Πώς τα ιδιωτικά φαρμακεία επωμίζονται το κόστος του ασφαλιστικού συστήματος

Σε κείμενο του Κώστα Βαρδιάμπαση, γραμματέα του Φ.Σ. Ρεθύμνου αποδεικνύεται και εξηγείται πόσο μεγάλο είναι το όφελος του κράτους από τη μετατόπιση του κόστους του ασφαλιστικού συστήματος στα ιδιωτικά φαρμακεία. Πιο συγκεκριμένα, παραθέτει διαδικασίες της καθημερινής πρακτικής στο φαρμακείο, οι οποίες συντελούν σαφώς στην ελάφρυνση των ασφαλιστικών οργανισμών από λειτουργικό και χρηματοοικονομικό κόστος:

• Υποστήριξη συστήματος ηλεκτρονικής συνταγογράφησης από το φαρμακευτικό κλάδο: Οι ηλεκτρονικές συνταγές εκτυπώνονται από τον υπολογιστή του ιατρού και του φαρμακοποιού. Με συντηρητικούς υπολογισμούς και τη χαμηλότερη δυνατή κοστολόγηση έχουμε: • κόστος σελίδας Α4 = 0,02€ ανά συνταγή • κόστος μελανιού (Toner) = 0,03€ ανά συνταγή • αγορά-συντήρηση εξοπλισμού (υπολογίζονται 2.000€ ανά 2 έτη και για φαρμακείο με 500 συνταγές ανά μήνα) = 0,20€ ανά συνταγή.
• Επιβάρυνση των φαρμακείων για τον έλεγχο-εκκαθάριση των συνταγών τους στο ΚΜΕΣ: Τα ιδιωτικά φαρμακεία επωμίζονται το κόστος των 0,04€ ανά συνταγή, το οποίο άλλοτε επιβάρυνε εξολοκλήρου τον ΕΟΠΥΥ.
• Καθυστερήσεις πληρωμών από τον ΕΟΠΥΥ: Σήμερα, ο μέσος χρόνος ολικής εξόφλησης των ανά μήνα κατατιθέμενων συνταγών είναι περίπου 115 ημέρες μετά την κατάθεση, δηλαδή περίπου 55 μέρες πέρα από τη συμβατικά οριζόμενη προθεσμία πληρωμής. Ο μέσος όρος αιτούμενου ποσού ανά συνταγή κυμαίνεται περίπου στα 30€ ανά συνταγή. Είτε το φαρμακείο προχωρήσει σε δανεισμό προκειμένου να καλύψει το κόστος αγοράς φαρμάκων, είτε όχι, το χρηματοοικονομικό κόστος συνεχίζει να υφίσταται. Όλοι γνωρίζουν πως σήμερα οι τράπεζες δεν χορηγούν δάνεια. Ένα καλό επιτόκιο δανεισμού και με αυστηρούς όρους, όπως προσημειώσεις ακινήτων ή άλλου τύπου υποθήκες ανέρχεται περίπου σε 10% ετήσιο (υπάρχουν περιπτώσεις όπου το πραγματικό κόστος χρήματος αντιστοιχεί σε 16% ετήσιο επιτόκιο!). Έτσι, η καθυστέρηση εξόφλησης των φαρμακείων από τον ΕΟΠΥΥ οδηγεί στην επιβάρυνσή τους με : 30 x 10/100 x 55/365 = 0,45 ευρώ ανά συνταγή (με τους ευνοϊκότερους όρους πάντα)! Το κόστος αυτό, το οποίο και ελαφρύνει σημαντικά τις οικονομικές υποχρεώσεις του ασφαλιστικού συστήματος, επωμίζονται εξολοκλήρου και στην περίπτωση αυτή τα ιδιωτικά φαρμακεία.
• Διανεμητικοί λογαριασμοί που διαχειρίζονται οι φαρμακευτικοί σύλλογοι από τις συνδρομές των μελών-φαρμακοποιών: Η υπηρεσία αυτή προφανώς αποτελεί όφελος για τους φαρμακοποιούς, αλλά αποτελεί και όφελος για τις περιφερειακές διευθύνσεις ΕΟΠΥΥ, αφού συντελεί στη σημαντική ελάφρυνση του έργου των υπαλλήλων, άρα και στη μείωση του λειτουργικού κόστους των παραρτημάτων.
• Η πρόσφατη υποχρέωση του ελέγχου της ασφαλιστικής ικανότητας των ασθενών: Στη -σωστή κατά τα? άλλα- προσπάθεια του υπουργείου να μαζέψει τις παρατυπίες μετατοπίζει λειτουργικό κόστος από τα ασφαλιστικά ταμεία στα ιδιωτικά φαρμακεία.

Από τους παραπάνω υπολογισμούς αποδεικνύεται η σταδιακά αυξανόμενη επιβάρυνση των φαρμακείων με κόστος –οικονομικό και άμεσα μετρήσιμο ή λειτουργικό με τη μορφή άυλης υπηρεσίας– που άλλοτε αφορούσε αποκλειστικά και μόνο τις κρατικές δομές. Αυτή σήμερα υπολογίζεται σε περίπου 0,75€ ανά συνταγή! Αν σκεφτούμε πως ένα μέσο φαρμακείο καταθέτει 500 συνταγές το μήνα, βλέπουμε πως το κάθε φαρμακείο «γλιτώνει» από τον ΕΟΠΥΥ περίπου 375 ευρώ το μήνα τουλάχιστον! 4.500€ το χρόνο x 10.500 φαρμακεία = 47.250.000€ το χρόνο συνολικά!

Ο Κ. Βαρδιάμπασης καταλήγει τονίζοντας ότι «πέρα από τις επιβαρύνσεις αυτές, τα ελληνικά φαρμακεία έχουν αντιμετωπίσει τα τελευταία χρόνια σημαντική μείωση του ποσοστού κέρδους, απόδοση έκπτωσης στον ΕΟΠΥΥ (rebate), αν και πληρώνονται εκπρόθεσμα, ανεξόφλητα παλαιά χρέη από το 2011, ενώ έχουν υποστεί τεράστια ζημιά από την υποτίμηση του στοκ τους με τα αλλεπάλληλα δελτία τιμών».

«Την ίδια στιγμή», όπως συμπληρώνει ο Κ. Βαρδιάμπασης, «αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στην προμήθεια φαρμάκων, αφού η λέξη πίστωση πια δεν υφίσταται στο λεξιλόγιο των προμηθευτών, ενώ και το φαινόμενο των ελλείψεων σε σημαντικά φάρμακα δεν δείχνει να διορθώνεται.

Ο Έλληνας φαρμακοποιός έχει στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας. Πλέον, οποιαδήποτε συζήτηση περί περαιτέρω μείωσης του ποσοστού κέρδους ή άλλων μέτρων εις βάρος των φαρμακείων, ισοδυναμεί με στοχευμένη και σκόπιμη προσπάθεια εξόντωσης του μέσου φαρμακοποιού, ισοδυναμεί με χιλιάδες λουκέτα σε επιχειρήσεις που έχουν συμβάλλει τα μέγιστα στη στήριξη των κρατικών δομών και κρατικών εσόδων».