). Σε δύο τέτοια σενάρια, το τρένο (ομαλή τροφοδοσία με φάρμακα) όχι μόνο δεν θα φτάσει στον επιβάτη (ασθενή), ούτε καν αργοπορημένα, αλλά δεν θα έχει ούτε καν την ευκαιρία να μείνει τουλάχιστον στις ράγες μήπως και διορθωθεί το πρόβλημα της ταχύτητας αργότερα. Έτσι είναι στην ουσία τα πράγματα στην αλυσίδα του φαρμάκου. Το να συ- νεχίζουν τα φαρμακεία να εκτελούν συνταγές χωρίς να πληρώνονται στην ώρα τους και οι εταιρείες-τράπεζες να μην εναρμονίζουν/επιμηκύνουν χω- ρίς απαιτήσεις τις πιστώσεις τους, στο τέλος αποβαίνει πολύ καταστροφι- κότερο για τη Δημόσια Υγεία από το να σταματήσουν να χορηγούν φάρμακα επί πιστώσει, ως ανταπόκριση στις νέες δυσμενείς συνθήκες. Στην πραγ- ματικότητα, δηλαδή, η συνέχιση εκτέλεσης συνταγών από τα φαρμακεία, σε περιβάλλον μη διορθώσιμης καθυστέρησης πληρωμών από τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. στο τέλος θα προκαλέσει τέτοια ολέθρια αλυσιδωτή αντίδραση που θα οδη- γήσει στο να στερηθεί ο κόσμος οριστικά τα φάρμακά του.  Όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι Η αρχιτεκτονική του συστήματος διακίνησης του φαρμάκου μοιάζει σαν τρένο με βαγόνια. Για να κινηθεί ομαλά και να φτάσει στον προορισμό του (ομαλή πρόσβαση του ασθενή στο φάρμακο), πρέπει να πηγαίνουν όλα τα βαγόνια μαζί και με την ίδια ταχύτητα. γιάννης δαγρές