Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #135

ó÷üëéá 12 Θάνατος ή ξεσηκωμός; Σάσσα Αρβανιτάκη Η αξία του φαρμάκου (reloaded) Αργύρης Αργυρόπουλος Ένας χρόνος πέρασε από τον δια αλληλογραφίας σε εφημερίδες διαξιφισμό του κ. Μάνου με τον κ. Λοβέρδο, με αφορμή ένα άρθρο του πρώτου που είχε τον τίτλο «Η αξία των φαρμάκων». Γιορτάζουμε σήμερα αυτή την επέτειο του μνημειώδη διαλόγου μεταξύ δύο υψηλής διανόησης προσωπικοτήτων, ο καθένας εκ των οποίων τρέφει την εντύπωση πως γνωρίζει μόνο αυτός τη λύση για το πρόβλημα του φαρμάκου και της υγείας γενικότερα. Ο ένας εκ των δύο μάλιστα την εφάρμοσε ήδη, και τώρα δρέπουμε τους καρπούς του ευαγούς του έργου. Τον ρωτούν —αντί να τον κατηγορούν— τι κατάφερε τελικά στην υγεία, αφού όλα πάνε στραβά, κι αυτός απαντά πως στα χρόνια του δεν έκλεισε ούτε ένα νοσοκομείο. Δηλαδή σε ποιου υπουργού τα χρόνια έκλειναν νοσοκομεία; Και γιατί αυτό να είναι επιτυχία, τη στιγμή μάλιστα που αμέσως μετά την αποχώρησή του, όλα άρχισαν να καταρρέουν; Κι όχι γιατί ήταν απαραίτητος ο ίδιος, απλά ήταν απαραίτητη η αποχώρησή του για να φανεί η ζημιά που προκάλεσε, αυτή που με τόσο επιμέλεια έκρυβε και για την οποία εξακολουθεί να είναι υπερήφανος. Ο Αργύρης Αργυρόπουλος είναι μέλος του Φ.Σ. Θεσσαλονίκης Από την πλευρά του ασθενή, σε καθεστώς μη πληρωμής Ε.Ο.Π.Υ.Υ. Γιάννης Δαγρές Άραγε πόσα χρήματα έχει κάθε φαρμακοποιός στην άκρη; Καθόλου; Αρκετά; Κάτι ενδιάμεσο; Ας πούμε, λοιπόν, ότι δεν μας πληρώνει ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ. ή μας πληρώνει καθυστερημένα και βασανιστικά. Και κάθε φορά αναγκαζόμαστε να βάζουμε και λίγα χρήματα από την τσέπη μας για να καλύπτουμε τη ζημιά. Και ας πούμε ότι αποφασίζουμε να κάνουμε την υπέρτατη, την έσχατη θυσία: να συνεχίσουμε να αγοράζουμε φάρμακα και να τα χορηγούμε μέσω συνταγών. Χωρίς να ξέρουμε αν θα τα πληρωθούμε ποτέ ή όχι. Όλα ή μέρος τους. Θα αντέξουμε κάποιον καιρό στην αρχή. Ένας μερικές εβδομάδες, άλλος λίγο παραπάνω, άλλος λίγους μήνες. Και σιγά-σιγά θα αρχίσουμε να κλείνουμε. Ένας εδώ, ένας εκεί, λίγοι λίγο πιο δίπλα. Και μετά όλο και περισσότεροι. Θα μείνουν στο τέλος τα φαρμακεία του Ε.Ο.Π.Υ.Υ., των νοσοκομείων, και μερικοί ακόμα από εμάς που θα αργοπεθαί- νουν. Μετά πώς θα πάρει τα φάρμακά του ο καημένος ο κοσμάκης; Σε τι θα τον έχει βοηθήσει η αυτοθυσία μας; Ο Γιάννης Δαγρές είναι μέλος του Δ.Σ. του Φ.Σ. Αττικής Στις 23 Μαΐου ο κλάδος μας μπήκε στον πόλεμο με όπλο του τη σύμπνοια, σε πανελλαδικό επίπεδο, για τα γνωστά σε όλους μας προβλήματα. Επικρατούντος του ευσεβούς μας πόθου, πιστέψαμε ότι αυτή τη φορά το μέτωπο του αγώνα θα ήταν αρραγές! Πόσο μεγάλη ήταν όμως η διάψευση και ακόμα μεγαλύτερη η απογοήτευση! Απογοήτευ- ση για αυτούς που εμείς έχουμε επιλέξει και τοποθετήσει στις θέσεις των υπερασπιστών των συμφερόντων των τίμιων εργαζομένων αυτού του κλάδου. Αυτούς οι οποίοι, σαν άλλοι άξιοι πολιτικοί, μας χειραγωγούν με γνώμονα την προσωπική τους ανέλιξη. Το ερώτημα είναι ένα: θα τους επιτρέψουμε, παραμένοντας ο καθένας από εμάς στο μικρόκοσμό του, να τραφούν από τις σάρκες μας, σαν τα όρνεα που τρέφονται από τα πτώματα αυτών που ο πόλεμος άφησε στα πεδία της μά- χης; Ο σκοπός τους και τα παιχνίδια τους είναι πια γνωστά. Υπάρχουν, βέβαια, και εξαιρέσεις, που τιμούν τον κλάδο. Αλλά λίγοι κούκοι, δυστυχώς, δεν φέρνουν την άνοιξη. Ας μην τους δώσουμε την ικανοποίηση να μας κάνουν παρελθόν! Στον δικό μας φαρμακευτικό κόσμο είμαστε ο λαός. Και ο λαός έχει τη δύναμη! Η Σάσσα Αρβανιτάκη είναι μέλος του Φ.Σ. Αττικής