Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #134

λευτέρης μαρίνος 1 PricewaterhouseCoopers, Pharma 2020: The vision. Which path will you take? 2 Pharmacogenomics: the future of drug therapy. (2002). Clin Genet, 62(4): 257-64 áðüøåéò 30 Η πραγματοποιούμενη αναγκαία μείωση των φαρμακευτικών δα- πανών συντελείται ταυτόχρονα με τη δραματική αλλαγή στον επιμερισμό της κερδοφορίας από τη δραστηριότητα του φαρμάκου συντριπτικά υπέρ της φαρμακοβι- ομηχανίας. Η επιθετική πολιτική απέναντι σε όλους τους άλλους συμμετέχοντες στο χώρο του φαρ- μάκου εξιλεώνεται από μια αμφί- βολη υπόσχεση για ένα καλύτερο μέλλον · μια πολιτική που εμπερι- έχεται στο συνολικό όραμα για το φάρμακο, με θεμιτό χρόνο εκπλή- ρωσής του το 2020 1 , τουλάχιστον στις προηγμένες δυτικές χώρες. Όπως μας αποκαλύπτουν μέσα από εκθέσεις οι οιονεί προφήτες της βού- λησης των θεών του οικονομικού Ολύμπου, πριν βηματίσουμε στην τρί- τη δεκαετία του αιώνα μας, θα πρέπει η διακίνηση του φαρμάκου στον ασθενή να πραγματοποιείται είτε άμεσα από τις εταιρείες, είτε μέσω διαδικτυακών φαρμακείων (και εναλλακτικά από αυτόματους πωλητές, σούπερ μάρκετ κλπ.), καθώς οι θεραπείες, χάρη στην εξέλιξη της φαρμα- κογενομικής 1,2 , θα είναι κατά κανόνα εξειδικευμένες για κάθε ασθενή. Σε αυτή την εκδοχή του μέλλοντος οι φαρμακοποιοί αποδεσμεύονται από τη φαρμακευτική ύλη, την οποία παραδοσιακά διαχειρίζονταν, με μόνη επαγγελματική διάσταση αυτή των υπηρεσιών και δη των υπηρεσι- ών φαρμακευτικής φροντίδας. Η απόσχιση της οικονομικής δραστηριό- τητας του φαρμάκου από το σώμα των φαρμακοποιών και ο μαρασμός του χονδρεμπορίου θεωρείται η ελάχιστη απαραίτητη θυσία, προκει- μένου να κατευναστεί η ανησυχία των άπληστων θεών, που σε άλλη περίπτωση θα σταματήσουν να ευλογούν με φάρμακα τις αγορές και να ευνοούν τους ιερείς τους. Όμως η έκβαση του μέλλοντος δεν είναι ποτέ βέβαιη. Περιέχει ένα εγγενές στοιχείο απροσδιοριστίας και εξαρτάται από τις αλληλεπιδράσεις όλων των συμμετεχόντων. Δεν είμαστε υποχείρια της μοίρας και έχουμε υποχρέωση να συμμετέχουμε ενεργά στη διαμόρφωση του μέλλοντός μας. Στο όραμα μιας καλύτερης πρωτοβάθμιας περίθαλψης οφείλουμε να συναινέσουμε και να διεκδικήσουμε το ρόλο μας στη φαρμακευτική φροντίδα, αλλά επ’ ουδενί να αποξενωθούμε από την οικονομική δραστηριότητα της ύλης του φαρμάκου ή να δεχτούμε την απαξίωσή της, ώστε να τη διαχειρίζο- νται αποκλειστικά άλλα κανάλια διανομής. Και αυτό, όχι μόνο επειδή θα συνεπαγόταν τον οικονομικό αφανισμό μας, αλλά επειδή θα δηλητηρίαζε την πρωτοβάθμια περίθαλψη και θα ανέβαλλε την εφαρμογή των υπηρε- σιών φαρμακευτικής φροντίδας, τουλάχιστον στη χώρα μας, καθώς θα τις καθιστούσε δαπανηρές για ένα αναιμικό σύστημα.  Το φάρμακο για τους θεούς του οικονομικού Ολύμπου Υπάρχει διάχυτη η άποψη ότι οι αλλαγές που συμβαίνουν τόσο γύρω μας όσο και στο δικό μας επάγγελμα εκπληρώνουν ένα πεπρωμένο, το οποίο θα μας οδηγήσει —μέσα από μια οδυνηρή διαδικασία τιμωρίας και μετάνοιας— στην κάθαρση, παραδίδοντάς μας αμόλυντους, ικανούς και άξιους να ασπαστούμε τη σωτηρία των «ελεύθερων» αγορών, ώστε να εξυψώσουμε τη δη- μόσια υγεία. Αυτό όμως δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά μια όμορφη πλάνη, καθώς οι καθοδη- γούμενες αλλαγές διαμορφώθηκαν μέσα από τους συσχετισμούς των δυνάμεων της αγοράς και όχι από την προσήλωση στον αντικειμενικό σκοπό βελτίωσης της παρεχόμενης υγείας. Ο Λευτέρης Μαρίνος είναι M.Sc. φαρμακοποιός, μέλος του Φ.Σ. Αττικής. elmarinos@gmail.com