Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #134

Ο Γιάννης Δαγρές είναι φαρμακοποιός, μέλος του Δ.Σ. του Φ.Σ. Αττικής dagrespharm@yahoo.gr Το λογικό και το αυτονόητο κυριαρχούν άραγε αυτόματα χάρη στην υπε- ροχή τους; 1) Η βιομηχανία ξεκίνησε την κρίση με ένα 64% της δαπάνης ως δική της είσπραξη για να φτάσει σήμερα στο 74%. Με το 23,4% όμως της δαπάνης π.χ. τα φαρμακεία απασχολούσαν το 2009 πάνω από 25.000 εργαζόμενους, τη στιγμή που η βιομηχανία με το 64% απασχολούσε μετά βίας τους μισούς, και φυσικά με αμελητέες επενδύσεις εντός Ελλάδος, ενώ σήμερα, με το 15% ποσοστό κέρδους στα φαρμακεία από τη μία πλευρά αλλά και με τις χιλιάδες απολύσεις στις εταιρείες από την άλλη, ο συσχετισμός δεν άλλαξε υπέρ του Έλληνα ανέργου και παρα- γωγικού πολίτη. Και σχεδόν πάντα οι μειώσεις ποσοστών κέρδους (και εισοδήματος) για τα φαρμακεία άφηναν ανεπηρέαστες τις τιμές των φαρμάκων. Ευνοημένη λοιπόν η βιομηχανία στις θυσίες (έχασε τα λιγότερα), αλλά και στην προοπτική για το μέλλον —το αντίθετο από τα φαρμακεία— και όλα αυτά με ζη- μία για την κοινωνία και χωρίς κανένα όφελος για τα ασφαλιστικά ταμεία. 2) Οι απορρυθμίσεις («απελευθερώσεις») πρόδωσαν τις υποσχέσεις τους και απέτυχαν. Στο ωράριο π.χ. των φαρμακείων το «ελεύθερο κατά βούληση» του φαρ- μακοποιού απέφερε έναν αναιμικό καρπό λίγο πάνω από 100 επιπλέον φαρμακεία πανελλαδικά, με τα μισά από αυτά στο λεκανοπέδιο της Αττι- κής. Απόδοση κάτω του 1% στο σύνολο των 11.000 φαρμακείων. Ταυτόχρονα, η ομοιομορφία στη διασπορά (ισότητα στην πρόσβαση) τσα- λακώθηκε εξόφθαλμα, αφού τα περισσότερα νέα φαρμακεία συγκεντρώ- θηκαν γύρω από ελάχιστες πλούσιες περιοχές, αφήνοντας όλο τον υπό- λοιπο οικιστικό ιστό έρημο. Η αγορά, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν επεκτάθηκε, συνεπώς δεν έγιναν και προσλήψεις. Ο κόσμος, αν δεν έχει χρήματα, δεν θα αγοράσει παραπά- νω, όσες ώρες και αν παραμείνει κανείς ανοιχτός. 3) Η σαφής νομοθεσία (εθνική και ευρωπαϊκή) διόλου δεν εμπόδισε το κράτος να παρανομεί ευθέως και να αφήνει τα φαρμακεία —παράνομα και ατιμώρητα— απλήρωτα. Το αυτονόητο και το λογικό δεν φάνηκε να τυφλώ- νει με τη λάμψη του τον κόσμο και να τον εξωθεί να λειτουργήσει ανάλογα. Τα ίδια ζήσαμε και στο θέμα της δραστικής ουσίας στη συνταγογράφηση. Τρόικα, ξένοι δανειστές και Έλληνες πολιτικοί σε αρμονική συνεργασία μεταξύ τους «τα σάρωσαν όλα». Το αυτονόητο και το λογικό λοιπόν δεν είναι μόνα τους η δύναμη που «κά- νει τον κόσμο να κινείται». Χρειάζεται ενότητα και συλλογικός αγώνας για να θεμελιωθούν. Αυτό είναι στάση ζωής. Η στάση ζωής του νικητή. Και η μοίρα του ηττημένου προορίζεται για αυτόν που δεν την υιοθετεί. Η εγωιστική ατομικότητα απέτυχε. Πρέπει να αλλάξουμε στάση σαν άνθρω- ποι. Μόνο η συλλογικότητα αποδίδει, ακόμη και στο ατομικό επίπεδο. Οι ιδέ- ες δεν λείπουν. Από όλα όσα, λοιπόν, με επώδυνο τρόπο (ξανα)διδάσκεται μέχρι στιγμής η γενιά μας από την κρίση, προσωπικά θα ξεχώριζα αυτό σαν κορυφαίο δίδαγμα ζωής.  áðüøåéò 24 Η υπεροχή του αγώνα και της συνεργασίας Το αυτονόητο και το λογικό δεν είναι μόνα τους η δύναμη που «κάνει τον κόσμο να κινείται». Χρειάζεται ενότητα και συλλογικός αγώνας για να θεμελιωθούν. Αυτό είναι στάση ζωής. Η στάση ζωής του νικητή. γιάννης δαγρές