ΠΦ Συμμαχία: «Η απαξίωση προϋπόθεση της άλωσης»

«Είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση η ανυπαρξία σοβαρού και συνεπή συνομιλητή από την πλευρά της Κυβέρνησης. Είναι επίσης παραδεκτό και από τον πιο καλοπροαίρετο πολίτη αυτής της Χώρας ότι οδηγούμαστε στην πλήρη απαξίωση, μεθοδευμένα και με συγκεκριμένο πλάνο.

Ο κλάδος κάθε επαγγέλματος αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας μας, με τις όποιες ιδιαιτερότητές του, και αυτό δημιουργεί από μόνο του ένα υπόβαθρο για να καταλάβει κανείς πού το πάνε οι κυβερνώντες σε αυτόν τον τόπο. Και όταν λέμε «κυβερνώντες», δεν εννοούμε συλλήβδην την ελληνική κυβέρνηση, γιατί αυτή εκ των πραγμάτων έχει αποδεχτεί το ρόλο του «εκτελεστή» των εντολών, αλλά τους εντολείς, οι οποίοι είναι γνωστό ότι δεν έχουν καμία σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα, πολύ δε περισσότερο με την ελληνική πραγματικότητα...

Οι εντολές που δίνονται προς εκτέλεση είναι σίγουρο ότι όσο πιο επώδυνες είναι τόσο πιο πολύ απαιτείται αυτός στον οποίο θα εκτελεσθούν να έχει υποστεί το ... σοκ της ζωής του, ώστε να μην μπορεί να αντιδράσει. Αν δε συνδυαστεί και με την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε», τότε τα αποτελέσματα είναι καταπληκτικά και... σίγουρα!

Το τελευταίο μάλιστα είναι πανεύκολο να επιτευχθεί και καλλιεργείται με τόση μαεστρία, αφού έχουμε να κάνουμε με επιστήμονες του είδους...

Τα πρωτοβάθμια όργανα του κλάδου έχουν μπει στο «ψυγείο» με ακέραια την ευθύνη του δευτεροβάθμιου, που είναι ο αποκλειστικός «συνομιλητής» της κυβέρνησης... Ό,τι έγγραφο έχουμε αποστείλει στους αρμόδιους ως πρωτοβάθμια όργανα του κλάδου, έχει μείνει αναπάντητο... Όποιος ενοχλεί μπαίνει στο περιθώριο... Η οργανωμένη απαξίωσή τους από την κυβέρνηση, με τη σύμφωνη γνώμη του ΠΦΣ, έχει φέρει τον κλάδο ένα βήμα πριν την καταστροφή... αφού όλη η πληροφόρηση περνάει μέσα από τους «αρεστούς» στην κυβέρνηση συνδικαλιστές...

Οι μειώσεις των τιμών των φαρμάκων, που έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση του τζίρου, συνεχίζονται χωρίς κανείς να ομιλεί περί του αντιθέτου, δηλαδή... της αύξησης των υπολοίπων δαπανών υγείας.

Τα ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ. οδεύουν προςτα σούπερ μάρκετμε απελευθερωμένη τιμή, χωρίς κανείς να αντιλαμβάνεται ότι ο ανταγωνισμός αυτός (με την ενυπόγραφη έγκριση του ΠΦΣ στην «συμφωνία» με τον ΕΦΕΤ) δεν ωφελεί κανέναν πλην των πολυκαταστημάτων... και της τρόικας, που τόσο πολύ «καίγεται»...

Η ύλη του φαρμακείου συρρικνώνεται σταθερά και κανείς δεν λαμβάνει υπόψιν του τις μελέτες που έχουμε κάνει, σύμφωνα με τις οποίες τα συμπληρώματα διατροφής αποτελούν φάρμακα με παρενέργειες πολύ επικίνδυνες για τους καταναλωτές....

Οι κόκκινες γραμμές που είχαν τοποθετηθεί από τους σημερινούς συνομιλητές της «κυβέρνησης» ειδικά για το ποσοστό κέρδους ξεθώριασαν, αφού το ζητούμενο γι? αυτούς είναι η... συνεννόηση μεταξύ τους και η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη... αφασία του κλάδου!

Τα χρέη του ΕΟΠΥΥ έχουν γίνει «γεφύρι της ?ρτας», αφού όλο δίνονται από... τρίμηνο σε τρίμηνο, αλλά παραμένουν ακόμα άφαντα! Αντιθέτως με τα χαράτσια, τις κρατήσεις και τα τόσα ευφυολογήματα που ζουν, βασιλεύουν και πολλαπλασιάζονται...

Ο κλάδος δεν κοιμάται... Απλώς ο τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων του μέχρι σήμερα δεν ταιριάζει με την ιστορία του... Καταντήσαμε να επικροτούμε το αυτονόητο, λες και αυτό είναι το... σημερινό αδιαπραγμάτευτο, όταν όλα τα προηγούμενα αυτονόητα έπεσαν... άδοξα. Είδαμε π.χ. να εκδίδεται από το δευτεροβάθμιο όργανο ανακοίνωση «κεραυνός» για το ιδιοκτησιακό καθεστώς του φαρμακείου, που δεν θα πρέπει η κυβέρνηση να πειράξει, και αμέσως μετά η κίνηση αυτή να χειροκροτείται σαν κίνηση... ματ!

Από το «όλοι μαζί» απέναντι στα μέτρα σύνθλιψης του φαρμακείου, βρεθήκαμε στην κατάσταση του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», αφού, όπως λέγεται, ο κλάδος έχει τεράστια διαστρωμάτωση... και ο κανιβαλισμός ανθεί και επεκτείνεται παντού...

Αλλά έτσι είναι... Όταν σύμβουλοι του υπουργού είναι οι υποτιθέμενοι αντιπρόσωποί μας, τι μπορείς να περιμένεις; Όταν ο ρόλος του συνδικαλιστή ως προασπιστή των συμφερόντων του κλάδου μετατρέπεται σε ρόλο υπερασπιστή των προθέσεων της κυβέρνησης, δεν χωρά αμφιβολία ότι κάποιοι πρέπει να πάνε στα σπιτάκια τους, που μπορεί να μην είναι αυτά που πιστεύουμε εμείς αλλά αυτά που θεωρούν οι ίδιοι ... και που τόσο κόπο καταβάλλουν γι? αυτά... ?λλωστε γι? αυτούς η συνδικαλιστική τους δράση δεν είναι τίποτε άλλο από σκαλοπάτι για το κομματικό τους σπιτάκι...

Ανδρέας Σοφιανόπουλος

Κωνσταντίνος Λουράντος

Ηλίας Χαλιγιάννης

Νίκος Φουτουλης

Γιάννης Δαγρές

Μιχάλης Μοσχονάς

Παναγιώτης Ζαρογουλίδης»