δημοφιλέστερα άρθρα
Στο χώρο της αγοράς αντηλιακών εμφανίζονται συνεχώς νέες μορφές προϊόντων, χωρίς όμως ουσιαστικά να προστίθενται νέα προστατευτικά φίλτρα. Οι παγκοσμίως αναγνωρισμένες ουσίες με ιδιότητες προστασίας από την ηλιακή ακτινοβολία είναι οι ίδιες τα τελευταία τουλάχιστον 40 χρόνια. Επιτυγχάνονται όμως νέοι, πιο αποτελεσματικοί συνδυασμοί, όπως, π.χ., ο συνδυασμός σε ένα προϊόν φυσικών και χημικών φίλτρων. Συνδυάζοντας επιτυχώς τα υπέρ των δύο τύπων φίλτρων, πετυχαίνουμε μεγαλύτερη προστασία, μειώνοντας συγχρόνως τις ανεπιθύμητες ενέργειες, ώστε σήμερα τα UV φίλτρα να θεωρούνται σχετικά ασφαλή και χωρίς συχνούς ή σοβαρούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία.
Σύμφωνα με τις νέες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε σχέση με τα φωτοπροστατευτικά προϊόντα προσώπου και σώματος, δεν επιτρέπονται δηλώσεις ή διαφημίσεις που να αναφέρουν ότι προστατεύουν 100% από την ηλιακή ακτινοβολία. ΓιΆ αυτό και απαγορεύτηκε η αναγραφή λέξεων όπως «sunblocks» ή «sunblockers» ή «ολικής προστασίας» ή «all day protection» στη συσκευασία των προϊόντων.
Η κατάργηση αυτών των όρων, καθώς θεωρήθηκε παραπλανητική σήμανση, κρίθηκε απαραίτητη για την προστασία του καταναλωτή που κινδύνευε:
• να μην κάνει συχνή χρήση του αντηλιακού προϊόντος, ώστε να ανανεώνεται η προστασία από την ηλιακή ακτινοβολία, νομίζοντας ότι μία και μόνο χρήση τον καλύπτει καθΆ όλη την διάρκεια της έκθεσής του στον ήλιο και
• να παρατείνει την έκθεσή του στον ήλιο, πιστεύοντας ότι το φωτοπροστατευτικό του παρέχει πλήρη προφύλαξη, άρα δεν κινδυνεύει.
Η νέα σήμανση πρέπει να περιλαμβάνει την τυποποιημένη σφραγίδα UVA, δηλώνοντας ένα ελάχιστο όριο προστασίας από την ακτινοβολία UVA, το οποίο αυξάνεται παράλληλα με την αύξηση του δείκτη ηλιακής προστασίας (SPF) και βασίζεται σε τυποποιημένη μέθοδο δοκιμής.
Φωτοπροστατευτικά φίλτρα
Φωτοπροστατευτικά φίλτρα λέγονται οι ουσίες που περιέχονται στα αντηλιακά προϊόντα ώστε να εξασφαλίζεται η προστασία από την υπεριώδη και την ορατή ακτινοβολία.
Διακρίνονται σε:
» Χημικά φίλτρα: Κυρίως χρησιμοποιούνται τα φίλτρα ευρέος φάσματος (UVA+UVB) που απορροφούν την υπεριώδη ακτινοβολία. Κυριότερος εκπρόσωπός τους είναι οι βενζοφαινόνες.
» Φυσικά φίλτρα: Δεν απορροφούν αλλά ανακλούν την υπεριώδη ακτινοβολία. Κυριότερα είναι τo οξείδιο του ψευδαργύρου και το διοξείδιο του τιτανίου.
Τα αντηλιακά με φυσικά φίλτρα έχουν:
• το πλεονέκτημα ότι είναι πιο ασφαλή επειδή ανακλούν την ηλιακή ακτινοβολία και δεν απορροφώνται διαδερμικά και
• το μειονέκτημα ότι ανακλούν λιγότερο την UVA ακτινοβολία.
Τα αντηλιακά με χημικά φίλτρα έχουν:
• το πλεονέκτημα ότι έχουν ευρύ φάσμα φωτοπροστασίας και
• το μειονέκτημα ότι μπορεί να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις, κυρίως σε πολύ ευαίσθητα δέρματα, διότι απορροφώνται διαδερμικά.
Πολλές φορές χρησιμοποιείται συνδυασμός φυσικών και χημικών (οργανικών) φίλτρων, όπως Parsol 1789 (αβοβενζόνη), οξυβενζόνη, μεξορίλ (mexoryl SX και XL), τα οποία ενισχύουν την προστατευτική δράση των αντηλιακών επειδή απορροφούν την ηλιακή ακτινοβολία UV.
ΧΗΜΙΚΑ ΦΙΛΤΡΑ
» Βενζοφαινόνες
Μόρια απορροφητές υπεριωδών ακτινών UVA και UVB. Ανήκουν στην κατηγορία των αρωματικών κετονών. Έχουν υποκίτρινο χρώμα, οσμή γερανιού και είναι διαλυτές στην αλκοόλη και αδιάλυτες στο νερό.
Η ικανότητά τους να απορροφούν το ηλιακό φάσμα μπορεί να επηρεαστεί από:
• το pH του συστήματος στο οποίο ενσωματώνονται• τη σταθερότητα του τελικού μίγματος
• την τελική τους συγκέντρωση στο δέρμα και τη δυνατότητα απορρόφησής τους από αυτό.
Από βενζοφαινόνες έχουν αναφερθεί:
• Αλλεργικές αντιδράσεις (αν και στα σύγχρονα αντηλιακά προϊόντα η συχνότητα εμφάνισής τους έχει ελαχιστοποιηθεί κατά πολύ).
• Επιβραδυμένη υπερευαισθησία (κυρίως από το συνδυασμό διαφόρων ενώσεων βενζοφαινονών). Ως γνωστόν η επιβραδυσμένη ευαισθησία δεν εμφανίζεται αμέσως κατά τη χρήση του προϊόντος αλλά παρουσιάζονται τα συμπτώματα αργότερα λόγω της συσσώρευσης του προϊόντος και της επανειλημμένης χρήσης.
ΦΥΣΙΚΑ ΦΙΛΤΡΑ
» Οξείδιο του ψευδαργύρου
Ανήκει στην κατηγορία των φυσικών αντηλιακών φίλτρων, αφού αντανακλά το ηλιακό φως και αλληλεπιδρά ομαλά με αντιοξειδωτικά που συνήθως χρησιμοποιούνται στα αντηλιακά.
Πρόκειται για σκόνη λευκή, με επικαλυπτικές ελαφρά στυπτικές ιδιότητες, πρακτικώς αδιάλυτη στο νερό. Χρησιμοποιείται στα αντηλιακά προϊόντα σε συγκεντρώσεις έως και 20%. Χρησιμοποιείται ακόμα σε πούδρες για το πρόσωπο, σε σκιές ματιών και σε μικρές συγκεντρώσεις (-2%) ως καταπραϋντική ουσία κατά των ερεθισμών.
Σε σχέση με το διοξείδιο του τιτανίου είναι καλύτερο φωτοπροστατευτικό φυσικό φίλτρο αλλά είναι λιγότερο αδιαφανές από αυτό.
» Διοξείδιο του τιτανίου
Το διοξείδιο του τιτανίου που χρησιμοποιείται στην κοσμητολογία είναι λευκή σκόνη, αδιάλυτη στο νερό, διαλυτή σε οργανικούς διαλύτες, με μικρή τάση διείσδυσης στο δέρμα.
Συνήθως χρησιμοποιείται η μακροϊονισμένη μορφή του, διότι οι κρύσταλλοί του τότε είναι πολύ λεπτοί και συνεπώς πιο κατάλληλοι για αναμίξεις με άλλες ουσίες μαλακτικές ή αντιοξειδωτικές που χρησιμοποιούνται στην παρασκευή αντηλιακών προϊόντων.
Στα αντηλιακά το διοξείδιο του τιτανίου ανευρίσκεται σε συγκεντρώσεις έως 10%.
Ως παράγοντας ανάκλασης και διάχυσης του ηλιακού φωτός, αποτελεί φυσικό φραγμό κατά του υπεριώδους και του ορατού φάσματος.
Η φωτοπροστασία που παρέχει είναι κατώτερη από αυτήν του οξειδίου του ψευδαργύρου, όμως είναι ένα πραγματικά αβλαβές υλικό και ακίνδυνο στη χρήση.
Η συμβουλή
Παράλληλα με την αποτελεσματικότητα των αντηλιακών φίλτρων η ορθή χρήση κατά την επάλειψη του προϊόντος είναι εξίσου σημαντική ώστε να έχουμε τα αναμενόμενα αποτελέσματα και να επιτευχθεί η προστασία που επισημαίνεται με το «συντελεστή ηλιακής προστασίας» (SPF).
Απαιτείται χρήση μεγάλης ποσότητας αντηλιακού κατά την επάλειψη, ώστε να επιτυγχάνεται η αναγραφόμενη προστασία και βέβαια συχνή ανανέωση του αντηλιακού όσο διαρκεί η έκθεση στον ήλιο.
Αρχική σελίδα
