Η πρώτη φορά

Το λένε (και) τα βιβλία: ’λλο πράγμα είναι η νόσος κι άλλο πράγμα η ασθένεια. Δυο άνθρωποι μπορεί να πάσχουν από την ίδια νόσο αλλά να είναι διαφορετικοί ασθενείς, κι ας εμφανίζουν την ίδια βαρύτητα ως προς τη νόσο τους. Ο ένας ασθενής απλά ακολουθεί τις όποιες οδηγίες του γιατρού και περιμένει να δει αποτέλεσμα. Όσο ο ασθενής αυτός είναι ρυθμισμένος, δεν θα τον ακούτε να παραπονιέται. Γι? αυτό και δεν θα ασχοληθώ με τον ασθενή αυτό. Είναι πελάτης σας επειδή έτσι το ήθελε η μοίρα: να είστε απέναντι από το ιατρείο ή κοντά στη δουλειά του ή στη γειτονιά του, άντε κι επειδή το χαμόγελό σας είναι comme il faut ("όπως πρέπει”).

Ο άλλος ασθενής «δεν πάει καλά», κι ας παίρνει το ενδεικνυόμενο φάρμακο: απορεί γιατί του συνέβη —γιατί να συμβεί σε αυτόν, για την ακρίβεια. (Τον κάνουν να) νοιώθει ενοχές για τον τρόπο ζωής του, αντί να νοιώθουν ενοχές εκείνοι που κάθε δέκα χρόνια ελαττώνουν τις φυσιολογικές τιμές των εργαστηριακών εξετάσεων. Τον υποβάλλουν συνέχεια σε εξετάσεις, εκείνοι που τρέμουν ακόμα και το να μείνουν 5 λεπτά μέσα στον αξονικό τομογράφο. Μετά τον προστάζουν να «αλλάξει» εάν θέλει να επιβιώσει. Κι εκείνος φεύγει για να πάει «στους άλλους», στο φαρμακοποιό που του λέει να πάρει κανέλα για το διαβήτη του, γαϊδουράγκαθο για τις τρανσαμινάσες του και μαραθόσκονη για τη δυσπεψία του.

«Αυτό ή το φάρμακο;» τον ρωτάει. Δεν ξέρει τι να του απαντήσει.
«Μόνο του ή μαζί με το φάρμακο;» τον ξαναρωτάει. Και πάλι δεν ξέρει τι να του απαντήσει.
«Να ελαττώσω τουλάχιστον το φάρμακο;». Μάλλον όχι. Θα φωνάζει ο γιατρός!
«Τότε γιατί να πάρω αυτό που μου συστήνετε;». Νόμιζε ότι θα ήξερε… από τις διαφημίσεις στην τηλεόραση. Πού να φανταστεί ότι ο γιατρός του ανακοίνωσε ότι αρρώστησε για πρώτη φορά από χρόνιο νόσημα;

Εάν θέλετε να ανήκετε σε εκείνους που μπορούν να ξεχωρίσουν μια απλή διαταραχή από μια νόσο, όταν παρουσιαστεί στο φαρμακείο σας νεοδιαγνωσμένος ασθενής και θέλετε να γίνει πελάτης σας, μην του πουλήσετε τίποτα την πρώτη φορά. Μην τον πλακώσετε στις νουθεσίες. Ζητήστε του να σας πει εκείνος —εάν θέλει— το πώς βιώνει την «πρώτη του φορά». Γιατί η πρώτη φορά πονάει…