Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #134

αργύρης αργυρόπουλος áðüøåéò 22 κά για τους ασθενείς μας και το αποδεικνύουν έμπρακτα. Η θέση μου όμως είναι πως αυτό πρέπει να γίνει κοινός τόπος όλων μας. Ο χαρακτήρας μας, που τα τελευταία χρόνια τείνει να αλλοιωθεί, πρέπει να διαμορφωθεί ανθρω- ποκεντρικά και όχι αυστηρά πελατειακά. Ο ασθενής-πολίτης που υποφέρει τα πάνδεινα πρέπει να μας θεωρεί συμμάχους και συνοδοιπόρους του. Πρέπει να περάσουμε από τη διάθεση φαρμάκων στην οργανωμένη πα- ραγωγή συμβουλευτικού έργου και παρακολούθησης της θεραπείας του κάθε ασθενή. Η τεχνολογία και τα επιτεύγματά της μπορούν να διευκολύ- νουν απίστευτα αυτή τη δουλειά. Αυτό που σήμερα κάνει ο καθένας μας για το δικό του κύριο Μιχάλη και την οργάνωση της φαρμακοθεραπείας του, την προσοχή που δίνουμε για να του εξηγήσουμε και να του δώσουμε λύσεις, πρέπει αύριο —όχι μεθαύριο— να το κάνουμε οργανωμένα για όλους όσους εμπιστεύονται το φαρμακείο μας. Έτσι ο αριθμός των ανθρώπων αυτών θα αυξηθεί και θα επιβραβευθεί η δουλειά μας. Αυτό δεν θα αντικα- τοπτρίζεται μονάχα στο εισόδημά μας, μα σε ολόκληρη την κοινωνία. Και είναι τώρα που πρέπει να ισχυροποιήσουμε τη θέση μας σ’ αυτή, τώρα που πολλοί την επιβουλεύονται και μας πολεμούν. Τα πράγματα είναι απλά και οι επιλογές περιορισμένες. Είτε θα πάρουμε όλοι μαζί το δρόμο προς την κατεύθυνση εκείνη που κάνει το έργο μας ανθρωποκεντρικό, όπου με όχημα την τεχνολογία και την αποφασιστικό- τητα θα κωδικοποιήσουμε και θα τυποποιήσουμε όσο γίνεται περισσότερο τις μεθόδους μας για να πετύχουμε συνολικά το επιθυμητό αποτέλεσμα, ή κάποιοι μεμονωμένα θα προσπαθήσουν να διαφοροποιηθούν έντονα και θα ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους. Το μυστικό κατά την άποψή μου είναι πως, αν συμφωνούν όλοι, πρέπει ο καθένας από τη θέση του να πιέσει ώστε αυτές οι επιλογές να πάρουν κεντρική μορφή. Όσοι κάθονται αναπαυτικά και περιμένουν μόνο από τους άλλους να φροντίσουν γι’ αυτούς ή όσοι φροντίζουν μόνο για τον εαυ- τό τους προκειμένου να επιβληθούν έναντι άλλων θα χάσουν γρήγορα το παιχνίδι. Για να βελτιώσουμε τη δουλειά και τη θέση μας χρειάζεται συλ- λογικότητα, όμως δεν πρέπει να ξεχνούμε πως η συλλογικότητα απαιτεί συμμετοχή.  «Με νύχια και με δόντια κρατιόμαστε, φαρμακεία κλείνουν, ο κλάδος βάλλεται με το χειρότερο τρόπο. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η πιο δυνατή αμυντική μας γραμμή είναι ο πάγκος μας, η υπευθυνότητα της δουλειάς μας και ο πιο ισχυρός μας σύμμαχος ο ίδιος ο ασθενής». Αυτή μου η φράση προκάλεσε στο προηγούμενο τεύχος τον εκδότη Τάκη Χονδρογιάννη να γράψει ένα πολύ ωραίο editorial με τίτλο «Ζωντανοί στο μακελειό», δίνοντάς μου το έναυσμα να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα, να περιγράψω με περισσότερες λέξεις το νόημα όσων ήθελα να μεταφέρω. Η συλλογική προσέγγιση του ασθενή Ο κόσμος που μας συντηρεί επι- σκεπτόμενος τα φαρμακεία μας και αξιοποιεί τις υπηρεσίες μας αυτή τη χρονική περίοδο υποφέ- ρει. Μισθοί περικόπτονται, συντά- ξεις εξευτελίζονται και η ανεργία μαστίζει όχι μόνο τη νεολαία, αλλά και ανθρώπους μεγαλύτερων ηλι- κιών. Την ίδια στιγμή τα φαρμακεία μας προσπαθούν να επιβιώσουν της πιο δύσκολης περιόδου που γνώρισε ποτέ ο κλάδος. Τώρα είναι η ώρα να έρθουμε πιο κοντά από ποτέ άλλοτε στον ασθε- νή. Είναι επιτακτική η ανάγκη να κατανοήσουμε άμεσα πως το αντι- κείμενο της δουλειάς μας δεν είναι απλά το φάρμακο, μα η επίδρασή του στον ασθενή. Εδώ θα τολμήσω να κάνω μια μικρή αναφορά στον Κώδικα Φαρμακευ- τικής Δεοντολογίας (ΚΦΔ). Η προ- σωπική μου άποψη είναι πως λίγοι γνωρίζουν κι ακολουθούν πιστά όσα ορίζει κι ακόμη λιγότεροι από εμάς αναγνωρίζουν τη σημασία του. Και αναφέρομαι στον ΚΦΔ διό- τι η άποψή μου είναι πως ειδικά οι αναφορές του στη σχέση φαρμακο- ποιού-ασθενή αποτελούν το κλειδί για τη σωτηρία μας. Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ πως οι συνάδελφοι αδιαφορούν· πολλοί από εμάς ενδιαφέρονται πραγματι- Ο Αργύρης Αργυρόπουλος είναι μέλος του Φ.Σ. Θεσσαλονίκης, oxyargy@gmail.com