Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #135

óõíÝíôåõîç 100 τον εξπρεσιονισμό, αν πρέπει να αναφερθούμε σε κάτι που να έχει βάση στο παρελθόν και σε εκφράζει σήμερα. Προφανώς δεν θα υπάρξει ξανά ιμπρεσιονισμός όπως υπήρξε το 1800, ούτε εξπρεσιονισμός όπως υπήρξε τη δεκαετία του 1930. Ας δεχτούμε ότι είναι κάποιοι καλ- λιτέχνες που τους νιώθεις σαν προγόνους σου ή σαν συγγενείς σου. Λέει ένας φίλος μου ότι ψάχνουμε να βρούμε «τους ζωγραφικούς συγγενείς μας». Σήμερα όμως δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο ρεύμα που να θεωρείται πρωτοπόρο ή δυναμικό. Μιλάμε για ατομικές περιπτώσεις καλλιτεχνών, εικαστικών εν προκειμένω, που ο καθένας κάνει κάτι που το βρίσκει αυτός ενδιαφέρον και οι υπόλοιποι ίσως τον κατατάσσουν σε κάποιου είδους νέο ρεύμα, δηλαδή νέο-ιμπρεσιονιστής, νέο-εξπρεσιονιστής ή βίντεο άρτιστ, αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει πια η αίσθηση του ανήκειν σε ένα ρεύμα. Αρχίζω να ανακαλύπτω ότι κάποια πράγματα είναι μάλλον μέσα μας. Ο τρόπος που ζωγραφίζεις έχει να κάνει μάλλον με το ποιος είσαι. 101 óõíÝíôåõîç Εσύ επιδιώκεις να περάσεις μέσα από την τέχνη σου τους προβληματισμούς σου για το κοινωνικό γίγνεσθαι; Όχι, δεν θα το έλεγα. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν σήμερα μπορείς να το αποτυπώσεις αυτό με το έργο σου, τουλάχιστον να γίνει αυτό με έναν εμφανή τρόπο. Ίσως δεν είναι και ο ρόλος της τέχνης να πει κάτι με τόσο συγκεκριμένο τρόπο. Πηγαίνοντας στη σχολή είχες απώτερο στόχο να ασχοληθείς με τη ζωγραφική σαν κύριο επάγγελμα; Εγώ θέλω να ικανοποιώ τη δική μου ανάγκη. Θέλω δη- λαδή να μπορώ να ασχοληθώ με το αντικείμενο που με ενδιαφέρει και να μπορώ να το κάνω όσο το δυνατόν καλύτερα. Τα υπόλοιπα είναι προβλήματα που δεν με αφορούν, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή. Ίσως έχω και την τύχη να έχω το επάγγελμά μου και μπορώ να το πω με μια ευκολία ότι δεν με ενδιαφέρει. Ίσως είναι και ζητούμενο να μη σε ενδιαφέρει το κομ- μάτι το επαγγελματικό. Αν έχεις ήδη τη δουλειά σου, δεν αναγκάζεσαι τελικά να κάνεις καμία έκπτωση σ’ αυτό που κάνεις. Σαν συμπέρασμα, τι αισθάνεσαι λοιπόν ότι σου προ- σφέρει αυτή η ασχολία της ζωγραφικής; Το ότι πάω λίγες ώρες στη σχολή είναι σίγουρα ένα αντίδοτο στις δυσκολίες του φαρμακείου, θα έλεγα πιο πολύ στις ψυχολογικές δυσκολίες, δηλαδή την καθη- μερινότητα, τη ρουτίνα, το δύστροπο, τον απαιτητικό πελάτη και την καθημερινή στενοχώρια που μπορεί να έχεις γιατί έρχεσαι σ’ επαφή με ασθένειες, με ανθρώ- πους που τους ξέρεις, τους συναναστρέφεσαι και δεν σου είναι αδιάφοροι. Ένα πρόβλημα υγείας ενός πελά- τη σε επηρεάζει, όσο και να είσαι επαγγελματίας. Κάτι άλλο που μου έχει προσφέρει είναι ότι γνωρίζω ανθρώπους που έχουν ένα ενδιαφέρον, σαν δασκάλους σαν συμφοιτητές, σαν φίλους κλπ. Και έχει ένα ενδια- φέρον το ότι συναναστρέφεσαι με νέα παιδιά. Είναι ένα αντιστάθμισμα από το φαρμακείο, όπου οι περισσότεροι πελάτες του φαρμακείου είναι μεγάλοι, με τα δικά τους προβλήματα, με τις δικές τους σκέψεις, με τη δική τους ψυχολογία. Εγώ κινούμαι τώρα σε δύο χώρους που στον ένα έχω να κάνω με ανθρώπους αρκετά νεότερους και στον άλλο με αρκετά μεγαλύτερους. Τέλος, μου προσφέρει έναν τρόπο ωρίμανσης διαφο- ρετικό, μια εξέλιξη στον τρόπο που σκέφτομαι, εκφρά- ζομαι ή αντιλαμβάνομαι τον κόσμο. Και νομίζω και ένα κομμάτι αυτογνωσίας, αλλά αυτό νομίζω ότι πρέπει να κάνεις μια αποτίμηση μετά από κάποια χρόνια. Σίγουρα βλέπω ήδη κι εγώ κάποια στοιχεία στον εαυτό μου που δεν τα ήξερα και τα ανακαλύπτω μέσα απ’ αυτή τη δια- δικασία της σχολής και της ζωγραφικής γενικότερα. Και δεν μπορεί παρά να με ευχαριστεί αυτό.  Aυτοπροσωπογραφία 1 2 3 4 5 6 7 Ναυάγιο ΙΙ Σχέδιο εξωτερικού χώρου (Αθήνα) σε τέμπερα Σχέδιο γυναικείας μορφής σε τέμπερα Αφηρημένη σύνθεση Χαρακτικό Σχέδιο προτομής του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε κάρβουνο Σπουδή σε λάδι 1 2 3 4 5 6 7